ILPB1/415-204/08-3/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana..., przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2008 r. (data wpływu 25 marca 2008 r.), uzupełnionym w dniu 14 kwietnia 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 25 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 8 kwietnia 2008 r., znak ILPB1/415-204/08-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 14 kwietnia 2008 r., w tym samym dniu wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - osoba fizyczna - zawarł umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem było urządzenie spawalnicze. Urządzenie to miało usprawnić i przyspieszyć wykonywaną pracę i w efekcie przynieść znaczne korzyści dla prowadzonej działalności gospodarczej. Firma Wnioskodawcy znalazła się w ciężkiej sytuacji finansowej, uniemożliwiającej dalszą spłatę rat leasingowych. Wobec powyższego w dniu 12 grudnia 2007 r., Wnioskodawca zawarł porozumienie o zwrocie przedmiotu leasingu oraz stosownie do zapisów umowy, został zobowiązany do zapłaty odszkodowania z powodu odstąpienia od umowy. W dniu 17 stycznia 2008 r., leasingodawca wystawił notę na odszkodowanie z tytułu odstąpienia od umowy, Wnioskodawca uiścił opłatę odszkodowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zapłacone odszkodowanie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wnioskodawca uważa, iż z powyższego wynika, że rozpatrując czy poniesiony wydatek może stanowić koszt uzyskania przychodów, należy ustalić, czy spełnione zostały dwa niezbędne warunki, tzn. czy został on poniesiony w celu osiągnięcia przychodu oraz, czy nie został wymieniony w katalogu wydatków nie uznawanych przez ustawodawcę za koszty uzyskania przychodów. Oba te wymagania muszą być spełnione równocześnie.

Wydatek z tytułu odszkodowania za przedterminowe rozwiązanie umowy leasingu, zdaniem Wnioskodawcy, nie jest wymieniony w zamkniętym katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów. Wnioskodawca podaje ponadto, iż wydatek ten nie został objęty dyspozycją art. 23 ust. 1 pkt 19 ww. ustawy, albowiem przepis ten dotyczy kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonywanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonywaniu robót i usług.

Wnioskodawca uważa, iż zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, zapis w celu osiągnięcia przychodu oznacza, że podatnik może do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć dane wydatki, jeżeli między tymi wydatkami a osiągnięciem przychodu istnieje taki związek, że poniesienie tych wydatków dawało możliwość osiągnięcia przychodów, a więc, że są to wydatki ekonomicznie uzasadnione z punktu widzenia prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej, dzięki tym wydatkom podatnik osiągnął lub mógł osiągnąć przychód.

Wnioskodawca dodał, że poza wydatkami bezpośrednio służącymi osiąganiu przychodów, do kosztów uzyskania przychodów można również zaliczyć koszty funkcjonowania podmiotu, bowiem bez ich poniesienia osiąganie przychodów nie byłoby możliwe. Wnioskodawca podał, że działalność podmiotu może czasem prowadzić do naruszenia praw innych podmiotów, z tego tytułu podmiot może być zmuszony do ponoszenia kosztów sankcyjnych, będących następstwem takiego naruszenia, np. odszkodowania. Wnioskodawca wskazał, że jeżeli taki wydatek jest następstwem prowadzenia działalności gospodarczej, wynikającym z wcześniej zawartej umowy, to jego poniesienie stanowi jeden z rodzajów wydatków poniesionych w celu osiągnięcia przychodów, nawet jeżeli z tym konkretnym wydatkiem nie wiąże się skutek w postaci konkretnego przychodu.

Konkludując, Wnioskodawca uważa, iż odszkodowanie z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy leasingu, wypłacone leasingodawcy, stanowi racjonalny i uzasadniony wydatek związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, poniesiony w celu osiągnięcia przychodów, a zatem stanowi koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.