ILPB1/415-249/09-3/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2009 r. (data wpływu 25 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie nieodpłatnych świadczeń - jest prawidłowe.

W dniu 25 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie nieodpłatnych świadczeń.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w formie pięcioosobowej spółki prawa cywilnego świadcząc usługi pielęgniarskie. Spółka wykonuje wyłącznie usługi przedmiotowo zwolnione z podatku VAT, jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT ale jako podatnik VAT zwolniony, w związku z tym spółka nie rozlicza podatku od towarów i usług i nie składa deklaracji VAT-7. Do celów działalności gospodarczej wspólnicy spółki używają własnych samochodów osobowych niestanowiących środków trwałych spółki. Do spółki nie zostało wniesione przez wspólników prawo używania samochodów, nie została zawarta ze spółką umowa użyczenia. Rozliczenie kosztów związanych z eksploatacją pojazdów, w tym zakup paliwa, koszty napraw i remontów oraz inne koszty użytkowania samochodu jak przegląd techniczny i ubezpieczenie (polisa wystawiona na właściciela samochodu), podatnicy dokonują na podstawie prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu i posiadanych faktur.

Koszty zaliczane są zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46, ust. 4, 5 i 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do wysokości limitu (ilość przejechanych k.m. x stawka za 1 km przebiegu pojazdu).

Każdy wspólnik prowadzi swoją ewidencję przebiegu pojazdu wg art. 23 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do której wpisywane są faktury (zawierające numer rejestracyjny pojazdu) na poniesione w danym okresie koszty eksploatacji samochodu, tj. faktury na zakup paliwa i remonty, polisy, które wystawione są na imię i nazwisko wspólnika z jego nr NIP.

Po zakończeniu każdego miesiąca, na podstawie miesięcznego zestawienia poniesionych wydatków wynikających z ww. faktur zawierających numer rejestracyjny tego pojazdu, są wpisywane do podatkowej księgi przychodów i rozchodów spółki wydatki, których suma ustalona od początku roku podatkowego nie może przekroczyć wyliczonej jak wyżej kwoty limitu.

W przyszłości Wnioskodawczyni chce zrezygnować z używania własnego samochodu, chce wykonywać czynności związane z działalnością gospodarczą, tj. patronaże pacjentek, dojeżdżając do klientów, korzystając z komunikacji miejskiej. W tym celu zostanie zakupiony bilet miesięczny sieciowy wystawiony na spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie nieodpłatnych świadczeń.

Czy zakupiony na spółkę bilet miesięczny komunikacji miejskiej może stanowić równowartość najmu samochodu przez spółkę i wówczas nie nastąpi nieodpłatne świadczenie rzeczowe z tytułu nieużywania przez Wnioskodawczynię własnego samochodu do działalności spółki.

Zdaniem Wnioskodawczyni, faktura na bilet może być równoważna z fakturą za najem innego środka transportu do działalności spółki, mającego na celu zastąpienie prywatnego samochodu wspólnika. W tym przypadku nie wystąpi wartość nieodpłatnych świadczeń dla wspólnika spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W związku z tym, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa definicji nieodpłatnych świadczeń, należy odwołać się do znaczenia tego pojęcia w języku potocznym lub definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa. Należy zatem uznać, że nieodpłatnym świadczeniem są wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstanie przysporzenia majątkowego.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż wspólnicy podjęli decyzję o zakupie miesięcznego biletu komunikacji miejskiej. Z biletu tego, w celu dojazdu do miejsc świadczenia usług, korzystać będzie Wnioskodawczyni-wspólnik spółki. Zatem należy uznać, iż bilet ten wykorzystywany będzie dla celów i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z tym prawidłowe jest twierdzenie Wnioskodawczyni, iż poniesione wydatki na zakup biletu miesięcznego komunikacji miejskiej jest - co do swej istoty - wydatkiem firmy takim samym, jak każdy wydatek związany z koniecznością dotarcia do klienta.

W takim przypadku korzystanie z tego biletu przez Wnioskodawczynię-wspólnika spółki cywilnej nie będzie rodzić u Niej powstania przychodu z tytułu otrzymania od spółki nieodpłatnych świadczeń.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów rozstrzygnięto w dniu 18 maja 2009 r. interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-249/09-2/AMN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.