ILPB1/415-167/08-2/AA

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 21 maja 2008 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-167/08-2/AA

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Cywilnej przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2008 r. (data wpływu 10 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie usług transportowych towarów taborem samochodowym. Wnioskodawca podaje, że jego firma jest małym podatnikiem, gdyż zgodnie z art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wartości 800.000 euro.

W czerwcu 2007 r. Wnioskodawca zakupił samochód ciężarowy X za kwotę 52.070,60 zł, a w sierpniu zakupił przyczepę marki Y za kwotę 50.000,00 zł. Oba te środki trwałe są zaliczone do grupy 7 Klasyfikacji środków trwałych i nie są samochodami osobowymi.

Wnioskodawca podaje, że w związku z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych skorzystał, jako mały podatnik z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej środka trwałego i zaliczył je do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu przyjęcia do używania tj. X w czerwcu 2007 r. i przyczepę w sierpniu 2007 r..

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1.

Czy spółka jako mały podatnik mogła skorzystać z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego na podstawie art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2.

Czy przepisy rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis wykluczają pomoc w formie jednorazowej amortyzacji od środków trwałych sfinansowanych ze środków własnych podatnika w przypadku firm transportowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnione zostały przesłanki do skorzystania z metody jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, gdyż jest on małym podatnikiem, nabyte środki trwałe są zaliczone do grupy 7 Klasyfikacji środków trwałych i nie są samochodami osobowymi, a ich wartość nie przekroczyła 50.000,00 euro. Ponadto Wnioskodawca uważa, iż przepisy rozporządzenia Komisji (WE) dotyczą pomocy de minimis na nabycie pojazdów transportu drogowego (np. w formie dotacji), ale nie dotyczą pomocy w formie jednorazowej (przyspieszonej) amortyzacji, polegającej na dokonaniu odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych sfinansowanych ze środków własnych Wnioskodawcy, nie zwracanych mu w żaden sposób. Dlatego Wnioskodawca uważa, że wartości pomocy w formie przyspieszonej amortyzacji nie można utożsamiać z pomocą na nabycie określonego środka trwałego. O warunkach i możliwościach zastosowania przyspieszonej metody amortyzacji decydują bezpośrednio przepisy ustaw podatkowych, a z nich nie wynika, aby z jednorazowej amortyzacji nie mogły skorzystać firmy świadczące usługi transportu drogowego, albo iż z tej metody wyłączone są samochody ciężarowe.

Wnioskodawca podaje, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych istnieje przepis, który mówi, iż jednorazowa amortyzacja stanowi formę pomocy de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w obowiązujących aktach prawa wspólnotowego, gdzie łączna wartość tej pomocy w okresie trzech lat nie może przekroczać 100.000,00 euro dla podmiotów gospodarczych działających w sektorze transportu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) wyżej wymienionej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W świetle art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)

maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)

inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z treścią art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000,00 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Powyższy przepis wyklucza możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych m.in. samochodów osobowych oraz niektórych podatników - nie spełniających kryteriów małego podatnika, a także osób rozpoczynających prowadzenie działalności w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przepisy te nie wykluczają możliwości stosowania tej metody amortyzacji w stosunku do innych pojazdów transportu drogowego, w tym samochodów ciężarowych, przez podatników prowadzących działalność w zakresie drogowego transportu towarowego.

Przy czym zgodnie z art. 5a pkt 20 ww. ustawy małym podatnikiem jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000,00 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000,00 zł W 2007 r. małymi podatnikami byli więc przedsiębiorcy, których przychody ze sprzedaży wraz z należnym podatkiem od towarów i usług w 2006 r. nie przekroczyły 3.180.000,00 zł.

Obecnie zasady pomocy de minimis reguluje rozporządzenie Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z dnia 28 grudnia 2006 r.). Powyższe rozporządzenie stosuje się od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2013 r., co wynika z art. 6, tego aktu prawnego.

Zgodnie z powołanym przepisem, łączna wartość tej pomocy w okresie trzech lat nie może przekroczyć 200.000 euro, a dla podmiotów gospodarczych działających w sektorze transportu drogowego nie może przekroczyć 100.000 euro.

Jednak art. 1 ust. 1 lit. g) ww. rozporządzenia nie ma zastosowania do pomocy przyznawanej podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność zarobkową, w zakresie drogowego transportu towarowego. Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest świadczenie usług transportowych.

Mając na uwadze cytowane powyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, należy uznać, iż Wnioskodawca mógł skorzystać z możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego samochodu ciężarowego i naczepy na zasadach określonych w art. 22k ust. 7-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla poszczególnych wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła spółka cywilna, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Mając powyższe na uwadze informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wszystkich wspólników możliwe jest poprzez złożenie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i 14f ustawy - Ordynacja podatkowa przez poszczególne osoby fizyczne - wspólników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl