ILPB1/415-188/09-2/AK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 30 kwietnia 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-188/09-2/AK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2009 r. (data wpływu 9 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wyceny towarów handlowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wyceny towarów handlowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od grudnia 2008 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej. Działalność ta opodatkowana jest podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych. Dla celów ewidencji zdarzeń gospodarczych Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów rozchodów. Działalność Wnioskodawcy polega na sprzedaży artykułów gospodarstwa domowego i RTV. Zakupów tych towarów dokonuje na terenie Niemiec. Jednostką miary zakupu jest paleta (oznaczona na fakturze jako mixpalette), na której znajduje się kilkanaście do kilkudziesięciu jednostek towaru, który następnie jest przedmiotem sprzedaży. Jest więc tak, że Wnioskodawca nabywa 1 paletę z różnymi artykułami AGD i RTV za kwotę np. 200 euro, a sprzedaje w Polsce poszczególne towary znajdujące się na tej palecie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jaki sposób wycenić poszczególne artykuły znajdujące się na palecie dla potrzeb prowadzonego magazynu, aby w sposób prawidłowy dokonać wyceny wartości spisu z natury.

Zdaniem Wnioskodawcy, z § 29 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów wynika, że podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury wg cen zakupu lub nabycia albo wg cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia. Przy założeniu, ze spis z natury Wnioskodawca chciałby wycenić wg cen zakupu, to z definicji tego pojęcia zawartej w § 3 pkt 2 rozporządzenia o prowadzeniu księgi przychodu i rozchodu wynika, że jest to cena, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszona o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami. W przypadku Wnioskodawcy remanent obejmuje poszczególne artykuły gospodarstwa domowego czy też RTV (np. opiekacz, nawigacja), po stronie zakupowej natomiast występuje paleta jako całość. W ocenie Wnioskodawcy, poszczególne towary znajdujące się na każdej palecie należy w dacie zakupu wycenić samodzielnie w ten jednak sposób, aby łączna wartość towarów znajdujących się na palecie stanowiła wartość jaką za tę paletę zapłacił Wnioskodawca, w przeliczeniu oczywiście na złote wg właściwego kursu waluty. Takie też wartości winny zostać przypisane do każdego pozostałego na dzień spisu z natury jednostkowego towaru AGD czy też RTV.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy.

Wnioskodawca podał, że prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Zasady prowadzenia tej księgi reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

W myśl § 26 ww. rozporządzenia zapisy w księdze dotyczące wydatków (kosztów) są dokonywane na podstawie dowodów, o których mowa w § 12-16.

Zgodnie z treścią § 3 pkt 1 ww. rozporządzenia towarami są towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub obróbki.

Stosownie do § 3 pkt 2 wyżej cytowanego rozporządzenia poprzez cenę zakupu rozumie się cenę, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku - wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika.

Przepisy ww. rozporządzenia oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazują wprost metody wyceny w momencie zakupu poszczególnych towarów handlowych w przypadku zbiorczego ujęcia ich wartości jedną kwotą. Wskazania zawarte w § 29 ust. 1 tego rozporządzenia odnoszą się bowiem do wyceny spisu z natury. Zgodnie z tym przepisem podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia; spis z natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadów użytkowych, które w toku działalności utraciły swoją pierwotną wartość użytkową, wycenia się według wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich przydatność do dalszego użytkowania.

Jednakże mając na uwadze, iż dokonując wyceny spisu z natury Wnioskodawca zobowiązany będzie do wycenienia poszczególnych towarów handlowych wg ich jednostkowej ceny nabycia, prawidłowym będzie zastosowanie zasady wyrażonej w ww. § 29 ust. 1 rozporządzenia do określenia wartości towarów handlowych w dacie zakupu.

Jednakże przy określaniu wartości poszczególnych towarów należy pamiętać, aby ich suma odpowiadała kwocie, za jaką je nabyto.

W przypadku, gdy towary handlowe nabyto za kwotę wyrażoną w walutach obcych, zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Zatem w przypadku, gdy Wnioskodawca zakupił paletę z towarem (jako całość), wartości poszczególnych towarów należy ustalić samodzielnie w ten jednak sposób, aby łączna wartość towarów znajdujących się na palecie stanowiła cenę za jaką towary te nabyto, przeliczone na złote wg kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Tak ustalone wartości poszczególnych towarów handlowych należy przyjąć do wyceny spisu z natury.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl