ILPB1/415-184/08-2/AA

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 3 czerwca 2008 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-184/08-2/AA

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2008 r. (data wpływu 11 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zbycia gruntu wniesionego jako wkład do spółki cywilnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zbycia gruntu wniesionego jako wkład do spółki cywilnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z dwiema osobami fizycznymi dokonał zakupu gruntu.

Każda z tych osób fizycznych nabyła równy udział w przedmiocie współwłasności. Następnie udziały we współwłasności gruntu zostały wniesione jako wkłady do spółki cywilnej, zajmującej się działalnością developerską oraz działalnością polegającą na sprzedaży gruntów. Wniesienie wkładów dokonane zostało w formie aktu notarialnego. Udziały w gruncie nie stanowiły przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wspólnikami spółki cywilnej są osoby fizyczne, które zakupiły przedmiotowy grunt i posiadają równy udział w przychodach oraz kosztach spółki cywilnej.

Wkłady do spółki w postaci udziałów w gruncie wycenione zostały z uwzględnieniem wartości rynkowej gruntu, na dzień wniesienia wkładów. Wartość ta stanowiła podstawę opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Spółka cywilna sprzedała grunt na rzecz innej spółki prowadzącej działalność developerską.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą gruntu przez spółkę cywilną dochód podlegający opodatkowaniu po stronie wspólnika powinien zostać obliczony jako różnica pomiędzy przypadającym na wspólnika przychodem uzyskanym z tytułu sprzedaży oraz przypadającym na wspólnika kosztem uzyskania przychodów, określonym na podstawie wartości rynkowej gruntu, przyjętej na dzień wniesienia wkładu do spółki cywilnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym dochód stanowiący podstawę opodatkowania powinien zostać obliczony jako różnica pomiędzy kwotą uzyskaną ze zbycia gruntu oraz wartością zbywanego gruntu przyjętą na potrzeby wyceny wkładu wniesionego do spółki cywilnej, określoną w akcie notarialnym. Przychód ze zbycia nieruchomości oraz przypisany mu koszt uzyskania przychodu określone zostaną u poszczególnych wspólników według zasad przewidzianych w umowie spółki, określających zasady udziału wspólników w zyskach spółki.

Wnioskodawca podaje, że zgodnie z art. 8 ust. 1 oraz ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), przychody oraz koszty uzyskania przychodów określa się po stronie wspólników spółki niebędącej osobą prawną, proporcjonalnie do ich udziału w zysku.

Wnioskodawca uważa, iż w świetle opisanego stanu faktycznego nie powinno budzić wątpliwości, że dochody ze zbycia gruntu przez spółkę cywilną podlegają opodatkowaniu po stronie wspólników będących osobami fizycznymi na zasadach przewidzianych dla opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej. Nabycie oraz zbycie gruntu zostało dokonane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, zasady określania dochodu z działalności gospodarczej zawarte zostały w art. 24 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 24 ust. 1 ww. ustawy, w przypadku podatników zobowiązanych do prowadzenia ksiąg rachunkowych, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast w przypadku podatników prowadzących księgi przychodów i rozchodów (zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości niektóre spółki osobowe nie są zobowiązane do prowadzenia pełnej księgowości, na zasadach określonych w tej ustawie) dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a kosztami uzyskania przychodów, skorygowana o wynik remanentu. W przypadku zbycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przez tychże podatników, dochód ustala się jako różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia, a wartością początkową wykazaną w ewidencji; różnica ta jest powiększona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

Zdaniem Wnioskodawcy z omawianego przepisu wynika wprost, że w przypadku sprzedaży składnika będącego środkiem trwałym, wniesionego jako wkład, koszt uzyskania przychodów ustalany jest na podstawie wartości początkowej, która zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpowiada wartości rynkowej środka trwałego, z dnia wniesienia do spółki.

Na gruncie powyższych przepisów, w praktyce organów podatkowych nie budzi wątpliwości fakt, iż w przypadku zbycia składników przez spółkę niebędącą osobą prawną, które to składniki otrzymane zostały w ramach wkładu niepieniężnego, spółka będzie mogła przyporządkować koszt uzyskania przychodów do przychodu ze sprzedaży powyższych składników. W przypadku kosztów określanych przez spółki niebędące osobami prawnymi przyjąć należy, że wysokość kosztu przyporządkowanego do przychodu z tytułu sprzedaży składnika majątku otrzymanego w ramach wkładu, równa będzie wartości zbywanego składnika, określonej w akcie notarialnym dokumentującym wniesienie wkładu do spółki.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy potwierdzone zostało w piśmie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku z dnia 13 lipca 2007 r., nr IIUSpbIA/1/415-61/81a,b/49,50/07BB. W piśmie tym Naczelnik odniósł się do zasad określania kosztów uzyskania przychodów w przypadku zbycia środków trwałych przez spółkę cywilną, które to środki trwałe zostały wniesione do spółki jako wkład:

"Zatem, biorąc pod uwagę cytowane wyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, w sytuacji sprzedaży środków trwałych dochodem z odpłatnego zbycia jest różnica pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia a ich wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych od tych środków, czyli różnica pomiędzy przychodem z odpłatnego zbyci, a niezamortyzowaną wartością początkową środków trwałych."

Wnioskodawca podaje, iż z powołanych poniżej pism wynika, iż wartość z dnia wniesienia wkładu do spółki jest kosztem uzyskania przychodów nie tylko w przypadku zbycia składników majątkowych określonych jako środki trwałe. Wnioskodawca uważa, że zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, grunty są środkami trwałymi niezależnie od przewidywanego okresu ich używania (art. 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; przepis ten definiuje grunty jako środki trwałe nie wprowadzone do definicji elementu okresu używania gruntu, tak jak to ma miejsce w przypadku środków trwałych, o których mowa w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wnioskodawca uważa, że analogiczny pogląd w odniesieniu do skutków sprzedaży przez spółkę cywilną środków trwałych lub gruntów wyrażony został w piśmie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 12 lutego 2007 r., nr IIUS.I/415-4/07 oraz w piśmie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Wadowicach z dnia 8 stycznia 2007 r. nr PD1A/415-54/06.

Opisane powyżej zasady określania kosztów zbycia składników wniesionych w ramach wkładów, znajdują ponadto potwierdzenie w ugruntowanej praktyce organów podatkowych, dotyczącej konsekwencji sprzedaży środków trwałych lub nieruchomości przez spółki niemające osobowości prawnej, inne niż spółki cywilne. Wnioskodawca powołuje się na pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Ursynów z dnia 21 września 2007 r., nr 1438/DF2/415-73b/289/07/AZ, wyrażony został następujący pogląd:

"Oczywistym wydaje się fakt, że składniki majątku wniesione w formie wkładu niepieniężnego, tak jak aktywa nabywane w toku prowadzonej przez spółkę działalności mogą być przez nią zbywane. Podkreślić należy, że taka sytuacja wiąże się nie tylko z obowiązkiem zaewidencjonowania osiągniętego przychodu, ale także z koniecznością ustalenia kosztów uzyskania przychodu. W przypadku wspólnika będącego osobą fizyczną, powyższe przychody i koszty są zaliczane do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o czym jednoznacznie świadczy treść art. 5b ust. 2 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zaznaczyć także należy, że ustalenie dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej przez spółki komandytowo - akcyjne następuje na zasadach określonych w art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które dotyczą podatników obowiązanych do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Wobec powyższego, do wyliczenia dochodu uzyskanego przez wspólnika spółki komandytowo - akcyjnej z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej przyjmuje się przychody i koszty uzyskania przychodów wynikające z prawidłowo prowadzonych ksiąg w wysokości proporcjonalnej do posiadanych udziałów. Jednocześnie podkreślenia wymaga fakt, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "aktywów" dla potrzeb rozliczania podatku dochodowego od osób fizycznych. Odwołanie się do tego sformułowania można odnaleźć wyłącznie w definicji "składników majątkowych". Przypisy powyższej ustawy wskazują sposoby ustalania przychodów, kosztów i dochodu z odpłatnego zbycia składników majątkowych będących środkami trwałymi, wartościami niematerialnymi i prawnymi oraz wyposażeniem. Uregulowane zostały także metody ustalania wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w razie ich nabycia w postaci wkładu niepieniężnego do osobowej spółki handlowej. W takiej sytuacji - zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy - za ich wartość początkową przyjmuje się wartość ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu. Zaznaczyć jednakże należy, iż brak jest przepisach powołanej ustawy szczegółowego odniesienia do zasad ustalania przychodów i kosztów w przypadku odpłatnego zbycia składników majątkowych niebedących środkami trwałymi, ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, a stanowiącymi aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości. Mając powyższe na uwadze przyjąć należy, iż dochód z odpłatnego zbycia aktywów może być ustalony jako różnica pomiędzy uzyskanym przychodem z tego tytułu, a wartością przedmiotowych aktywów określoną w statucie spółki."

Wnioskodawca podaje, iż analogiczny pogląd wyrażony został w piśmie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu z dnia 14 marca 2007 r. (PDF I/415-80/06). W piśmie tym czytamy:

"Stosownie do art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową, wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Ustęp 2 tego artykułu stanowi, iż zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczenia kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat, ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą w formie spółki niebędącej osoba prawną.

