ILPB1/415-239/08-2/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2008 r. (data wpływu 9 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz ustalenia dochodu dla dwóch źródeł przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz ustalenia dochodu dla dwóch źródeł przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie uprawy pieczarek oraz usług transportowych. Łączne przychody w latach 2005-2007 przekroczyły kwotę 800.000 euro. Do 2006 r. Wnioskodawca rozliczał się z dochodów uzyskiwanych z hodowli pieczarek na zasadach norm szacunkowych - zgodnie z art. 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W 2006 r. Wnioskodawca zaprowadził księgi rachunkowe i rozliczał się według ogólnych zasad, opodatkowując dochód ustalony jako przychody pomniejszone o koszty uzyskania przychodów. Ponadto Wnioskodawca złożył deklarację o rodzajach i rozmiarach zamierzonej produkcji w 2008 r. (PIT-6) oraz otrzymał decyzję ustalającą wysokość zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. W powyższej deklaracji wskazał, iż dochód będzie ustalany w oparciu o księgi wykazujące przychody i koszty oraz wskazał przewidywany dochód z tej działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, osoby fizyczne obowiązane są prowadzić księgi rachunkowe w sytuacji, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 800.000 euro.

Wnioskodawca uważa, że w związku z przekroczeniem wyżej wskazanej kwoty przychodu, był zobowiązany zaprowadzić księgi rachunkowe począwszy od 2006 r., a także prowadzić je w kolejnych latach, aż do momentu, gdy przychód w którymkolwiek roku spadnie poniżej tego limitu.

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody uzyskiwane przez podatnika należą do dwóch różnych źródeł przychodów, które mogą podlegać innym zasadom opodatkowania.

W związku z powyższym - Wnioskodawca uważa - że zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości powinien prowadzić księgi rachunkowe, jednakże tylko przychody i koszty związane z działalnością transportową wykazywać jako opodatkowane. Natomiast przychody i koszty związane z działami specjalnymi produkcji rolnej powinny być wykazywane wyłącznie dla celów bilansowych jako przychody i koszty bilansowe, ale nie podatkowe (gdyż będą opodatkowane w oparciu o normy szacunkowe).

Powyższe twierdzenie Wnioskodawca opiera na analizie art. 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wskazuje, iż podatnicy mogą ustalać dochód do opodatkowania na dwa różne sposoby: na podstawie norm szacunkowych, albo na podstawie prowadzonych ksiąg. Przy czym, zgodnie z art. 24a ww. ustawy za księgi rozumie się podatkową księgę przychodów i rozchodów, a nie księgi rachunkowe. Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych jest obowiązkiem wynikającym z ustawy innej niż podatkowa, a co za tym idzie nie może wpływać na sposób rozliczania podatków. Wyłącznie w przypadku odniesienia w ustawie podatkowej wprost do przepisów innych ustaw miałyby one zastosowanie. W zakresie przepisów dotyczących ustalania podatku z działów specjalnych produkcji rolnej brak jest powyższego odwołania. W konsekwencji Wnioskodawca uważa, iż obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynikający z ustawy o rachunkowości nie ma żadnego wpływu na zasady opodatkowania.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, może On opodatkować dochody osiągane z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach norm szacunkowych, natomiast dochody z pozostałej działalności na zasadach ogólnych przy zastosowaniu 19% stawki podatku. Jednocześnie w związku z faktem otrzymania decyzji ustalającej wysokość zaliczek, Wnioskodawca obowiązany jest do wpłat zaliczek dotyczących działów specjalnych produkcji rolnej zgodnie z decyzją ustalającą te zaliczki, a nie według dochodu wynikającego z ksiąg. W zakresie pozostałej działalności, zaliczki powinny być wpłacane według faktycznego dochodu ustalonego na podstawie ksiąg rachunkowych.

Wnioskodawca uważa, że należy prowadzić jedne księgi rachunkowe i ujmować w nich zarówno przychody i koszty związane z działami specjalnymi produkcji rolnej oraz z pozostałymi rodzajami działalności. Działy specjalne produkcji rolnej należy opodatkować według norm szacunkowych, a dochody z pozostałej działalności należy rozliczać na zasadach ogólnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą i działy specjalne produkcji rolnej, uzyskuje przychody z różnych źródeł przychodów. Zgodnie bowiem z treścią art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza, zaś ust. 1 pkt 4 ww. artykułu jako źródło przychodu wymienia działy specjalne produkcji rolnej.

W myśl art. 24a ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy.

Stosownie do treści art. 24a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek prowadzenia księgi dotyczy również osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg.

Zgodnie z art. 24a ust. 4 ww. ustawy, obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości.

Powyższa kwota wynika z treści art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) stanowiącej, iż przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 800. 000 euro.

Treść art. 24a ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że osoba fizyczna, spółka cywilna osób fizycznych, spółka jawna osób fizycznych lub spółka partnerska może prowadzić księgi rachunkowe również od początku następnego roku podatkowego, jeżeli przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy są niższe niż równowartość w walucie polskiej kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości. W tym przypadku osoba ta lub wspólnicy spółki przed rozpoczęciem roku podatkowego są obowiązani do zawiadomienia o tym naczelnika urzędu skarbowego właściwego w sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym.

Natomiast w myśl art. 24a ust. 6 ww. ustawy wyrażone w euro wielkości, o których mowa w ust. 4 i 5, przelicza się na walutę polską według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu 30 września roku poprzedzającego rok podatkowy.

Zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14, jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku.

Z powołanych przepisów wynika, że dochód z działów specjalnych produkcji rolnej może być ustalany przy zastosowaniu norm szacunkowych tylko wówczas, gdy podatnik nie prowadzi księgi przychodów i rozchodów, bądź nie ma obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych.

W myśl art. 43 ust. 1 ww. ustawy podatnicy, którzy osiągają dochody z działów specjalnych produkcji rolnej, są obowiązani składać w terminie do dnia 30 listopada roku poprzedzającego rok podatkowy urzędowi skarbowemu deklaracje według ustalonego wzoru o rodzajach i rozmiarach zamierzonej produkcji w roku następnym.

Natomiast zgodnie z treścią art. 43 ust. 5 ww. ustawy, jeżeli podatnicy, o których mowa w ust. 1, osiągają poza dochodem z działów specjalnych produkcji rolnej inne dochody, od dochodów tych opłacają zaliczki według zasad określonych w art. 44, bez łączenia tych dochodów z dochodem z działów specjalnych produkcji rolnej.

Z powołanych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, że ustawodawca wyłączył możliwość łącznego opodatkowania dochodów u podatników osiągających zarówno przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz działów specjalnych produkcji rolnej.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca w deklaracji o rodzajach i rozmiarach zamierzonej produkcji za 2008 rok (PIT-6), wskazał, iż dochód będzie ustalany w oparciu o księgi, to nie może korzystać z opodatkowania działów specjalnych produkcji rolnej według norm szacunkowych, gdyż zobowiązany jest do prowadzenia właściwych ksiąg zgodnie z ww. przepisami.

Po przeprowadzeniu analizy treści wniosku tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Treść art. 3 pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Zasady prawidłowego prowadzenia ksiąg rachunkowych regulują przepisy ustaw niepodatkowych - ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) oraz aktów wykonawczych wydanych na jej podstawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.