ILPB1/415-195/11-2/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2011 r. (data wpływu 17 luty 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku złożenia rocznego zeznania podatkowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku złożenia rocznego zeznania podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 2010 r. posiadał dwa źródła przychodu: pierwsze z pozarolniczej działalności gospodarczej w jednoosobowej firmie w zakresie szacowania nieruchomości jako rzeczoznawca majątkowy, drugie z działalności wykonywanej osobiście jako biegły sądowy w postępowaniu sądowym. Zainteresowany, będąc wpisanym na listę biegłych sądowych otrzymywał zlecenia sądu do wykonywania opinii w sprawie, a po wykonaniu zleconych czynności wystawiał fakturę, jako osoba fizyczna z imienia i nazwiska. Sąd dokonywał wypłaty za opracowaną opinie na podstawie prawomocnego postanowienia określającego wysokość wynagrodzenia i jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych dokonywał potrącenia zaliczki na podatek dochodowy. Za rok 2010 sąd sporządzi informację PIT-11, którą Wnioskodawca otrzyma jako biegły z imienia i nazwiska, na podstawie której będzie obowiązany złożyć urzędowi skarbowemu zeznanie do dnia 30 kwietnia 2011 r. Dochody Zainteresowanego za 2010 r., osiągane z pozarolniczej działalności gospodarczej w jednoosobowej firmie są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (wg skali podatkowej).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca o wysokości osiągniętych dochodów w 2010 r. z dwóch źródeł jest zobowiązany złożyć właściwemu urzędowi skarbowemu dwa odrębne zeznania, o których mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też jest zobowiązany złożyć jedno zeznanie, w którym rozliczy oba źródła dochodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście, a za przychody z tej działalności, zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, uważa się między innymi przychody biegłych w postępowaniu sądowym. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza, która oznacza działalność zarobkową (art. 5a pkt 6), z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ww. ustawy. Wobec powyższego przychody biegłego sądowego są źródłem przychodów z działalności wykonywanej osobiście, a nie z pozarolniczej działalności gospodarczej. Zdaniem Zainteresowanego przychodów z dwóch źródeł nie należy łączyć, są one odrębnymi źródłami przychodów podlegającymi odrębnemu rozliczeniu z urzędem skarbowym. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wobec wskazanego powyżej stanu faktycznego i stanu prawnego jest zobowiązany złożyć za 2010 r. dwa odrębne zeznania, o których mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) źródłami przychodów są m.in.: działalność wykonywana osobiście oraz pozarolnicza działalność gospodarcza.

Definicja pozarolniczej działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jej treścią, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa: wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa, polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Wyłączenie to obejmuje więc m.in. działalność wykonywaną osobiście, zdefiniowaną jako odrębne źródło przychodów, wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej powyżej ustawy, której poszczególne kategorie wymieniono w art. 13 ww. ustawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 13 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście, przychodów osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychodów biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników - przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej - nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów nie jest pozarolnicza działalność gospodarcza, lecz zawsze działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Należy przy tym podkreślić, iż na gruncie prawa podatkowego nie ma przeszkód, aby osoby prowadzące działalność gospodarczą, równocześnie wykonywały określone czynności na zlecenie sądu i osiągały z tego tytułu przychody, o których mowa w art. 13 ust. 6 powołanej ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w 2010 r. posiadał dwa źródła przychodów, mianowicie z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie szacowania nieruchomości jako rzeczoznawca majątkowy oraz z działalności wykonywanej osobiście jako biegły sądowy.

Przychody biegłych sądowych z tytułu sporządzania opinii na zlecenie sądu, należy kwalifikować do przychodów o których mowa w powołanym powyżej art. 13 pkt 6 w związku art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Konsekwencją takiej klasyfikacji przychodu, jest spoczywający na sądzie obowiązek płatnika, określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią tego przepisu płatnik jest obowiązany pobierać zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Na podstawie art. 42 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnik jest zobowiązany (w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym zaliczkę pobrano) do przekazania pobranej zaliczki na rachunek urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania lub siedziby płatnika. W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, płatnik ma obowiązek przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika, imienne informacje o wysokości dochodu na formularzu PIT- 11.

W myśl art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Z powyższego wynika, iż podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym składają jedno zeznanie podatkowe, w którym wykazują wszystkie źródła przychodów, m.in. pozarolniczą działalność gospodarczą i działalność wykonywaną osobiście.

Wyjątek od tej reguły wskazuje jedynie przepis art. 45 ust. 1a ww. ustawy, który stanowi, iż w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z:

Mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż Wnioskodawca jest zobowiązany wykazać osiągnięte w 2010 r. przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanej według skali oraz z działalności wykonywanej osobiście w jednym, złożonym na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, rocznym zeznaniu podatkowym tj. PIT- 36.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.