Z powyższych przepisów wynika, iż w przypadku sprzedaży nieruchomości koszty uzyskania tego przychodu ustala się w wysokości wartości początkowej nieruchomości lub ustalonej na dzień wniesienia wkładu, pomniejszonej o sumę odpisów amortyzacyjnych. Zatem w sytuacji, gdy spółka komandytowa dokona sprzedaży gruntu, wniesionego przez wspólnika aportem do spółki, a uznanego przez spółkę za środek trwały, kosztem uzyskania przychodu będzie wartość nieruchomości ustalona na dzień wniesienia wkładu nie wyższa jednak od ich wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu.

W przypadku gdy spółka potraktuje przedmiotową nieruchomość jako towar handlowy w momencie jej sprzedaży wspólnicy spółki określą koszty uzyskania tego przychodu. Kosztem tym będzie również wartość nieruchomości, będzie to wartość ustalona przez wspólników na dzień wniesienia wkładu. Kosztami uzyskania przychodu w tym przypadku będą również wszelkie inne koszty związane z nieruchomością, poniesione pomiędzy dniem nabycia nieruchomości w drodze aportu, a dniem jej zbycia."

Ponadto Wnioskodawca podaje, że stanowisko akceptujące możliwość przypisania kosztów uzyskania przychodów, w wysokości wartości wkładów określonych w akcie notarialnym dokumentującym ich wniesienie, zostało także potwierdzone w następujących pismach:

* Pismo Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku z dnia 13 lipca 2007 r. (IIUSpbIA/1/415-61/81a,b/49,50/07BB);

* Pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 12 lutego 2007 r. (IIUS.I/415-4/07);

* Pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w Wadowicach z dnia 8 stycznia 2007 r. (PD1A/415-54/06);

* Pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 17 maja 2006 r. (US I/1-415/7c/2006).

Wnioskodawca dodaje, iż zgodnie z praktyką organów podatkowych, także w przypadku zbycia przez spółki kapitałowe składników otrzymanych w ramach wkładu niepieniężnego, podatnik ma prawo do określenia kosztów uzyskania przychodów przyporządkowanych do tej sprzedaży.

Natomiast, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w piśmie z dnia 5 lipca 2007 r. (nr 1401/BP-II/4210-26/07/ZO) stwierdził co następuje: " (...) należy uznać, że w przypadku późniejszej sprzedaży poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowiących uprzednio aport, kosztem uzyskania tego przychodu jest wartość nominalna udziałów własnych wydanych za aport, nawet jeżeli nie wynika to wprost z art. 16 ust. 1 pkt 1b) i art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy."

Także w przypadku sprzedaży udziałów nabytych w ramach aportu ich wartość będzie stanowić koszt uzyskania przychodów dla sprzedającego. Taki wniosek wynika m.in. z interpretacji Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 11 kwietnia 2007 r. (nr DPB-1.25-4230-01/07)-"w związku z powyżej przedstawionym stanem faktycznym, należy zauważyć, że w zamian za otrzymane udziały podatnik wydaje podmiotowi wnoszącemu aport udziały własne. Stanowią one swego rodzaju wynagrodzenie za udziały w innej spółce otrzymane w postaci wkładu niepieniężnego. W konsekwencji należy stwierdzić, iż wartość nominalna własnych udziałów wydanych w zamian za otrzymane udziały stanowi wydatek na nabycie udziałów w rozumieniu zacytowanego przepisu art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc w momencie zbycia - koszt uzyskania przychodów." Również Izba Skarbowa w Rzeszowie uznała za prawidłowe stanowisko podatnika w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży udziałów otrzymanych w ramach aportu, wydatków w wysokości wartości nominalnej udziałów wydanych w zamian za aport (pismo z dnia 7 grudnia 2006 r., nr IS.I/2-4230/10/06).

Zdaniem Wnioskodawcy z powyższych wyjaśnień wynika, iż w praktyce organów podatkowych nie budzi wątpliwości prawo do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów, w przypadku zbywania składników majątkowych otrzymanych przez spółki w ramach wkładu niepieniężnego. W przypadku spółek niemajacych osobowości prawnej powszechnie przyjmuje się, że w sytuacji zbycia składnika majątkowego otrzymanego w ramach wkładu, koszt uzyskania przychodów należy ustalić na podstawie wartości rynkowej zbywanego składnika, określonej w akcie notarialnym dokumentującym wniesienie wkładu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Równocześnie w myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną.

Stosownie natomiast do postanowień zawartych w art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

a.

środkami trwałymi,

b.

składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,

c.

wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ww. ustawy u podatników, którzy zgodnie z obowiązującymi zasadami rachunkowości sporządzają sprawozdanie finansowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Stosownie do treści art. 24 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Zgodnie z art. 22c pkt 1 powołanej ustawy amortyzacji nie podlegają m.in. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Reasumując, biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, należy uznać, iż dochód ze zbycia środka trwałego, tj. gruntu wniesionego do spółki cywilnej, będzie stanowiła różnica pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnej sprawie i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl