ILPB1/415-240/13-3/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2013 r. (data wpływu 27 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów:

* wydatków poniesionych na catering (bufet szwedzki) w stosunku do osób trzecich - jest nieprawidłowe,

* w pozostałym zakresie - jest prawidłowe.

W dniu 27 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Firma w lipcu 2013 r. chce zorganizować, w związku z jej jubileuszem działalności ogólnodostępną imprezę reklamową, której celem będzie między innymi promocja marki. Wstęp będą mieli nie tylko pracownicy i członkowie rodzin, ale również osoby trzecie (zaproszeni goście, mieszkańcy okolicznych gmin, osoby przyjezdne itd.). W czasie imprezy będzie zorganizowana prezentacja, produktów firmy. Impreza będzie relacjonowana przez media (telewizję, prasę, radio i portale internetowe), dzięki czemu informacje o firmie dotrą do szerokiego grona potencjalnych klientów.

W miejscu gdzie odbywać się będzie impreza zamieszczone będą różnego rodzaju firmowe materiały reklamowe i baner, siatki, flagi, spot muzyczny, balon z reklamą firmy.

W związku z organizacją powyższej imprezy firma poniesie wydatki na:

* oprawę artystyczną (występ zespołu muzycznego (...), kabaret, pokaz fajerwerków),

* catering (bufet szwedzki),

* ochronę, opiekę medyczną,

* obsługę techniczną,

* materiały promocyjno - reklamowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione w związku z uroczystością jubileuszową, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (u.p.d.o.f.).

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zorganizowanie ogólnodostępnej imprezy z okazji jubileuszu firmy, stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy

Na mocy powyższej regulacji czynnikiem decydującym o zaliczeniu danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyrażonym expressis verbis w ustawie - wymaga oceny pod kątem związku z przychodami i racjonalności działania podatnika dla osiągnięcia przychodu lub zachowania źródła przychodu. Do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, zaliczane są koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów w tym alkoholowych. Zgodnie z wykładnią słownikową pod pojęciem "reprezentacja" należy rozumieć "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod red. Prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007 r.). Można też opierając się na wykładni językowej pojęcia "reprezentacja", rozumieć to pojęcie funkcjonalnie, jako wszelkie działania podatnika mające na celu jego odpowiednie reprezentowanie w funkcjonowaniu podatnika, w tym przede wszystkim w jego kontaktach gospodarczych, związaną z pozycją jaką podatnik zajmuje jako podmiot gospodarczy. Zgodnie z takim podejściem, przez reprezentacje należy rozumieć "działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych związane z innymi podmiotami gospodarczymi związane w szczególności z przyjmowaniem i utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów i inne" (B. Brzeziński, M Kalinowski, Podatek dochodowy od osób prawnych Komentarz, Warszawa 1997, s. 159; zob. też wyrok NSA z dnia 4 listopada 1999, sygn. akt III SA/5696/98, Lex nr 43959).

W ocenie firmy w przypadku zorganizowanej przez nią imprezy nie można mówić o jakiejkolwiek okazałości czy wystawności. Podjęte przez nią działania nie wiązały się z wystawnością, lecz jedynie z należytą starannością w przygotowaniu przedsięwzięcia, jakim była nowoczesna forma reklamy firmy jej produktów. Takie działania są normalnymi przejawami aktywności reklamowej i są przyjmowane obecnie w praktyce gospodarczej przez wiele podmiotów. Przepisy podatkowe nie zawierają także definicji reklamy. Pojęcie to definiowane jest najczęściej poprzez odwołanie się do językowego znaczenia, a więc jako "rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwości ich nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś" (R. Krasnodębski, Wydatki marketingowe w świetle ustaw o podatkach dochodowych). Pojęcie to można rozumieć także w sposób funkcjonalny, tzn. jako wszelkie celowe działania podatnika mające na celu rozpowszechnianie wiedzy o oferowanych przez niego towarach lub usługach, "działania, których celem jest kształtowanie popytu poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu, w celu zachęcenia do nabywania towarów bądź usług od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego" (B. Brzeziński, M Kalinowski, Podatek dochodowy, Komentarz, Warszawa 1997, s. 159; zob. też wyrok NSA z dnia 10 listopada 1999 r. sygn. akt I SA/Lu 1030/98, Lex nr 46935), czyli nie tylko jako rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości czy miejscach i możliwościach nabycia, ale w celu zachęcenia ich do nabywania towarów od tego właśnie, a nie innego podmiotu gospodarczego.

W zaistniałym stanie faktycznym część artystyczna imprezy, prezentacja produktów firmy połączone z jej jubileuszem będą miały na celu budowanie świadomości marki firmy na rynku. W świetle powyższego należy stwierdzić, iż koszty ogólnodostępnej imprezy, na którą wstęp będzie wolny, obejmujące wymienione w opisie stanu faktycznego wydatki, należy uznać za koszty reklamy i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* wydatków poniesionych na catering (bufet szwedzki) w stosunku do osób trzecich - jest nieprawidłowe,

* w pozostałym zakresie - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W złożonej rzeczywistości życia gospodarczego istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu linii rozgraniczającej poszczególne przejawy aktywności gospodarczej, wykazywanej przez przedsiębiorców. Chodzi tu o ich podstawową działalność (produkcję, handel, usługi) i towarzyszące tej działalności przedsięwzięcia o charakterze marketingowym, promocyjnym, reklamowym, reprezentacyjnym - dotyczące sprzedaży towarów i usług oraz relacji z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami.

O tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, lecz należy zauważyć, że nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu i jako taki podlegać odliczeniu od postawy opodatkowania. Takimi kosztami bowiem nie mogą być - co do zasady - wydatki enumeratywnie wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego uznać więc należy, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu kosztów wymienionych w przywołanym art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego, wskazać należy, że istotne na gruncie rozpatrywanej sprawy jest rozróżnienie nakładów ukierunkowanych na reprezentowanie firmy (reprezentacja) a wydatków mających na celu zachęcanie klientów do nawiązania bądź utrzymania kontaktów z przedsiębiorcą oraz nabywania towarów lub usług danej firmy (reklama), bowiem wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów pod warunkiem, że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 22 ust. 1 tej ustawy, natomiast wydatki o charakterze reprezentacyjnym wyłączone zostały z kosztów podatkowych mocą art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

I tak, zgodnie z brzmieniem art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów zalicza się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu "reprezentacja" ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia "reprezentacja" nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu.

Występujący w obrocie prawnym termin "reprezentacja" wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako "przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu". Dlatego też termin "reprezentacja" użyty w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinno się definiować jako "przedstawicielstwo podatnika, działanie w jego imieniu, w jego interesie, na jego rzecz".

Powyższe rozumienie pojęcia reprezentacji, zdaniem tut. Organu, należy uzupełnić o stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 maja 1998 r. - sygn. akt SA/Sz 1412/97, stwierdził, że "reprezentacja nie musi odnosić się do "okazałości, wystawności", a odnosi się do "dobrego reprezentowania firmy", które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, jej logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów".

Podkreślenia wymaga również fakt, iż norma art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielstwa są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności w zakresie nabywania usług gastronomicznych, zakupu żywności lub napojów. Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkiego tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów - niezależnie od tego, czy usługi te i zakupione artykuły były wykorzystywane w kontaktach z kontrahentami w siedzibie przedsiębiorstwa (zakładu), czy też poza nią (por. wyrok NSA z 25 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 1445/10).

W konsekwencji wskazać należy, iż kwestia zwyczajowej powszechności częstowania kontrahentów handlowych napojami czy przekąskami, a także wystawności oferowanego kontrahentowi poczęstunku w ogóle nie stanowi kryterium kwalifikowania wydatków jako reprezentacji, gdyż o takim charakterze decyduje związek z pełnieniem funkcji przedstawicielskich, rozumianych jako występowanie w imieniu podatnika, a nie okazałość lub wystawność sprawowania takiego przedstawicielstwa. Rozróżnienie wydatków związanych z reprezentacją na przeciętne, typowe, wystawne, czy okazałe nie ma żadnego uzasadnienia normatywnego.

Analogiczne stanowisko negujące kryterium "okazałości, wystawności czy wykwintności" jako kryterium decydujące o uznaniu danego wydatku, np. na usługi gastronomiczne, zakup napojów za koszty reprezentacji prezentowane jest m.in. w wyrokach: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 września 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 752/10 oraz z dnia 27 listopada 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 925/09, czy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 15 kwietnia 2010 r. sygn. akt I SA/Ke 202/10.

Odnosząc się z kolei do kwestii podatkowych związanych z wydatkami poniesionymi na reklamę, wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy).

Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego "reprezentacji" i "reklamy" wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania rozpowszechniania wizerunku podatnika jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, iż reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy.

Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca chce zorganizować, w związku z jej jubileuszem działalności ogólnodostępną imprezę reklamową, której celem będzie między innymi promocja marki. Wstęp będą mieli nie tylko pracownicy i członkowie rodzin, ale również osoby trzecie (zaproszeni goście, mieszkańcy okolicznych gmin, osoby przyjezdne itd.). W czasie imprezy będzie zorganizowana prezentacja, produktów firmy. Impreza będzie relacjonowana przez media (telewizję, prasę, radio i portale internetowe), dzięki czemu informacje o firmie dotrą do szerokiego grona potencjalnych klientów.

W miejscu gdzie odbywać się będzie impreza zamieszczone będą różnego rodzaju firmowe materiały reklamowe i baner, siatki, flagi, spot muzyczny, balon z reklamą firmy.

W związku z organizacją powyższej imprezy firma poniesie wydatki na:

* oprawę artystyczną (występ zespołu muzycznego (...), kabaret, pokaz fajerwerków),

* catering (bufet szwedzki),

* ochronę, opiekę medyczną,

* obsługę techniczną,

* materiały promocyjno - reklamowe.

Dokonując zatem oceny charakteru wydatków związanych z organizacją przedmiotowej imprezy o charakterze jubileuszowym należy rozstrzygnąć, czy poszczególne jej elementy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Aby dokonać kwalifikacji prawnej tych wydatków, należy rozważyć, czy istnieje związek przyczynowy pomiędzy ich poniesieniem a przychodami Wnioskodawcy oraz czy nie mieszczą się one w zakresie zastosowania przepisu art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Konieczne jest zatem zbadanie, czy zorganizowanie tej imprezy miało kształtować popyt na produkty Wnioskodawcy, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabywania, czy też służyć przede wszystkim budowaniu relacji z partnerami handlowymi i wywołaniu jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu jednostki.

Charakter imprezy okolicznościowej oraz oprawa wskazują na fakt, że wydatki przeznaczone na jej organizację nie powinny być rozpatrywane łącznie, a mogą podlegać podziałowi na poszczególne grupy wydatków, których klasyfikacja dla celów podatkowych może być różna. W praktyce, wyodrębnienie poszczególnych wydatków możliwe jest gdy Wnioskodawca posiada staranną dokumentację przebiegu imprezy, w tym także szczegółowy kosztorys, który zawiera precyzyjnie wyodrębnione poszczególne pozycje kosztowe.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, iż co do zasady impreza ta została zorganizowana nie dla konkretnych podmiotów, lecz skierowana była do szerszego kręgu odbiorców, tj. pracowników Wnioskodawcy, członków rodzin, osób trzecich, tj. zaproszonych gości, mieszkańców okolicznych gmin, osób przyjezdnych itd. Istotnym dla rozstrzygnięcia o reklamowym lub reprezentacyjnym charakterze tej imprezy jest również fakt, iż w trakcie tej imprezy zorganizowano prezentację produktów firmy oraz zamieszczone będą różnego rodzaju firmowe materiały reklamowe i baner, siatki, flagi, spot muzyczny, balon z reklamą firmy.

Powyższe okoliczności wskazują, że celem tej imprezy była szeroko rozumiana promocja i reklama, a w konsekwencji wydatki poniesione przez Wnioskodawcę zarówno na oprawę artystyczną, ochronę, opiekę medyczną, obsługę techniczną oraz materiały promocyjno - reklamowe mogą stanowić koszty uzyskania przychodów stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe działania spełniają funkcję reklamową, gdyż zmierzają do zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, poznania cech jakościowych oferowanych produktów/usług, ich zalet, co w efekcie wpływa na zwiększenie zainteresowania nimi, a także zachęca do współpracy.

Reasumując, odnośnie wydatków poniesionych na imprezę jubileuszową skierowaną do szerokiego kręgu odbiorców, wskazać należy, że wobec niezdefiniowanego na gruncie ustaw podatkowych pojęcia reprezentacji, prawnopodatkowa kwalifikacja przedmiotowych wydatków, z założenia ma charakter oceny. Z uwagi na złożoność gospodarczego funkcjonowania podmiotów na rynku, istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu (zwłaszcza w procesie wydawania interpretacji indywidualnych) granicy poszczególnych przejawów aktywności gospodarczej przedsiębiorców, w tym w zakresie ponoszonych kosztów reprezentacji. Ustalenie sztywnej granicy, po przekroczeniu której wydatek mógłby zostać uznany za reprezentacyjny, możliwe byłoby ewentualnie w sytuacji normatywnej definicji pojęcia "reprezentacja" zawartej w ustawie podatkowej, a i to pod warunkiem, że zawierałaby ona precyzyjne kryteria umożliwiające ich jednoznaczną kwalifikację prawnopodakową. Innymi słowy, wskazane przez Wnioskodawcę koszty mogą mieć zarówno znamiona wydatków na promocję i reklamę produktów, jak i na reprezentację w zależności, od całokształtu okoliczności związanych z organizacją imprezy jubileuszowej. Jednoznaczne przesądzenie o charakterze tych kosztów wymagałoby przeprowadzenia postępowania dowodowego. Ocena podatkowa poszczególnych kosztów ponoszonych na organizację imprezy w każdym przypadku winna być dokonywana indywidualnie i całościowo. Dodatkowo w celu oceny, czy dany rodzaj wydatku może zostać uznany za reprezentację czy inny rodzaj wydatków konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy.

Tutejszy organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Z tego względu, niniejsza interpretacja ogranicza się do wykładni przepisu art. 22 ust. 1 i art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i wskazania elementów faktycznych, które są istotne dla kwalifikacji przedmiotowych kosztów.

Przy czym należy zaznaczyć, iż to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego. Dlatego też Wnioskodawca powinien posiadać dowody dokumentujące zarówno promocyjno - reklamowy charakter tej imprezy, jak również ich zakres, dzięki czemu możliwe będzie powiązanie poniesionych wydatków z przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę z prowadzonej działalności gospodarczej, oraz wykazanie racjonalności i celowości poniesionych wydatków.

Odnośnie natomiast wydatków poniesionych na catering wobec osób trzecich, stwierdzić należy, iż noszą one znamiona wydatków reprezentacyjnych, a w konsekwencji nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reprezentacja obejmuje zarówno działania zmierzające do:

* stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność, jak i

* stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.

Działania o charakterze reprezentacyjnym podejmowane są w stosunku do podmiotów lub (ich przedstawicieli) zewnętrznych. Nie obejmuje zatem tych działań, które podejmowane są w stosunku do własnych pracowników.

W konsekwencji powyższego, tut. Organ stwierdza, co następuje.

Wydatki na catering (bufet szwedzki) w stosunku do osób trzecich uznać należy za koszty reprezentacji, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co skutkuje tym, że nie mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Natomiast pozostałe wydatki na organizację imprezy jubileuszowej skierowanej do szerokiego kręgu odbiorców, w szczególności gdy dotyczą one przekazywania informacji o produktach Wnioskodawcy, elementów wiedzy na ich temat, spełniają przesłanki uznania ich za koszt uzyskania przychodów, o ile przedmiotowe wydatki nie mają charakteru kosztów reprezentacji, pod warunkiem ich właściwego udokumentowania oraz wykazania, stosownie do omawianego art. 22 ww. ustawy, racjonalności dla osiągnięcia przychodu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.