ILPB1/415-164/11-2/AG - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej prowadzonej w zakresie edukacji sportowej i rekreacyjnej, wydatków poniesionych na opłacenie studiów na uczelni wyższej na kierunku wychowanie fizyczne.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2011 r. (data wpływu 11 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 11 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 2010 r. założył firmę o szerokim spektrum działalności, m.in. przedmiotem działalności firmy jest działalność na rzecz edukacji sportowej i rekreacyjnej, klubów sportowych, poprawy kondycji fizycznej społeczeństwa.

Zainteresowany ukończył studia licencjackie na kierunku wychowanie fizyczne o specjalności nauczycielskiej z gimnastyką korekcyjną i kompensacyjną. Od października 2010 r. Wnioskodawca podjął studia magisterskie niestacjonarne na kierunku organizacja i zarządzanie na AWF w xx. Koszt pierwszego semestru to 1.900 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty studiów magisterskich niestacjonarnych Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów firmy.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty studiów magisterskich niestacjonarnych może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych osoby prowadzącej działalność gospodarczą, których dotyczy rozpatrywany wniosek, nie są ujęte w katalogu zawartym w art. 23 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do obciążenia ich wartością kosztów uzyskania przychodów. Jak już wskazano dla uzyskania takiego uprawnienia konieczne jest by wydatek mógł przyczynić się do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz by był prawidłowo udokumentowany. Aby wydatki na podnoszenie kwalifikacji w postaci opłacenia wydatków związanych z podjętymi studiami z zakresu organizacja i zarządzanie na AWF przez osobę prowadzącą działalność w zakresie m.in. działalności na rzecz edukacji sportowej i rekreacyjnej, klubów sportowych, poprawy kondycji fizycznej społeczeństwa mogły stanowić koszt uzyskania przychodu - muszą mieć ścisły związek z zakresem prowadzonej działalności gospodarczej.

We wniosku wskazano, że w Wnioskodawca podjął studia magisterskie niestacjonarne na kierunku organizacja i zarządzanie na AWF w xx.

Reasumując, mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz przytoczone przepisy prawa, wydatki związane z podjętymi przez Wnioskodawcę studiami mogą - zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, pod warunkiem spełnienia przez Zainteresowanego trzech wymienionych powyżej przesłanek.

Zatem, o ile ponoszone przez Wnioskodawcę koszty studiów niestacjonarnych mają ścisły związek przyczynowy z przychodami osiąganymi z prowadzonej działalności, lub z źródłem przychodu i zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu oraz zostały właściwie udokumentowane, wówczas nic nie stoi na przeszkodzie aby wydatki te mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.