ILPB1/415-220/10-3/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2010 r. (data wpływu 22 lutego 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 21 kwietnia 2010 r. znak ILPB1/415-220/10-2/AG, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 26 kwietnia 2010 r. Wniosku nie uzupełniono. w wezwaniu do usunięcia braków formalnych wniosku poinformowano Wnioskodawcę, iż nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje, że wniosek będzie podlegał rozstrzygnięciu w zakresie jednego zagadnienia - w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie ustalenie wartości początkowej środka trwałego, a zapytanie zostanie potraktowane jako odnoszące się zarówno do zaistniałego stanu faktycznego, jak i zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wspólnicy Spółki cywilnej będący jednocześnie małżonkami wybudowali nowy obiekt-nieruchomość (będący ich własnością), którego część przeznaczona będzie na prowadzenie dotychczasowej działalności gospodarczej, natomiast druga część - na potrzeby wspólników jako część mieszkalna. w nowym obiekcie znajdą się również pomieszczenia wspólne: korytarz, klatka schodowa obsługujące cały nowy obiekt.

Ponieważ budowa trwała przez szereg lat, posiadane dokumenty i faktury (nawet w przybliżeniu) nie umożliwiają prawidłowo ustalić obecnej wartości nieruchomości do celów amortyzacyjnych. z faktur, na których jako nabywca wykazana została Spółka cywilna, dokumentujących nabycie towarów i usług, powiązanych z budową nowego obiektu odliczono podatek VAT. Odliczenie to było w części wynikającej z udziału powierzchni użytkowej nowego obiektu związanej z działalnością gospodarczą opodatkowaną, w ogólnej powierzchni użytkowej tego obiektu (do powierzchni związanej z działalnością gospodarczą zaliczono również tę część powierzchni wspólnych, która odpowiada udziałowi o jakim mowa powyżej).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące zaistniałego stanu faktycznego.

Jak ustalić obecną wartość nieruchomości do celów amortyzacyjnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 22g ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po nowelizacji:

"Jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia (...) wartość początkową środków trwałych ustała się z uwzględnieniem cen rynkowych (...) przez biegłego powołanego przez podatnika".

Spółka zamierza powołać biegłego rzeczoznawcę majątkowego z uprawnieniami, który dokona wyceny nowej nieruchomości. w oparciu o tą wycenę Spółka ma zamiar dokonywać odpisów amortyzacyjnych w części wynikającej z udziału powierzchni użytkowej nowego obiektu związanej z działalnością gospodarczą opodatkowaną w ogólnej powierzchni użytkowej tego obiektu. Zdaniem Spółki, za powierzchnię związaną z działalnością gospodarczą można również uznać tę część powierzchni wspólnych, która odpowiada udziałowi, o którym mowa powyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Na podstawie art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

Za koszt wytworzenia w myśl art. 22g ust. 4 powołanej ustawy, uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych.

Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 22g ust. 9 ww. ustawy, jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8, przez biegłego, powołanego przez podatnika.

Taki sposób określenia wartości początkowej wytworzonego środka trwałego stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 22g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tylko w wyjątkowych sytuacjach możliwe jest zatem ustalenie wartości początkowej środka trwałego w oparciu o opinię biegłego. Niemożność ustalenia wartości początkowej środka trwałego zgodnie z tzw. generalną zasadą winna przy tym mieć charakter obiektywny.

Dotyczy to np. sytuacji, gdy dany środek trwały został wykonany sposobem gospodarczym i ustalenie kosztów wytworzenia tego środka trwałego nie było możliwe w oparciu o koszty wytworzenia tych środków albo, gdy podatnik wprowadza do działalności gospodarczej lub oddaje do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy itp. składnik majątku wytworzony uprzednio na osobiste potrzeby i nie udokumentował ponoszonych w tym celu wydatków.

Sam fakt nieposiadania dowodów dokumentujących poniesienie wydatków nie stanowi wystarczającej przesłanki do ustalenia wartości początkowej w oparciu o wycenę biegłego rzeczoznawcy. Takiej przesłanki nie stanowi również fakt, iż cena rynkowa poniesionych nakładów odbiega od wartości faktycznie poniesionych wydatków.

Z przedstawionych przez Wnioskodawcę informacji wynika, że wspólnicy Spółki cywilnej będący jednocześnie małżonkami wybudowali nowy obiekt - nieruchomość, którego część przeznaczona będzie na prowadzenie dotychczasowej działalności gospodarczej, natomiast druga część - na potrzeby wspólników jako część mieszkalna. w nowym obiekcie znajdą się również pomieszczenia wspólne: korytarz, klatka schodowa obsługujące cały nowy obiekt.

Budowa trwała przez szereg lat, a zdaniem Wnioskodawcy posiadane dokumenty i faktury nie umożliwiają prawidłowo ustalić obecnej wartości nieruchomości do celów amortyzacyjnych.

W związku z powyższym, Wnioskodawca ma zamiar ustalić wartość początkową nieruchomości w oparciu o wycenę biegłego.

Z treści wniosku wynika, iż już od samego początku inwestycji, znane było jej przeznaczenie. a zatem w opisanej sytuacji zasady wyrażonej w art. 22g ust. 9 ww. ustawy, nie można zastosować. w takim przypadku ponoszone koszty wytworzenia środka trwałego powinny być ewidencjonowane z uwzględnieniem wymogów określonych w art. 22g ust. 1 pkt 2 i ust. 4 przedmiotowej ustawy. Podatnik dokonujący inwestycji z zamiarem wykorzystania jej na potrzeby działalności gospodarczej, w trakcie procesu inwestycyjnego obowiązany jest więc do gromadzenia dowodów dokumentujących poniesione wydatki.

Brak takich dokumentów mógłby uzasadniać zastosowanie metody określonej w art. 22g ust. 9 powołanej ustawy wyłącznie w sytuacji gdyby utrata powyższych dokumentów spowodowana mogła być wyjątkowymi, losowymi przyczynami niezależnymi od podatnika, a ich odtworzenie bądź ponowne uzyskanie niemożliwe. Zaistnienia tego rodzaju okoliczności nie wykazano w złożonym wniosku.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie może ustalić wartości początkowej składnika majątku - nieruchomości, zgodnie z brzmieniem art. 22g ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w oparciu o wycenę biegłego. Okoliczności przedstawione we wniosku nie uzasadniają bowiem takiego sposobu ustalenia wartości początkowej.

Zatem prawidłowym sposobem ustalenia wartości początkowej środka trwałego jest sposób wskazany w art. 22g ust. 4 powołanej ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (tekst jedn. ustalenia wartości początkowej środka trwałego - zdarzenie przyszłe) wniosek został rozstrzygnięty interpretacją indywidualną z dnia 11 maja 2010 r. nr ILPB1/415-220-4/AG.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla poszczególnych wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła spółka cywilna, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Mając powyższe na uwadze informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wszystkich wspólników możliwe jest poprzez złożenie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i 14f ustawy - Ordynacja podatkowa przez poszczególne osoby fizyczne - wspólników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.