ILPB1/415-180/13-4/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2013 r. (data wpływu 15 lutego 2013 r.), uzupełnionym w dniu 13 maja 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 15 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 6 maja 2013 r. znak ILPB1/415-180/13-2/AMN na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 9 maja 2013 r., wniosek uzupełniono w dniu 13 maja 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest obywatelem i rezydentem polskim. Zainteresowana jest osobą fizyczną i nie prowadzi działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni jest twórcą wzorów graficznych (dalej zwanych "wzorami"), które służą do wykorzystania (drukowania lub nalepiania) na: odzieży, plakatach, nalepkach, poduszkach, torbach oraz innych podobnych przedmiotach. Wzory są tworzone przez Wnioskodawczynię w programie komputerowym.

Wzory stanowią przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Konkretnie wzory te są efektem kreatywnej pracy Wnioskodawczyni, która tworzy je bazując głównie na swojej wyobraźni. Autorem wzorów jest Wnioskodawczyni. Wzory nie są przygotowane na żadne zlecenie. Wnioskodawczyni tworzy wzory a następnie wysyła je (przez Internet, w formie pliku elektronicznego) do różnych firm amerykańskich i europejskich. Niektóre ze wzorów zostają zaakceptowane do wykorzystania na ubraniach i innych produktach przez te firmy. W sytuacji zaakceptowania wzoru Wnioskodawczyni podpisuje z firmą, która zaakceptowała wzór, porozumienie o odpłatne udostępnienie danej firmie praw do wykorzystania wzoru (zwane dalej "porozumieniem")

Porozumienie zawierane między Wnioskodawczynią i firmą akceptującą wzór (zwaną dalej "firmą" zawiera następujące treści:

Wnioskodawczyni ma prawo podpisać takie porozumienia z różnymi firmami.

Wnioskodawczynię nie łączy z żadną firmą stosunek pracy, ani umowa zlecenie, ani umowa o dzieło. Wnioskodawczyni nie jest partnerem żadnej firmy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że tworzone przez Nią wzory graficzne, o których mowa we wniosku, stanowią utwory będące przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni otrzymując należności od firm za wykorzystanie wzorów graficznych na ubraniach innych przedmiotach ma prawo traktować je jako przychody z praw majątkowych i uwzględnić koszty uzyskania przychodu w wysokości 50% uzyskanego przychodu.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychody uzyskane z udostępnienia wzoru firmom do wykorzystania na ubraniach i innych przedmiotach należy traktować jako przychody z praw majątkowych. Wnioskodawczyni uważa że ma prawo uwzględnić koszty uzyskania przychodów w wysokości 50% uzyskanego przychodu.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, a miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawczyni podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów.

Wnioskodawczyni tworzy wzory graficzne. Wzory są utworami w rozumieniu ustawy o prawie autorskim z 4 lutego 1994 r. ponieważ stanowią przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Przychód z odpłatnego udzielenia uprawnień do wykorzystania wzoru jest przychodem, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody uzyskane z udostępnienia wzoru firmom, które wykorzystują wzór na ubraniach i innych przedmiotach są więc przychodami z praw majątkowych.

Przychody te nie są przychodami z działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ aby przychody mogły być przychodami z działalności gospodarczej, nie powinny być zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2,-9 (jak określono w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Źródłem przychodów Wnioskodawczyni są prawa autorskie, a uzyskiwane przychody należy zakwalifikować jako przychody z praw majątkowych.

Obowiązek podatkowy dla Wnioskodawczyni powstaje z chwilą otrzymania zapłaty od firmy za wykorzystanie wzoru stworzonego przez Wnioskodawczynię.

W rezultacie, uzyskany przez Wnioskodawczynię dochód podlegał będzie - w roku uzyskania - opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z praw majątkowych, o którym stanowią przepisy art. 10 ust. 1 pkt 7 i art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód winien być wskazany w zeznaniu rocznym składanym za określony rok podatkowy (rok uzyskania dochodu) jako przychód z praw autorskich i innych praw, o których mowa w art. 18 ww. ustawy. Dochód ten podlega zatem opodatkowaniu - łącznie z pozostałymi dochodami osiągniętymi przez Wnioskodawczynię - wg skali określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych. w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu.

Reasumując, przychody uzyskane z udostępnienia wzorów należy traktować jako przychody z praw majątkowych, a Wnioskodawczyni ma prawo uwzględnić koszty uzyskania przychodu z praw majątkowych w wysokości 50% uzyskanego przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Stosownie natomiast do art. 18 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r., koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. nadanym art. 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 24 października 2012 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. poz. 1278), koszty uzyskania niektórych przychodów określa się: z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Stosownie do treści art. 22 ust. 9a ww. ustawy, w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Na podstawie art. 22 ust. 10 cytowanej ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 22 ust. 10a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis ust. 10 stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a.

Powołany przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że ustalenie, czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych, i podatnik jest twórcą, czy też artystą wykonawcą należy ocenić w świetle odrębnych przepisów, czyli przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, takich jak np. "twórca", "korzystanie przez twórców z praw autorskich" lub pojęć z nimi związanych jak np. "utwór", zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.). Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Z treści art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynika, że przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni jest twórcą wzorów graficznych, które służą do wykorzystania (drukowania lub nalepiania) na: odzieży, plakatach, nalepkach, poduszkach, torbach oraz innych podobnych przedmiotach. Wzory stanowią przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Konkretnie wzory te są efektem kreatywnej pracy Wnioskodawczyni, która tworzy je bazując głównie na swojej wyobraźni. Autorem wzorów jest Wnioskodawczyni. Zainteresowana tworzy wzory a następnie wysyła je do różnych firm amerykańskich i europejskich. Niektóre ze wzorów zostają zaakceptowane do wykorzystania na ubraniach i innych produktach przez te firmy. W sytuacji zaakceptowania wzoru Wnioskodawczyni podpisuje z firmą, która zaakceptowała wzór, porozumienie o odpłatne udostępnienie danej firmie praw do wykorzystania wzoru.

Tworzone przez Zainteresowaną wzory graficzne, o których mowa we wniosku, jak wskazała Wnioskodawczyni, stanowią utwory będące przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że należności otrzymywane przez Wnioskodawczynię od firm za wykorzystanie wzorów graficznych na ubraniach i innych przedmiotach, stanowią przychód z praw majątkowych o którym mowa w art. 18 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro w przedmiotowej sprawie przychody te Wnioskodawczyni otrzymuje za pracę twórczą oraz spełniającą przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, to do przychodów osiągniętych z tego źródła mogą być zastosowane koszty uzyskania przychodów w wysokości 50%, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Wskazać przy tym należy, iż od przychodów osiąganych przez Wnioskodawczynię w 2013 r., koszty te nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie tut. Organ zauważa, iż zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Przepis art. 3 pkt 2 ww. Ordynacji podatkowej stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich. Stosownie do tej definicji ww. ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest twórcą w rozumieniu przepisów ww. ustawy zaś przedmiot jego działalności utworem. W sprawach interpretowania przepisów ww. ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych uprawnione jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Departament Prawny.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.