ILPB1/415-169/13-6/TW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 31 maja 2013 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-169/13-6/TW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2013 r. (data wpływu 13 lutego 2013 r.), uzupełnionym w dniu 15 maja 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego wykorzystywanego w działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów, skutków podatkowych użytkowania lokalu na podstawie nieodpłatnej umowy użyczenia, skutków podatkowych korzystania z prawa do nieodpłatnego użytkowania lokalu, a także w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego wykorzystywanego w działalności gospodarczej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 26 kwietnia 2013 r. znak ILPP1/443-118/13-2/AWa, ILPB1/415-169/13-2/TW na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 7 maja 2013 r., a w dniu 15 maja 2013 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 14 maja 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest asesorem notarialnym.

Zgodnie z art. 10 § I ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie - notariusza powołuje i wyznacza siedzibę jego kancelarii Minister Sprawiedliwości, na wniosek osoby zainteresowanej, po zasięgnięciu opinii rady właściwej izby notarialnej. Stosownie do art. 13 § I cytowanej ustawy - we wniosku o powołanie na notariusza należy wskazywać lokal przewidywany do prowadzenia kancelarii.

W dniu X października 2012 r. Zainteresowana złożyła wniosek do Ministra Sprawiedliwości o powołanie na notariusza.

W toku procedury o powołanie na notariusza Rada Izby Notarialnej wydaje opinię w zakresie powołania Wnioskodawczyni na notariusza i wyznaczenia siedziby kancelarii. W tym celu notariusz - wizytator dokonuje wizytacji lokalu wskazanego we wniosku o powołanie - oceniając, czy jest on odpowiedni na kancelarię i czy odpowiada on godności zawodu. Kancelarię notarialną Zainteresowana może uruchomić w terminie 2 miesięcy od otrzymania zawiadomienia o powołaniu na notariusza, ponieważ w przeciwnym razie powołanie traci moc. Zatem, do czasu powołania, a przynajmniej do czasu wizytacji, lokal powinien być wykończony i prawie wyposażony.

Wnioskodawczyni zamierza prowadzić Kancelarię notarialną w formie spółki cywilnej z asesorem - podobnie jak Ona - ubiegającym się o wpis na listę notariuszy. Wspólnikami spółki cywilnej będą dwie osoby, z udziałami w zysku równym 50%. Wyłącznym przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez wspólników w formie spółki cywilnej będą usługi notarialne opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Wspólnicy spółki będą się rozliczali się z podatku dochodowego na zasadach ogólnych, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Lokal do prowadzenia kancelarii i wyposażenie kancelarii muszą być "stosowne dla powagi notariatu" (§ 5 ust. 2 Regulaminu wewnętrznego urzędowania kancelarii notarialnej - Uchwała Nr 12 Krajowej Rady Notarialnej z dnia 29 listopada 1991 r.).

Zatem, przed złożeniem wniosku o powołanie na notariusza Zainteresowana musiała wraz z przyszłym wspólnikiem dokonać zakupu lokalu na kancelarię. Następnie dokonać w nim niezbędnych prac remontowych i wykończeniowych celem doprowadzenia go do stanu "stosownego dla powagi notariatu".

Zarejestrować działalność gospodarczą jako notariusze w spółce cywilnej Wnioskodawczyni i Jej przyszły wspólnik będą mogli dopiero po otrzymaniu decyzji o powołaniu Ich na notariuszy. Wtedy też będą Oni mogli zarejestrować się jako podatnicy VAT.

W dniu X lipca 2012 r. aktem notarialnym Zainteresowana zakupiła od dewelopera wraz z przyszłym wspólnikiem lokal mieszkalny.

Lokal ten został kupiony przez Wnioskodawczynię i jej przyszłego wspólnika w udziałach po 1/2 części, przy czym swoją część Zainteresowana zakupiła do majątku objętego wspólnością ustawową wraz z mężem (nie ma Ona rozdzielności majątkowej, ani majątku osobistego), natomiast Jej przyszły wspólnik swoją część lokalu zakupił do majątku osobistego za środki pochodzące z jego majątku osobistego.

Lokal mieszkalny został zakupiony z zamiarem prowadzenia tam kancelarii notarialnej i nie był ani nie jest wykorzystywany dla celów mieszkalnych. Nigdy też mąż Zainteresowanej (prowadzący własną działalność gospodarczą) nie wykorzystywał tego lokalu dla celów własnej działalności gospodarczej, a ponadto wyraża On zgodę na prowadzenie przez przyszłych wspólników w tym lokalu kancelarii notarialnej. Lokal jako współwłasność (w udziałach po 1/2 części) będzie w całości wykorzystywany do prowadzenia w nim kancelarii.

