ILPB1/415-2/13-6/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2012 r. (data wpływu 24 grudnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 18 marca i 3 kwietnia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania ze środków obrotowych imprezy integracyjnej na rzecz pracowników - jest prawidłowe.

W dniu 24 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu kosztów wyjazdu pracownikom reprezentującym związki zawodowe oraz w zakresie skutków podatkowych sfinansowania ze środków obrotowych imprezy integracyjnej na rzecz pracowników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

I.

Nadleśnictwo, działając na podstawie art. 32 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 z późn. zm.), jest jednostką Lasów Państwowych nieposiadającą osobowości prawnej, uzyskującą przychody z gospodarki leśnej i działalności rolniczej, wyłączonej z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 2 ust. 1 i 2 powołanej ustawy oraz uzyskującą przychody opodatkowane tym podatkiem.

Pracownikom, będącym członkami związków zawodowych, zgodnie z § 35 ust. 1 pkt 4 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy pokrywane są przez pracodawcę koszty wyjazdów:

Koszty wyżej wymienionych delegacji (koszty podróży, diet, noclegów itp.) są rozliczane na zasadach określonych w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowych (odpowiednio: Dz. U. Nr 236, poz. 1990 i Dz. U. Nr 236, poz. 1991).

Na podstawie faktury VAT wystawionej na pracodawcę przez podmiot, w którym na zlecenie związków zawodowych organizowane było spotkanie związkowe i w którym uczestniczył pracownik reprezentujący związki zawodowe, pracodawca pokrywa koszty tego spotkania w wysokości przypadającej proporcjonalnie na pracownika biorącego w nim udział.

Do ceny za organizację spotkania związkowego wliczone są koszty pobytu i wyżywienia pracownika uczestniczącego w spotkaniu związkowym oraz wynajęcie sali, na której odbyło się spotkanie.

Wyżej wymienione koszty pokrywane są przez nadleśnictwo na podstawie Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy (§ 35 ust. 1):

Wystawca faktury VAT do należności za organizację narady dolicza podatek VAT według norm przypisanych. Na fakturze nie są odrębnie wyspecyfikowane koszty pobytu i wyżywienia, nie są załączane kalkulacje lub specyfikacje, umożliwiające ustalenie kosztów pobytu i wyżywienia. Żaden z obowiązujących przepisów prawa, poza Ponadzakładowym Układem Zbiorowym Pracy nie zobowiązuje Nadleśnictwa do pokrywania kosztów podróży, wyżywienia i pobytu członków związków zawodowych.

II.

Nadleśnictwo nie wystawia PIT-8C na zwrot kosztów wyjazdu pracownikom reprezentującym związki zawodowe. Zwrot kosztów nie stanowi przychodu dla tych pracowników, natomiast wynagrodzenia za czas zwolnienia od pracy niezbędny do wykonywania czynności związkowych wykazywane są jako przychód w PIT-4.

III.

Wydatki sfinansowane ze środków obrotowych poniesione na integrację załogi oraz reprezentujących nadleśnictwo w zawodach sportowych, podzielone proporcjonalnie na pracowników biorących udział w imprezie, zawodach, stanowią przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych dla pracownika. Uczestnictwo w branżowych zawodach sportowych to czysta rywalizacja między pracownikami lub jednostkami Lasów Państwowych, która nie wpływa na wzrost osiągniętego przychodu z tytułu sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytania dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 3 (oznaczone we wniosku jako pytanie nr III), tj. dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania ze środków obrotowych imprezy integracyjnej na rzecz pracowników.

Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu kosztów wyjazdu pracownikom reprezentującym związki zawodowe w dniu 3 kwietnia 2013 r. został rozstrzygnięty odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-5/13-5/TW.

Jednocześnie tut. Organ informuje, iż w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zgodnie z ustawą z dnia 28 września 1991 r. o lasach (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 z późn. zm.) w skład Lasów Państwowych wchodzą następujące jednostki organizacyjne: Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych, regionalne dyrekcje Lasów Państwowych, nadleśnictwa i inne jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej. Nadzór nad Lasami Państwowymi sprawuje minister właściwy do spraw środowiska. Jak wynika z art. 6 i 23 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 z późn. zm.) związki zawodowe współuczestniczą w tworzeniu korzystnych warunków pracy oraz uczestniczą w nadzorze nad przestrzeganiem przepisów oraz zasad bezpieczeństwa pracy. Na podstawie postanowień art. 35 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy pracodawca ponosi koszty związane z wyjazdami członków związków zawodowych na różnego rodzaju narady, konferencje, posiedzenia komisji.

Zdaniem nadleśnictwa mimo, że członkowie związków zawodowych są pracownikami nadleśnictwa, to ww. koszty nadleśnictwo ponosi nie w związku z zadaniami służbowymi, jakie wykonuje członek związku zawodowego, ale ze zobowiązaniem wobec organizacji związkowej, która jest instytucjonalnie niezależna od pracodawcy. W konsekwencji otrzymywane przez członków związków zawodowych świadczenia wynikające z uczestnictwa w związku zawodowym należy, w przekonaniu nadleśnictwa, kwalifikować jako przychód z tzw. innych źródeł (art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Kwalifikacja taka wyklucza zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ww. ustawy tj. zwolnienia przedmiotowego dotyczącego podróży służbowej pracownika. W przekonaniu nadleśnictwa wyjazdy członków związków zawodowych wynikające z przynależności do związku zawodowego nie stanowią podróży służbowej i nie są wykonywane na polecenie pracodawcy. Zdaniem nadleśnictwa możliwym jest zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b dotyczącego podróży osoby niebędącej pracownikiem, a co za tym idzie zwrot kosztów wyjazdów będzie stanowił dla członków zawodowych przychód z innych źródeł, który przy zastosowaniu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b będzie zwolniony z opodatkowania do wysokości limitów określonych w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zwrot poniesionych kosztów z tytułu działalności związkowej nie stanowi przychodu pracownika z tytułu zawartej umowy o pracę, ponieważ związek zawodowy jest dobrowolną i samorządną organizacją ludzi pracy, powołaną do reprezentowania i obrony ich praw, interesów zawodowych i socjalnych. Związek zawodowy jest niezależny w swojej działalności statutowej od pracodawców, administracji państwowej i innych organizacji. Związek zawodowy jest odrębnym podmiotem, a jego działalność finansowana jest m.in. ze składek członkowskich. Przepisy ustawy o związkach zawodowych nie nakładają na pracodawcę obowiązku ponoszenia kosztów związanych z wyjazdami (delegacje, noclegi, bilety) członków związków zawodowych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

W myśl zasady powszechnego opodatkowania, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochody, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Z treści powołanego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy. bądź od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Na podstawie art. 11 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, czyli każda realna korzyść, jaką uzyskał podatnik.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższej definicji przychodów pracownika wynika, iż ustawodawca zaliczył do nich nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usług, bądź udostępniania rzeczy lub praw.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem nadleśnictwa, należy stwierdzić, że udział w imprezie integracyjnej sfinansowanej ze środków obrotowych stanowić będzie dla jej faktycznych uczestników (osób, które skorzystają z zaproszenia) nieodpłatne świadczenie podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Świadczenie to należy zakwalifikować do przychodów ze stosunku pracy, określonych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wartość nieodpłatnego świadczenia stanowić będzie koszt jednostkowy udziału poszczególnych uczestników imprezy dzieląc całkowity koszt imprezy przez liczbę uczestników, którzy wezmą w niej udział, a następnie tak obliczona kwotę przypisać do przychodu ze stosunku pracy.

Naczelny Sąd Administracyjny, w wyroku z dnia 3 czerwca 1998 r. sygn. akt I SA/Ka 1719/96 stwierdził, iż "ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego".

W przekonaniu nadleśnictwa, na wysokość przychodu danej osoby powstałego w związku z jej uczestnictwem w imprezie integracyjnej nie wpływa poziom wykorzystania poszczególnych atrakcji przewidzianych dla uczestników, bowiem cena za zorganizowanie imprezy nie jest uzależniona od stopnia "skonsumowania" tych atrakcji przez uczestników. Tym samym z podatkowego punku widzenia bez znaczenia jest ile i jakie dania i napoje skonsumował pracownik "jak również w jakim zakresie skorzystał z atrakcji przewidzianych podczas imprezy.

Przychodu z tytułu uczestnictwa w zawodach sportowych, zdaniem nadleśnictwa, nie można zaliczyć do zwolnień przedmiotowych zawartych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodu został określony w art. 10 ust. 1 ww. ustawy. W myśl pkt 1 tego przepisu źródłami przychodu są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem dochodów określonych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz dochodów od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzyma w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia "nieodpłatnego świadczenia". Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za "nieodpłatne świadczenie" uznać należy świadczenie "nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne". Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Dla celów podatkowych przyjmuje się - co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie - że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zaliczyć zatem należy również różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych, a w zasadzie ich wartość.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy (art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W myśl art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

W przedmiotowej sprawie istnieje możliwość ustalenia uczestników imprezy oraz kosztów ponoszonych w związku z jej zorganizowaniem, co pozwala na ustalenie wartości świadczenia przypadającego na pracownika uczestniczącego w imprezie.

W rozpatrywanej sprawie pracownik otrzymuje nieodpłatne świadczenie o określonej wartości w związku z uczestnictwem w imprezie integracyjnej, bez względu na to czy i w jakim stopniu skorzysta z posiłków czy oferowanych atrakcji. Okoliczność, że podczas imprezy integracyjnej pracownik np. nie zjadł całego dania bądź nie skorzystał z dostępnej atrakcji, nie zmienia faktu, że je otrzymał i pozostaje bez wpływu na cenę jaką zapłacił pracodawca. Nie ma więc uzasadnienia do rozpatrywania stopnia skonsumowania (wykorzystania) przez pracowników poszczególnych atrakcji w trakcie imprezy integracyjnej. Należy również podkreślić, iż wśród metod ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń ustawodawca nie przewidział określenia wartości wykorzystanych świadczeń. Stąd też, jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi zakupione wartość świadczeń ustala się według cen zakupu, a nie na podstawie wykorzystanego świadczenia.

Wartość świadczenia, jaką Wnioskodawca winien doliczyć do przychodu danego pracownika należy więc obliczyć dzieląc całkowity koszt organizacji imprezy przez liczbę pracowników zaproszonych (np. wszystkich, jeżeli impreza była przewidziana dla wszystkich pracowników) lub deklarujących chęć wzięcia udziału w imprezie, a następnie tak ustaloną cenę jednostkową przypisać tylko pracownikom w niej uczestniczącym.

Tym samym udział w integracji (spotkanie z okazji Dnia Leśnika, spotkanie wigilijne oraz reprezentacja nadleśnictwa w zawodach sportowych, branżowych zawodach sportowych, w tym przejazdy, zakwaterowanie, wyżywienie, opłata za uczestnictwo, stroje sportowe z logo nadleśnictwa, itp.) sfinansowanej przez pracodawcę ze środków obrotowych stanowi dla pracownika nieodpłatne świadczenie, którego wartość stanowi przychód ze stosunku pracy.

Ponieważ przedmiotowe świadczenie, nie mieści się w katalogu zwolnień przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie jest dochodem, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, zatem obliczoną wartość świadczeń, przypadających na pracownika, a stanowiącą przychód ze stosunku pracy Wnioskodawca jako płatnik powinien doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, wydatki sfinansowane ze środków obrotowych Nadleśnictwa poniesione na rzecz pracowników biorących udział w integracji oraz reprezentujących nadleśnictwo w zawodach sportowych należy doliczyć do przychodów pracowników podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji na Zainteresowanym ciążą obowiązki płatnika.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.