ILPB1/415-251/08-5/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej, przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2008 r. (data wpływu 14 kwietnia 2008 r.), uzupełnionym w dniach 23 maja 2008 r. i 2 lipca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka Jawna na podstawie umowy developerskiej otrzymała wpłatę na mieszkanie, które będzie oddane do użytku w terminie późniejszym poprzez podpisanie aktu notarialnego pomiędzy spółką, a kupującym. Wnioskodawca w zakresie ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych prowadzi księgi rachunkowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie momentu uzyskania przychodów.

Czy datą osiągnięcia przychodów z działalności developerskiej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym w przypadku otrzymania wpłaty na mieszkanie przed zawarciem aktu notarialnego jest data wpływu, czy też data zawarcia aktu notarialnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, o przychodzie należnym, w odniesieniu do sprzedaży nieruchomości można mówić dopiero wówczas, gdy zostanie zawarta umowa sprzedaży tych nieruchomości w formie aktu notarialnego. Wpłaty dokonane w okresie wcześniejszym (na poczet uzgodnionej ceny sprzedaży), nie stanowią przychodu podatkowego. Na gruncie prawa podatkowego wpłaty powinny być traktowane jako zaliczki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), za przychód z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Treść art. 14 ust. 1c ww. ustawy stanowi, iż za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. Przytoczony powyżej przepis należy traktować jako generalną zasadę określającą moment powstania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych. Wyjątek od tak skonstruowanej zasady wprowadza art. 14 ust. 1e, 1 h i 1i powołanej ustawy.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów z działalności gospodarczej nie zalicza się pobranych wpłat, lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych pożyczek i kredytów oraz zwróconych pożyczek, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek.

W przypadku sprzedaży nieruchomości, sprzedaż tę, zgodnie z art. 155 § 1 i art. 158 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), uważa się za dokonaną pod datą zawarcia umowy notarialnej, tj. przeniesienia własności nieruchomości i pod tą datą powstaje też przychód w wysokości określonej w umowie sprzedaży.

Zgodnie z normami prawa cywilnego, ani umowa przedwstępna, ani wpłata zadatku lub zaliczki nie przenoszą własności nieruchomości. Wobec tego w stanie faktycznym przedstawionym w przedmiotowym wniosku zaliczka przyjęta przed podpisaniem aktu notarialnego dotyczącego sprzedaży nieruchomości nie jest przychodem, bowiem nie nastąpiło jeszcze zbycie nieruchomości (przeniesienie własności). Wpłacane zaliczki powiększą przychód z działalności gospodarczej w momencie zbycia lokali mieszkalnych. Zatem, za datę powstania przychodu należy uznać dzień, w którym zbyto nieruchomość na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego, ale nie później niż dzień wystawienia faktury sprzedaży bądź uregulowania należności.

W związku z powyższym, nie są przychodem dla celów podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych otrzymane pieniądze stanowiące zaliczkę na poczet wykonania świadczenia. Kwota zaliczki stanowi przychód w momencie realizacji tego świadczenia.

Reasumując, za datę powstania przychodu należy uznać dzień, w którym podpisany będzie akt notarialny pomiędzy spółką a kupującym, zaś pobrane zaliczki na poczet mieszkania nie stanowią przychodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wniosek w zakresie zaistniałego stanu faktycznego dotyczącego kosztów uzyskania przychodów rozstrzygnięto interpretacją z dnia 11 lipca 2008 r. nr ILPB1/415-251/08-6/IM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.