Przyszli wspólnicy rozważają 3 warianty korzystania z zakupionego lokalu w działalności gospodarczej (kancelaria notarialna), którą w przyszłości zamierzają prowadzić w formie spółki cywilnej.

Wariant I - lokal nie zostanie wniesiony tytułem wkładu do spółki cywilnej, spółka będzie, nieodpłatnie użytkowała lokal na podstawie umowy zawartej ze wspólnikami.

Wariant II - lokal nie zostanie wniesiony tytułem wkładu do spółki cywilnej i w konsekwencji nie będzie środkiem trwałym amortyzowanym przez spółkę. Do majątku spółki w formie wkładu niepieniężnego wniesione zostanie jedynie prawo do nieodpłatnego użytkowania lokalu.

Wariant III - swoje udziały w lokalu (po 50%) zakupione przed powstaniem spółki cywilnej i wyposażenie wspólnicy w przyszłości zamierzają wnieść jako wkład do nowo utworzonej spółki cywilnej, lokal i ewentualnie część wyposażenia lokalu zostaną wpisane ewidencji środków trwałych i będą amortyzowane przez spółkę.

Przed aktem notarialnym zakupu przedmiotowego lokalu Wnioskodawczyni i jej przyszły wspólnik dokonali wpłat do dewelopera na poczet zakupu lokalu. Każdy z przyszłych wspólników spółki cywilnej notariuszy otrzymał faktury potwierdzające dokonanie wpłat zaliczek na zakup udziałów po #189; części w tym lokalu. Faktura na rzecz wspólnika dokonującego zakupu do majątku wspólnego z mężem - została wystawiona na nazwisko obojga małżonków.

Ponieważ lokal został zakupiony w standardzie deweloperskim - wymagał on dokonania prac wykończeniowych w postaci: zamontowania armatury sanitarnej w łazience, wykonania podłóg w całym lokalu (wcześniej była tylko wylewka), zamontowania drzwi wewnętrznych w lokalu, malowania. Prace te musiały zostać wykonane w terminie umożliwiającym okazanie lokalu przedstawicielom Rady Izby Notarialnej w celu wydania przez nią opinii czy lokal ten jest odpowiedni na kancelarię notarialną ("stosowny do powagi notariatu").

Z tych powodów w okresie od lipca 2012 r. systematycznie Zainteresowana wraz z przyszłym wspólnikiem dokonywała i dokonuje zakupu materiałów niezbędnych do wykończenia lokalu w tym między innymi drzwi i ich montażu, armatury sanitarnej i elementów wyposażenia łazienki, oświetlenia, kafli, klejów, fug, farb, i innych materiałów budowlanych niezbędnych do wykończenia lokalu, a także niezbędnego wyposażenia kancelarii (w szczególności zabudowy i mebli z dłuższymi terminami realizacji zamówienia).

Za zakupione materiały i usługi faktury były wystawiane na osoby fizyczne: jednego lub drugiego z przyszłych wspólników spółki cywilnej notariuszy, ze wskazaniem na fakturze adresu zamieszkania osoby, na rzecz której wystawiana była faktura, tzn. część faktur wystawiona jest wyłącznie na jednego przyszłego wspólnika, a część faktur wystawiona jest na drugiego przyszłego wspólnika. Nie ma możliwości wystawienia faktury na adres lokalu, w którym przyszli wspólnicy zamierzają prowadzić Kancelarię, ponieważ obecnie nie są jeszcze notariuszami i nie prowadzą działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w podatku dochodowym od osób fizycznych.

1.

Czy i w rozliczeniu za jaki okres wspólnicy spółki cywilnej mogą uwzględnić dokonane zakupy materiałów wykończeniowych, usług w celu wykończenia lokalu, elementów wyposażenia lokalu, zakupionych wyłącznie na potrzeby przyszłej działalności gospodarczej, jako koszty uzyskania przychodów w rozliczeniu podatku dochodowego z tytułu działalności gospodarczej, jeśli ich zakup został dokonany przed zarejestrowaniem działalności gospodarczej i przed zgłoszeniem do urzędu skarbowego rozpoczęcia działalności gospodarczej.

2.

Zakładając, że opisany lokal i znajdujące się w nim wyposażenie nie zostaną wniesione tytułem wkładu do spółki cywilnej i co za tym idzie pozostanie częścią majątku osobistego wspólników (po 50%), a lokal będzie użytkowany na podstawie nieodpłatnej umowy użyczenia zawartej ze wspólnikami (wariant I) lub też tytułem wkładu do spółki zostanie wniesione tylko prawo do użytkowania lokalu (wariant II), to czy u wspólników spółki powstanie przychód na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu nieodpłatnego korzystania z części lokalu należącej do drugiego wspólnika. Jeśli wspomniany przychód powstanie w jaki sposób należy go określić.

3.

Czy przychód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego wniesionego wcześniej przez wspólników do spółki tytułem wkładu (wariant III) i amortyzowanego w ramach prowadzonej w formie spółki cywilnej działalności gospodarczej, stanowi przychód z działalności gospodarczej.

Przedmiotem niniejszej interpretacji dotyczącej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 3, tj. w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego wykorzystywanego w działalności gospodarczej. Natomiast w przedmiocie pytania oznaczonego nr 1, tj. w zakresie kosztów uzyskania przychodów, wydano w dniu 31 maja 2013 r. interpretację indywidualną nr ILPB1/415-169/13-4/TW. Pytanie oznaczone nr 2, tj. w zakresie skutków podatkowych użytkowania lokalu na podstawie nieodpłatnej umowy użyczenia i w zakresie skutków podatkowych korzystania z prawa do nieodpłatnego użytkowania lokalu kosztów uzyskania przychodów, rozstrzygnięto w dniu 31 maja 2013 r. interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-169/13-5/TW. Ponadto, tut. Organ informuje, iż w zakresie podatku od towarów i usług wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania 1:

Stanowisko Wnioskodawczyni zostało oparte na: art. 22 ust. 1; art. 22a. 1); art. 22a. ust. 2 pkt 1); art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku opisanym w wariantach I i II (wspólnicy nie wnoszą do spółki swoich udziałów w lokalu, lokal nie jest środkiem trwałym w działalności gospodarczej), wspólnicy spółki cywilnej mogą uwzględnić dokonane zakupy materiałów wykończeniowych, usług w celu wykończenia lokalu, elementów wyposażenia lokalu, zakupionych wyłącznie na potrzeby przyszłej działalności gospodarczej przed jej rozpoczęciem, jako koszty uzyskania przychodów w rozliczeniu podatku dochodowego z tytułu działalności gospodarczej.

Poniesione przez wspólników wydatki należy uwzględnić jako koszty uzyskania przychodów w dacie rozpoczęcia działalności gospodarczej, natomiast udokumentowane zakupy związane z wykończeniem i wyposażeniem lokalu poniesione przez spółkę cywilną po rozpoczęciu działalności gospodarczej przez spółkę cywilną należy zaliczyć w koszty uzyskania przychodów w momencie poniesienia.

W wariancie III - (wspólnicy wnoszą do spółki udziały w lokalu (po 50%) oraz zakupione przed powstaniem spółki cywilnej elementy wyposażenia). Koszty dotyczące wykończenia i adaptacji lokalu zwiększą wartość początkową środka trwałego i będą amortyzowane w czasie. Koszty zakupu elementów wyposażenia poniesione przez wspólników przed rozpoczęciem działalności przez spółkę, które zostały wniesione do spółki będą:

* zaliczone bezpośrednio do podatkowych kosztów uzyskania przychodu jeśli ich wartość początkowa nie przekracza kwoty 3500 zł - w dniu rozpoczęcia działalności,

* zaliczone do środków trwałych i amortyzowane, jeśli ich wartość początkowa przekracza kwotę 3500 zł, a oczekiwany okres użytkowania jest dłuższy niż 12 miesięcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak wynika z wyżej powołanego przepisu, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, a podatnik musi wykazać związek tych kosztów z prowadzoną działalnością oraz to, ze poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Artykuł 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa negatywny katalog wydatków, które nie należą do kosztów uzyskania przychodu podatkowego.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszystkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągniecie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przy założeniach opisanych w wariantach I i II wspomniany lokal mieszkalny nie może być traktowany jako środek trwały podlegający amortyzacji, o którym mowa w art. 22a. 1) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie został wniesiony przez wspólników do spółki tytułem wkładu. Wydatków na wykończenie i adaptację lokalu poniesionych przez wspólników jeszcze przed zarejestrowaniem działalności, jak i przez spółkę cywilną po zarejestrowaniu nie można też uznać za "inwestycje w obcych środkach trwałych", o których mowa w art. 22a. ust. 2 pkt 1 ponieważ lokal stanowi współwłasność wszystkich wspólników.

W konsekwencji koszty związane z wykończeniem i adaptacją lokalu poniesione przez wspólników przed datą rozpoczęcia działalności, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie rozpoczęcia działalności, natomiast koszty poniesione przez spółkę w momencie ich poniesienia. Zarówno wydatki poniesione przez wspólników przed rozpoczęciem działalności jak i wydatki spółki po zarejestrowaniu działalności gospodarczej można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ są one potrzebne w prowadzonej działalności i mają związek z tą działalnością, a taki właśnie charakter mają wydatki poniesione w omawianym przypadku. Wydatki te zostały poniesione po to właśnie, żeby lokal doprowadzić do stanu pozwalającego na prowadzenie w nim kancelarii notarialnej i osiągania w przyszłości przychodów.

