ILPB1/415-224/10-4/KŁ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 17 maja 2010 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-224/10-4/KŁ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2010 r. (data wpływu 22 lutego 2010 r.) uzupełnionym w dniu 5 maja 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 22 kwietnia 2010 r., znak ILPB1/415-224/10-2/AA, ILPP1/443-193/10-2/AT na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 27 kwietnia 2010 r., a w dniu 5 maja 2010 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 4 maja 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W styczniu 2008 r. Wnioskodawca nabył nieruchomość wspólnie z ojcem w celu wyremontowania jej i następnie czerpania zysków z najmu. W związku z tym, iż miano zamiar prowadzenia wynajmu jako osoby fizyczne poza działalnością gospodarczą wydatki na remont tej nieruchomości nie zawsze były dokumentowane fakturami. Również nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. W międzyczasie sytuacja materialna Wnioskodawcy uległa zmianie i obecnie będzie wraz z ojcem zakładać spółkę cywilną i w ramach tej spółki dokończony zostanie remont. Koszt remontu od momentu zakupu do momentu wprowadzenia nieruchomości do majątku spółki przekroczył 30% wartości początkowej. Natomiast od momentu wprowadzenia do majątku spółki a oddania do użytkowania nie przekroczy 30%. Po zakończonym remoncie planowana jest sprzedaż lokali mieszkalnych i lokali użytkowych. Pozostałe lokale które nie znajdą nabywcy będą wynajmowane. Faktury które posiada Wnioskodawca są wypisywane z imieniem Wnioskodawcy i jego ojca oraz z nazwiskiem bez podawania NIP. Umieszczany jest również adres nieruchomości remontowanej.

W dniu 6 maja 2010 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o informację, iż na moment wniesienia nieruchomości do spółki cywilnej, nieruchomość ta będzie stanowiła środek trwały w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wprowadzając nieruchomość aportem do majątku spółki cywilnej można samemu ustalić wartość tej nieruchomości na dzień wprowadzenia dodatkowo wspierając się opinią rzeczoznawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, można na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. samemu określić wartość tej nieruchomości nie wyższą od wartości rynkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 powołanej ustawy.

Artykuł 22a ust. 1 wskazuje, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.

maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.

inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych, stanowi wartość początkowa środków trwałych, ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ww. ustawy. Zgodnie bowiem z art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu. Przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio (art. 22g ust. 16 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, posiada nieruchomość, którą zamierza wnieść do spółki cywilnej, której będzie wspólnikiem w wartości wyższej niż cena jej nabycia. Nieruchomość ta będzie stanowić środek trwały w prowadzonej przez spółkę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, w przypadku wniesienia aportem do spółki cywilnej nieruchomości stanowiącej środek trwały, Wnioskodawca może ustalić jej wartość początkową na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. w wysokości samodzielnie ustalonej przez wspólników, lecz nie wyższej niż wartość rynkowa z dnia wniesienia wkładu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy Organ informuje, że wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty w dniu 17 maja 2010 r. interpretacjami indywidualnymi nr ILPP1/443-193/10-4/AT oraz ILPP1/443-193/10-5/AT.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl