ILPB1/415-226/11-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2011 r. (data 23 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów w części dotyczącej opodatkowania wartości świadczeń i materiałów, z których korzystają radni w przypadku korzystania z:

* prasy, kalendarzy, wizytówek, telefonów komórkowych, Internetu - jest nieprawidłowe,

* wody mineralnej, artykułów spożywczych - jest prawidłowe.

W dniu 23 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Organem stanowiącym i kontrolnym w gminie jest rada gminy w Mieście- Rada Miejska. Osoby - radni Rady Miejskiej korzystają z następujących świadczeń finansowych z budżetu Miasta:

Ponadto wszyscy członkowie Rady Miejskiej uczestnicząc w posiedzeniach komisji Rady Miejskiej, sesjach Rady Miejskiej, spotkaniach z udziałem Prezydenta Miasta, dyrektorów wydziałów, przedstawicieli mediów i innych zaproszonych gości korzystają z poczęstunku finansowanego z tego samego źródła w postaci wody mineralnej, artykułów spożywczych takich jak ciastka, herbata, kawa, cukier, soki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszt wymienionych świadczeń i materiałów, z których korzystają radni w toku wykonywania pracy w Radzie Miasta jako reprezentanci wyborców stanowi podstawę podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, Rada Miasta jest organem stanowiącym i kontrolnym w gminie. Członkowie Rady gminy winni właściwie i zgodnie z obowiązującymi przepisami wykonywać swoje obowiązki, a gmina jest zobowiązana zapewnić im do tego odpowiednie warunki.

Przedstawione w stanie faktycznym świadczenia i materiały otrzymywane przez członków Rady Miejskiej zapewniają im podstawowe warunki właściwego funkcjonowania dla ich pozycji.

W związku z powyższym - zdaniem Wnioskodawcy - wartość tych świadczeń nie stanowi podstawy opodatkowania jako przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie przychodów w części dotyczącej opodatkowania wartości świadczeń i materiałów, z których korzystają radni w przypadku korzystania z:

* prasy, kalendarzy, wizytówek, telefonów komórkowych, Internetu - uznaje się za nieprawidłowe,

* wody mineralnej, artykułów spożywczych - uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przepisu art. 13 pkt 5 tej ustawy wynika, iż za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Z obowiązkami społecznymi i obywatelskimi mamy do czynienia w przypadku czynności i zadań związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych jakimi są obowiązki wynikające z funkcji np. radnego, posła czy senatora. Będą to przede wszystkim obowiązki związane z uczestniczeniem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej (zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej). Dotyczy to również określonych funkcji w ramach organizacji o charakterze społecznym (organizacje pozarządowe), w tym również w ramach wolontariatu. Powyższe oznacza, że pojęcie obowiązków społecznych i obywatelskich jest spełnione w przypadku czynności i zadań, związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych, a takimi niewątpliwie są obowiązki radnego.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż radni Rady Miejskiej korzystają z następujących świadczeń finansowych z budżetu Miasta: prasa, kalendarze, wizytówki, opłaty za służbowe telefony komórkowe, opłaty za korzystanie z Internetu.

W świetle powołanych wyżej przepisów sfinansowane przez Wnioskodawcę świadczenia stanowią dla radnych miejskich nieodpłatne świadczenie, które należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich - do wysokości nie przekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł.

Ww. świadczenia, jako nie wymienione w katalogu zwolnień określonym w art. 21 ust. 1 cytowanej ustawy, podlegają opodatkowaniu.

Od uzyskiwanych przez radnego przychodów z tytułu czynności związanych z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich, o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy, w tym również i od przedmiotowego świadczenia, Wnioskodawca jako płatnik obowiązany jest do poboru zaliczek na podatek dochodowy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Natomiast z przepisu art. 42 ust. 1a ww. ustawy wynika, iż w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-4R). Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że finansowanie przez Wnioskodawcę wydatków innych niż diety i zwrot kosztów na rzecz radnych, tj. kosztów poniesionych na prasę, kalendarze, wizytówki, opłaty za służbowe telefony komórkowe, opłaty za korzystanie z Internetu, stanowi dla radnych nieodpłatne świadczenia, które również należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przychody z działalności wykonywanej osobiście. Świadczenia te radni otrzymują bowiem tylko dlatego, że wykonują mandat radnego, a zatem źródłem tych świadczeń jest działalność wykonywana osobiście. Świadczenia te nie korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy, gdyż prawo do ich przyznania nie wynika bezpośrednio z przepisów prawa. W tej części stanowisko Wnioskodawcy należało więc uznać za nieprawidłowe.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż wszyscy członkowie Rady Miejskiej korzystają również z poczęstunku finansowanego z tego samego źródła - z budżetu Miasta - w postaci wody mineralnej, artykułów spożywczych takich jak ciastka, herbata, kawa, cukier, soki.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, iż co do zasady przychody otrzymywane przez członków organów stanowiących osób prawnych stanowią przychody w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jako takie podlegają opodatkowaniu.

Powyżej wymienione wydatki są związane z organizacją i udziałem w posiedzeniach komisji Rady Miejskiej, sesjach Rady Miejskiej, spotkaniach z udziałem Prezydenta Miasta, dyrektorów wydziałów, przedstawicieli mediów i innych zaproszonych gości, dotyczą funkcjonowania gminy i nie wiążą się z konkretnym przychodem.

Stanowią jedynie zwyczajowy poczęstunek należący do powszechnie obowiązujących kanonów kultury (nie mają charakteru okazałości).

Ponadto w ocenie tut. organu, aby po stronie uczestników posiedzeń powstał przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, musi istnieć możliwość wyraźnego zindywidualizowania określonej części wydatku, przypadającego na konkretnego uczestnika - beneficjenta świadczenia.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przytoczone przepisy należy stwierdzić, że wartość poczęstunku podawanego podczas posiedzeń i spotkań, w których udział biorą radni miejscy, nie jest przychodem osób w nim uczestniczących, gdyż ma on charakter zwyczajowy w granicach ogólno przyjętych norm społecznych. W tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.