ILPB1/415-234/08-2/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2008 r. (data wpływu 7 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 7 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, opłacając podatek dochodowy zgodnie z przepisem art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W 2005 r. Wnioskodawca otrzymał z Agencji Rozwoju Regionalnego S.A., ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, dofinansowanie do projektu o nazwie Stworzenie alternatywnego źródła dochodu - podniesienie konkurencyjności.

Projekt został zrealizowany przez Wnioskodawcę i polegał na nabyciu urządzeń i wyposażenia dla stacji paliw LPG i jej uruchomieniu.

Ze względów ekonomicznych, w listopadzie 2007 r. Wnioskodawca sprzedał ww. stację paliw i w związku z tym, nie spełnił warunków umowy zawartej z ARR i zobowiązany został do zwrotu dotacji wraz z odsetkami, którego dokonał w lutym 2008 r..

Wnioskodawca nadal kontynuuje prowadzenie działalności gospodarczej, w zakresie handlu. Sklep wielobranżowy z artykułami przemysłowymi prowadził już wcześniej, zanim otrzymał dotację na ww. stację paliw.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zapłacone przez Wnioskodawcę odsetki, z tytułu rozwiązania umowy wynikające z niespełnienia jej warunków, w sytuacji gdy niespełnienie warunków umowy wynikało z konieczności sprzedaży stacji paliw, mogą zostać zaliczone w 2008 r. do kosztów działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, może on przedmiotowe odsetki zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca podaje, że pozarolnicza działalność gospodarcza jest odrębnym źródłem przychodów, wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i wszelkie przychody uzyskiwane w ramach tej działalności, niezależnie od jej przedmiotu, są zaliczane do przychodów z działalności gospodarczej.

Wnioskodawca uważa zatem, iż wszelkie koszty wymienione w art. 22 ww. ustawy, ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23, są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, natomiast w art. 23 ww. ustawy, nie zostały wymienione odsetki z tytułu przedterminowego rozwiązania umowy o dotację. Dlatego Wnioskodawca uważa, iż odsetki mogą stanowić koszt uzyskania przychodów.

Skoro odsetki dotyczą jednego źródła przychodów, a ich niezapłacenie wiązałoby się ze stratami finansowymi, to wydatek na ich uregulowanie spełnia kryterium wydatku poniesionego w celu zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, przez pojęcie "zachować" należy rozumieć "dochować coś w stanie niezmienionym, nienaruszonym, utrzymać". Natomiast "zabezpieczyć" oznacza "uczynić bezpiecznym, niezagrożonym, dać ochronę".

Można więc przyjąć, jak podaje Wnioskodawca, że koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, które umożliwiają jego dalsze funkcjonowanie.

Za koszty związane z zabezpieczeniem i zachowaniem źródła przychodów, zdaniem Wnioskodawcy, należy więc uznać przede wszystkim koszty prawidłowego funkcjonowania podatnika, prawidłowego prowadzenia działalności gospodarczej, także pod względem ekonomicznym, czyli takiego, które nie zagraża dalszemu funkcjonowaniu źródła przychodów, a zapłacone odsetki z całą pewnością kryterium takie spełniają.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Środki pomocowe otrzymane przez Wnioskodawcę z Agencji Rozwoju Regionalnego S.A. ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego na dofinansowanie projektu, współfinansowane są z budżetu państwa. Innymi słowy finansowanie wydatków ponoszonych w ramach sektorowych programów operacyjnych dokonywane jest ze źródeł krajowych. Beneficjent otrzymuje od instytucji wdrażającej środki na realizację swojego projektu z krajowych funduszy publicznych. Po udokumentowaniu przez niego wydatkowania tych środków, możliwe jest wnioskowanie do Komisji Europejskiej przez odpowiednie instytucje o zwrot wydatkowanych kwot. Zwrócone środki zasilają źródło finansowania krajowego.

W myśl art. 145 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2005 r. Nr 249, poz. 2104 z późn. zm.) dotacje udzielone z budżetu państwa:

Zgodnie z treścią art. 145 ust. 5 ww. ustawy odsetki od dotacji podlegających zwrotowi do budżetu państwa nalicza się począwszy od dnia:

Natomiast w myśl art. 146 ust. 1 ww. ustawy w przypadku niedokonania zwrotu dotacji w terminie, o którym mowa w art. 144 ust. 1 i 2 oraz art. 145 ust. 1, organ lub inny dysponent części budżetowej, który udzielił dotacji, wydaje decyzję określającą kwotę przypadającą do zwrotu i termin, od którego nalicza się odsetki.

Jednocześnie art. 146 ust. 3 tejże ustawy wskazuje, że w zakresie nieuregulowanym w ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy - Ordynacja podatkowa, z wyjątkiem art. 57 tej ustawy.

W myśl art. 53 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, znajdującego się w rozdziale 6 działu III, od zaległości podatkowych, z zastrzeżeniem art. 54, naliczane są odsetki za zwłokę.

Treść art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 18 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych i innych należności, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

Zatem, jeśli Wnioskodawca dokonał zwrotu nienależnie pobranej dotacji, zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów będą podlegać te odsetki, o których mowa w art. 145 ust. 1 ww. ustawy o finansach publicznych.

Natomiast odsetki za zwłokę naliczone zgodnie z art. 53 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa w związku z art. 146 ustawy o finansach publicznych, nie będą - w myśl art. 23 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy dotyczące możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek z tytułu zwrotu dotacji jest prawidłowe, jednakże z powyższym zastrzeżeniem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.