Wydatki te należy zaksięgować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako pozostałe wydatki (w kolumnie 13) w dacie rozpoczęcia działalności gospodarczej, przy czym jako datę zdarzenia gospodarczego (kolumna 2) należy wpisać datę poniesienia wydatku.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania 2:

Stanowisko Wnioskodawczyni zostało oparte na: art. 11 ust. 2a pkt 3, ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku opisanym w wariancie I, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u żadnego ze wspólników nie powstanie przychód z tytułu otrzymania nieodpłatnych świadczeń pieniężnych, o których mowa w art. 11 ust. 2a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ użytkowany nieodpłatnie przez spółkę lokal (wariant I) należy do wspólników, przy czym udziały wspólników w lokalu (po 50%) odpowiadają udziałom wspólników w zysku spółki cywilnej (50%). W konsekwencji każdy ze wspólników nieodpłatnie świadczy usługę tylko na swoją własną rzecz (korzysta ze swojej połowy lokalu), co nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W wariancie II, zdaniem Wnioskodawczyni, u wspólników nie powstanie przychód z tytułu otrzymania nieodpłatnych świadczeń pieniężnych, o których mowa w art. 11 ust. 2a pkt 3, ponieważ wniesione przez wspólników prawo do nieodpłatnego użytkowania lokalu będzie stanowiło majątek spółki (wspólny majątek wspólników).

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania 3:

Stanowisko Wnioskodawczyni zostało oparte na: art. 10 ust. 1 pkt 8; art. 14 ust. 2c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, niezależnie od tego, czy wspomniany lokal był wcześniej wykorzystywany i amortyzowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, czy też nie należy na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwalifikować jako odrębny od przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, przychód z odpłatnego zbycia, o którym mowa w punkcie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - pod warunkiem że sprzedaż lokalu nastąpi przed upływem 5 lat od końcu roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

W konsekwencji sprzedaż lokalu mieszkalnego nie powoduje powstania przychodu z działalności gospodarczej (art. 14 ust. 2c ustawy o podatku od osób fizycznych). Jeśli natomiast sprzedaż lokalu mieszkalnego będzie miała miejsce po upływie 5 lat od zakończenia roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lokalu, przychód ze sprzedaży nie będzie opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego wykorzystywanego w działalności gospodarczej - uznaje się za prawidłowe.

W świetle przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), odpłatne zbycie nieruchomości może stanowić źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lub w art. 10 ust. 1 pkt 3, w związku z art. 14 tej ustawy.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-d) ww. ustawy źródłem przychodu - z zastrzeżeniem ust. 2 - jest odpłatne zbycie:

a.

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b.

spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c.

prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d.

innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a - c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Zatem dla ustalenia czy z tytułu sprzedaży przedmiotowych nieruchomości powstanie przychód z tego źródła, istotne jest czy sprzedaż ta nastąpiła po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym dokonano nabycia.

Odrębnym źródłem przychodów jest natomiast wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozarolnicza działalności gospodarcza.

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest również odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

a.

środkami trwałymi,

b.

składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,

c.

wartościami niematerialnymi i prawnymi - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z przychodów z działalności gospodarczej wyłączone zostały przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy, nawet jeżeli wykorzystywane były na potrzeby związane z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów z działalności gospodarczej, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) wymienionych w art. 14 ust. 2c ww., stanowią przychód z działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni zamierza prowadzić Kancelarię notarialną w formie spółki cywilnej. Przed złożeniem wniosku o powołanie na notariusza Zainteresowana musiała wraz z przyszłym wspólnikiem dokonać zakupu lokalu na kancelarię. W tym celu Wnioskodawczyni zakupiła od dewelopera wraz z przyszłym wspólnikiem lokal mieszkalny.

Zainteresowana uważa, że przychód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego wniesionego wcześniej przez wspólników do spółki tytułem wkładu i amortyzowanego w ramach prowadzonej w formie spółki cywilnej działalności gospodarczej, nie będzie stanowić przychodu z działalności gospodarczej.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz przywołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego będącego w firmie Wnioskodawczyni środkiem trwałym, należy zakwalifikować do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten, w rozumieniu ww. ustawy nie powstanie, jeżeli sprzedaż przedmiotowego lokalu mieszkalnego nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ wskazuje, że zgodnie z treścią art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym zaznacza się, że niniejsza interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do osoby Wnioskodawczyni i nie ma zastosowania do pozostałych wspólników spółki cywilnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl