ILPB1/415-242/07-2/IM - Moment uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2007 r. (data wpływu 3 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka "M" s.c. (dalej: Spółka "M"), w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, świadczy usługi promocyjno-reklamowe dla firmy C. Sp. z o.o. (dalej: C.), na podstawie umowy zawartej w dniu 27 czerwca 2007 r.

W zakresie świadczonych usług, Spółka "M" zobowiązana jest do wykonywania następujących czynności na rzecz firmy C.:

Ponadto w ramach umowy Spółka "M" zobowiązuje się do:

Spółka "M" zobowiązuje się do dokonywania zakupów piwa w opakowaniach typu X w określonych ilościach od dystrybutorów firmy C. W razie nie zrealizowania wymaganego poziomu zakupów, umowa będzie przedłużona do dnia zrealizowania tego poziomu. Z tytułu świadczenia powyższych usług, spółka "M" otrzyma wynagrodzenie w kwocie 48.000 zł netto za cały czas trwania umowy, płatne w formie przedpłaty w następujących ratach:

Spółka "M" w terminie 7 dni od dnia otrzymania środków od firmy C., po otrzymaniu każdej z ww. rat, wystawi fakturę VAT.

Umowa została zawarta na czas określony, tj. od dnia jej podpisania do dnia 31 maja 2010 r., z możliwością jej przedłużenia, w razie zajścia przesłanek o których wyżej była mowa. W dniu 16 lipca 2007 r. spółka "M" otrzymała od firmy C. kwotę z tytułu I raty w wysokości 18.000 zł netto. Spółka "M" wystawiła fakturę z tytułu otrzymania powyższej kwoty w dniu 16 lipca 2007 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jakiej dacie spółka "M" powinna wykazać przychód należny z tytułu świadczenia usług na podstawie opisanej umowy zawartej z firmą C., a mianowicie, czy powstaje on na zasadach właściwych dla momentu powstania przychodów z tytułu świadczenia usług rozlicznych okresowo, na podstawie art. 14 ust. 1e ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód należny z tytułu usług objętych umową powstaje na zasadach właściwych dla rozliczeń usług rozlicznych okresowo na podstawie art. 14 ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z art. 14 ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, wówczas za datę powstania przychodu uważa się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Wnioskodawca uważa, że powyższy przepis będzie miał zastosowanie do rozliczania przychodów uzyskiwanych przez spółkę "M" z tytułu świadczenia usług opisanych w stanie faktycznym, gdyż z umowy na świadczenie tych usług wynika, że wynagrodzenie za usługi będzie rozliczane w 3 ratach za wskazane w umowie okresy rozliczeniowe. Oznacza to, że w przypadku usług rozliczanych okresowo, decydujące znaczenie dla momentu powstania przychodu będzie miał wskazany w umowie (lub fakturze) ostatni dzień przyjętego okresu rozliczeniowego, pod warunkiem, że rozliczenie nastąpi nie rzadziej niż raz w roku. Należy podkreślić, że ww. zasady powstawania przychodów z tytułu tzw. usług ciągłych wynikają z przepisów szczególnych, które stanowią wyjątek od zasady ogólnej, wyrażonej w art. 14 ust. 1c ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem za datę powstania przychodu z działalności gospodarczej, uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień: wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Tak więc, z punktu widzenia rozliczeń przychodów z tytułu usług ciągłych, zdarzenia takie jak np. dzień wystawienia faktury czy dzień uregulowania należności, nie będą wpływały bezpośrednio na datę powstania przychodu tej kategorii usług.

W związku z powyższym spółka "M" powinna wykazać przychód należny w następujący sposób:

Wskazany wyżej moment powstania przychodu należnego w spółce "M", wynika stąd, że jak wcześniej wspomniano, przychód z tytułu wykonania usługi ciągłej rozliczany jest na koniec wskazanego w umowie lub na fakturze okresu rozliczeniowego, nie rzadziej jednak niż raz w roku.

Wnioskodawca podaje, iż zgodnie z definicją określoną w Ordynacji podatkowej, przez rok podatkowy rozumie się rok kalendarzowy, chyba, że ustawy szczególne stanowią inaczej. W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma regulacji, które umożliwiają przyjęcie innego niż kalendarzowy roku podatkowego. W związku z tym, sformułowanie "nie rzadziej niż raz w roku" należy rozumieć jako nie rzadziej niż raz w roku podatkowym, który w przypadku podatku dochodowego od osób fizycznych jest zgodny z rokiem kalendarzowym. Na marginesie warto zaznaczyć, iż ww. przepis dotyczący powstania przychodu z tytułu usług ciągłych może być zupełnie inaczej stosowany przez osoby prawne, które stosują inny niż kalendarzowy rok podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) za przychód z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast art. 14 ust. 1c ww. ustawy stanowi, iż za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Przytoczony powyżej przepis należy traktować jako generalną zasadę określającą moment powstania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych. Wyjątek od tak skonstruowanej zasady wprowadza art. 14 ust. 1e, 1h i 1i powołanej ustawy.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1e cytowanej ustawy, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych.

W przedstawionym stanie faktycznym rozliczenie przychodu następuje na podstawie umowy, w której strony ustaliły, że usługa rozliczana jest - w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego.

Mając zatem na uwadze ustalenia zawarte pomiędzy kontrahentami oraz ciągły zakres świadczonej usługi należy uznać, iż w świetle ww. regulacji prawnych, przychód winien być wykazywany w ostatnich dniach okresów rozliczeniowych, tj. z tytułu I raty w dniu 15 lipca 2008 r., II raty w dniu 20 czerwca 2009 r., zaś z tytułu III raty w dniu 31 maja 2010 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.