ILPB1/415-246/11-2/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2011 r. (data wpływu 28 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Mąż Wnioskodawczyni do lutego 2010 r. prowadził działalność gospodarczą. W lutym 2010 r. zawiesił ją, a z dniem 1 sierpnia 2010 r. zlikwidował. W trakcie funkcjonowania firmy narosły zaległości, których firma nie była w stanie spłacić. Zainteresowana podaje, że aby zlikwidować firmę i opłacić wszystkie należności musiała wziąć kredyt (małżonkowie są we wspólnocie majątkowej i wspólnie co roku rozliczają roczny podatek dochodowy). Kredyt jest kredytem hipotecznym, gdzie Wnioskodawczyni jest kredytobiorcą i osobą spłacającą, ponieważ mąż nie miał możliwości otrzymania jakiejkolwiek pożyczki na spłatę zaległości.

Wnioskodawczyni prosi o interpretację możliwości odliczenia od dochodu opłaconych składek na ubezpieczenie społeczne męża (nie zdrowotne) oraz odliczenia straty z działalności z przychodu Zainteresowanej, ponieważ to kredyt z Jej środków pieniężnych posłużył na wyrównanie straty z działalności.

Zostały spłacone zaległe składki na ZUS za męża jak i zaległe faktury. Wszystkie zaległości zostały spłacone już po zawieszeniu działalności, kiedy firma nie wykazywała dochodu i nie ma wątpliwości, że pokryte zostały ze środków pieniężnych Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, jest Ona biorcą kredytu, mąż podpisywał tylko zgodę na wzięcie kredytu przez nią. Zainteresowana jest w stanie wykazać przelewy, które poszły ze środków tego kredytu na spłatę zaległych faktur i zaległości do ZUS. W 2009 r. firma wykazała dochód 19.000 PLN, strata z działalności wynosi 46.000, Wnioskodawczyni zgadza się, że jej dochód powinien zostać obniżony o kwotę pomniejszoną o dochód z roku 2009.

Zaległe składki ZUS zapłacone za męża powinny być również odliczone od Jej dochodu za rok 2010, kiedy to zostały zapłacone z Jej środków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 9 ust. 3 ww. ustawy o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Jak wynika z powyższego strata nie jest podatkowo obojętna, bowiem ustawodawca zawarł uregulowania, zgodnie z którymi strata może być rozliczana przez podatnika w następnych latach podatkowych. Przy odliczeniu straty ważne są dwie kwestie, a mianowicie, podmiot dokonujący obniżenia dochodów oraz źródło przychodu, które przyniosło stratę i z którego dochód służy jej pokryciu.

Powyższe jednoznacznie prowadzi do wniosku, że strata z danego źródła przychodu może być pokryta jedynie z dochodów z tego samego źródła, a ponadto, że stratę może rozliczyć wyłącznie ten podatnik, który ją poniósł.

Stosownie do treści art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wymienionych w pkt od 1 do 9.

Zobowiązania osób trzecich nie zostały wymienione w art. 26 ust. 1 ww. ustawy jako odliczenia od dochodu, zatem Wnioskodawczyni nie może spłaty wszystkich zaległości, zapłaconych za męża odliczyć od swojego dochodu.

Odnosząc się natomiast do kwestii odliczenia składek na ubezpieczenia społeczne należy wskazać, iż zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących.

Ze złożonego wniosku wynika, że małżonek Wnioskodawczyni prowadził działalność gospodarczą, którą w dniu 1 sierpnia 2010 r. zlikwidował. W trakcie funkcjonowania firmy narosły zaległości. Wnioskodawczyni podaje, że zaciągnęła kredyt, z którego spłaciła wszystkie zaległości i zaległe składki ZUS za małżonka, który prowadził działalność gospodarczą.

Zatem, mając na uwadze przedstawione informacje oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni nie może pomniejszyć swojego dochodu we wspólnym rozliczeniu o stratę związaną z działalnością prowadzoną przez męża, zapłaconą ze swoich środków, gdyż zgodnie z wyżej powołanym art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zobowiązania osób trzecich nie podlegają odliczeniu od dochodu.

Ponadto Wnioskodawczyni nie może pomniejszyć podstawy opodatkowania o składki ZUS za lata 2008-2010, zapłacone za męża w 2010 r., gdyż bezpośrednio nie dotyczą one Zainteresowanej i tym samym nie mogą być odliczone od jej dochodu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.