ILPB1/415-23/11-2/AA - Moment powstania przychodów z tytułu świadczenia usług księgowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2011 r. (data wpływu 5 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia momentu powstania przychodu - jest prawidłowe.

W dniu 5 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia momentu powstania przychodu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie usług księgowych. Usługa księgowa jest wykonywana i zakończona w miesiącu następującym po miesiącu, którego dotyczy. A zatem usługa księgowa dotycząca np. grudnia (grudniowe operacje i dowody księgowe) faktycznie wykonywana (w przeważającej części) i zakończona jest w styczniu itd.

W umowach z kolejnymi klientami Wnioskodawczyni zamierza zawrzeć następujące zapisy:

Na fakturach wystawionych zgodnie z umową wskazane ma być, że tytułem płatności jest usługa księgowa za miesiąc, za który księgowane są dokumenty. Przykładowo: z tytułu usługi wykonywanej w styczniu za grudzień, faktura wystawiana jest na początku stycznia i zawiera tytuł: "usługa księgowa za miesiąc grudzień".

W związku z powyższym zadano następujące pytania

Zdaniem Wnioskodawczyni, moment powstania przychodu z działalności gospodarczej określają przepisy art. 14 ust. 1c-1i ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 1c ustawy, za datę powstania przychodu uważa się co do zasady, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Jednakże od powyższej zasady przewidziany został wyjątek.

Zgodnie z art. 14 ust. 1e, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Z umów, które mają być zawarte pomiędzy Wnioskodawczynią a jej klientami wynika, że strony umawiają się, że usługa będzie rozliczana za okres rozliczeniowy. Okresem rozliczeniowym nie jest jednak miesiąc, za który wykonywana jest usługa, lecz miesiąc w którym usługa rzeczywiście jest wykonywana (czyli miesiąc następujący po miesiącu, za który wykonywana jest usługa). Wnioskodawczyni przysługuje wynagrodzenie za miesiąc świadczenia usług (ich rzeczywistego wykonywania), a treść faktury jest tylko wynikiem specyfiki usług księgowych. Księgowane operacje dotyczą bowiem miesiąca poprzedniego.

W przedstawionym przykładzie usługa dotyczyłaby więc usług księgowych świadczonych w styczniu, a tytuł z faktury wynikałby jedynie z faktu, ze zdarzenia gospodarcze, które należało zaksięgować dotyczyły grudnia. Wówczas jednak również momentem powstania przychodu byłby styczeń (konkretnie 31 stycznia jako ostatni dzień okresu rozliczeniowego).

Zatem momentem powstania przychodu z tytułu świadczenia usługi księgowej jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie jako miesiąc kalendarzowy następujący po miesiącu, za który wykonywana jest usługa (czyli ostatni dzień stycznia).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) za przychód z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast przepis art. 14 ust. 1c ww. ustawy stanowi, iż za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Przytoczony powyżej przepis należy traktować jako generalną zasadę określającą moment powstania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych. Wyjątek od tak skonstruowanej zasady wprowadza art. 14 ust. 1e, 1 h i 1i powołanej ustawy.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1e cytowanej ustawy, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych.

Zatem, w sytuacji, gdy postanowienia umowy, która jest wykonywana stale, w dłuższym - określonym bądź nieokreślonym czasie, przewidują, iż wynagrodzenie wypłacane będzie w okresach rozliczeniowych, to przychód z tytułu usług wykonywanych w ramach tej umowy powstaje zawsze w ostatnim dniu okresu wskazanego w umowie (lub na fakturze) jako okres rozliczeniowy.

Istotną okolicznością w tym wypadku świadczącą o momencie powstania przychodu jest określenie w łączącej strony umowie lub na wystawionej fakturze, jakiego okresu dotyczy czynność będąca jej przedmiotem. Wynika z tego, że określenie okresu rozliczeniowego pozostaje wyłącznie w gestii stron, które łączy stosunek cywilnoprawny. Wobec powyższego, data powstania przychodu zależy od postanowień umowy co do terminu dokonywania rozliczeń, a nie od daty wykonania świadczenia lub wystawienia faktury.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług księgowych. W umowach z klientami Wnioskodawczyni zamierza zawrzeć zapis, iż za okres rozliczeniowy uznaje się miesiąc kalendarzowy, następujący po miesiącu, za który wykonywana jest usługa.

Wobec powyższego, skoro w zawartej umowie strony ustalą, iż za okres rozliczeniowy uznaje się miesiąc kalendarzowy, następujący po miesiącu, za który wykonywana jest usługa, to w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie ww. art. 14 ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, momentem powstania przychodu z tytułu świadczenia usługi księgowej jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie, tj. ostatni dzień miesiąca następującego po miesiącu za który wykonywana jest usługa.

W związku z powyższym za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawczyni, iż w przypadku gdy usługa za grudzień wykonana zostanie w styczniu, to zgodnie z ustaleniami zawartymi w umowie przychód powstaje w ostatnim dniu stycznia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.