ILPB1/415-233/11-3/AMN

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 23 maja 2011 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-233/11-3/AMN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2011 r. (data wpływu 24 lutego 2011 r.), uzupełnionym w dniu 9 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w części dotyczącej:

* opodatkowania przychodów członków Powiatowej Rady Zatrudnienia - jest nieprawidłowe,

* w pozostałej części - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Powiatowy Urząd Pracy jako samorządowa jednostka budżetowa wykonuje zadania określone w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 Nr 69, poz. 415 z późn. zm.). W oparciu o art. 108 ust. 1 pkt 6 w związku z art. 23 ust. 7 i 9 Powiatowy Urząd Pracy zamierza zorganizować szkolenie dla członków Powiatowej Rady Zatrudnienia. Szkolenie obejmuje tematykę związaną z realizacją przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Szkolenie przeprowadzone będzie przez profesjonalną firmę szkoleniową i sfinansowane będzie ze środków państwowego Funduszu Pracy. Na łączny koszt szkolenia składają się również koszty wyżywienia, zakwaterowania i przejazdu. Członkowie Powiatowej Rady Zatrudnienia nie mają statusu pracownika Powiatowego Urzędu Pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1.

Czy łączny koszt szkolenia (wraz z zakwaterowaniem wyżywieniem i przejazdem) sfinansowany w całości ze środków państwowego Funduszu Pracy stanowi dla członka Powiatowej Rady Zatrudnienia, przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

2.

W przypadku odpowiedzi twierdzącej, kto jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych.

3.

Jaka powinna być forma powiadomienia członka Powiatowej Rady Zatrudnienia o osiągniętym przychodzie.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie należy odprowadzać podatku dochodowego od członków Powiatowej Rady Zatrudnienia uczestniczących w szkoleniu. Członkowie nie mają statusu pracownika Powiatowego Urzędu Pracy. Organizację oraz tryb działania rad zatrudnienia określa stosowne rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy.

W przypadku gdyby należało odprowadzić podatek dochodowy, wówczas płatnikiem będzie Powiatowy Urząd Pracy.

Członek Powiatowej Rady zatrudnienia powinien być poinformowany o osiągniętym przychodzie i pobraniu zaliczki na podatek poprzez wystawienie przez płatnika deklaracji PIT-11. Członek Powiatowej Rady Zatrudnienia powinien wpłacić zaliczkę podatku na rachunek bankowy płatnika, a następnie płatnik powinien odprowadzić pobraną zaliczkę do urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w części dotyczącej:

* opodatkowania przychodów członków Powiatowej Rady Zatrudnienia - za nieprawidłowe,

* w pozostałej części - za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1.

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2.

jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3.

jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4.

w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Z przepisu art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł.

Dla zastosowania powołanego przepisu konieczne jest zaistnienie dwóch przesłanek, a mianowicie:

1.

wypłata świadczenia, które będzie dietą lub kwotą stanowiącą zwrot kosztów;

2.

wypłata tego świadczenia na rzecz osób, które wykonują czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich.

Jeśli zatem nie zostaną spełnione obie przesłanki łącznie, to świadczenie takie nie korzysta ze zwolnienia.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Przepis art. 41 ust. 7 ww. ustawy stanowi, że jeżeli przedmiotem:

1.

wygranych (nagród), o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2,

2.

świadczeń, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4,

3.

świadczeń, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18

- nie są pieniądze, podatnik jest obowiązany wpłacić płatnikowi kwotę zaliczki lub należnego zryczałtowanego podatku przed udostępnieniem wygranej (nagrody) lub świadczenia.

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (art. 42 ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie do art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru.

Wzór informacji, o której mowa w przepisie cytowanym powyżej, został określony w załączniku nr 11 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 kwietnia 2008 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. Nr 74, poz. 445 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 8 ustawy - Ordynacja podatkowa, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Jak wynika z treści wniosku, Urząd Pracy - w oparciu o art. 108 ust. 1 pkt 6 w związku z art. 23 ust. 7 i 9 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.) - zamierza zorganizować szkolenie dla członków Powiatowej Rady Zatrudnienia. Członkowie Powiatowej Rady Zatrudnienia nie mają statusu pracownika Powiatowego Urzędu Pracy. Szkolenia będą przeprowadzane przez profesjonalne firmy szkoleniowe oraz finansowane ze środków Funduszu Pracy. Na łączny koszt szkolenia składają się również koszty wyżywienia, zakwaterowania i dojazdu.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy rady zatrudnienia są organami opiniodawczo-doradczymi marszałka w sprawach polityki rynku pracy.

Przepis art. 108 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy stanowi, iż środki Funduszu Pracy przeznacza się na finansowanie kosztów szkolenia oraz przejazdu członków rad zatrudnienia, o których mowa w art. 23 ust. 7 i 9.

Organizację oraz tryb działania rad zatrudnienia, a także warunki, na jakich mogą uczestniczyć w posiedzeniach rad zatrudnienia przedstawiciele organów, organizacji i instytucji niereprezentowanych w radach, oraz tryb finansowania kosztów szkoleń członków rad określa rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 6 października 2004 r. w sprawie rad zatrudnienia (Dz. U. Nr 224, poz. 2281) wydane na podstawie art. 23 ust. 7 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Stosownie do § 9 ust. 2 ww. rozporządzenia szkolenia członków rady zatrudnienia są finansowane przez marszałka, a powiatowej rady zatrudnienia przez starostę - w ramach limitu środków Funduszu Pracy, pozostających w ich dyspozycji.

W świetle przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy zatem stwierdzić, iż członkowie Rady Zatrudnienia uzyskują świadczenie nieodpłatne w postaci możliwości uczestnictwa w szkoleniach przy jednoczesnym nie ponoszeniu wydatków z tego tytułu. W konsekwencji też, powstaje u nich w tym przypadku przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, którego zasady ustalania określa art. 11 ust. 2a ww. ustawy.

Zwolnienie podatkowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmuje wypłacone diety oraz zwrot kosztów otrzymywanych przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich, do wysokości wskazanego limitu. W tym zakresie nie mieszczą się jednak świadczenia nieodpłatne, które otrzymują członkowie Rady Zatrudnienia, gdyż nie stanowią diety ani zwrotu kosztów.

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy, że brak jest możliwości zindywidualizowania przychodów należy stwierdzić, iż znana jest liczba oraz dane osobowe uczestników biorących udział w szkoleniu. Wobec tego Urząd Pracy jest w stanie ustalić wartość nieodpłatnych świadczeń z tytułu umożliwienia uczestnictwa w szkoleniu i przyporządkować je poszczególnym członkom Rady Zatrudnienia.

Z uwagi na powyższe, Powiatowy Urząd Pracy jest obowiązany pobierać zaliczki na podatek, z uwzględnieniem dyspozycji art. 41 ust. 7 ustawy, a w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym ma obowiązek wystawienia informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11.

Reasumując, łączny koszt szkolenia (wraz z zakwaterowaniem, wyżywieniem i przejazdami) sfinansowany w całości ze środków państwowego Funduszu Pracy, stanowi dla członka Powiatowej Rady Zatrudnienia, przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tym samym Wnioskodawca będzie płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. W konsekwencji Powiatowy Urząd Pracy powinien poinformować członka Powiatowej Rady Zatrudnienia, o osiągniętym przychodzie, przesyłając mu w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym informację o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl