ILPB1/415-158/08-2/RP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2008 r. (data wpływu 4 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wartości świadczeń przyznanych przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych - jest prawidłowe.

W dniu 4 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wartości świadczeń przyznanych przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca podaje, że treść art. 17, art. 94 pkt 6 oraz art. 103 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) stanowi, iż pracodawca jest obowiązany ułatwiać pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

Zgodnie z przytoczonym powyżej przepisem Wnioskodawca ponosi nakłady na udział pracowników w pozaszkolnych formach kształcenia celem podniesienia ich kwalifikacji zawodowych. Pracownicy biorą udział w szkoleniach na polecenie służbowe pracodawcy na podstawie udzielonego przez pracodawcę pisemnego skierowania. Szkolenia te są związane z wykonywanymi przez pracowników czynnościami na danym stanowisku pracy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszących kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Jako odrębne przepisy uznaje się rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 31, poz. 216) oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. z 1993 r. Nr 103, poz. 472). W myśl definicji zawartej w § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 3 lutego 2006 r. przez organizatora szkolenia należy rozumieć publiczną i niepubliczną: placówkę kształcenia ustawicznego, placówkę kształcenia praktycznego oraz ośrodek dokształcania i doskonalenia zawodowego, prowadzące kształcenie ustawiczne w formach pozaszkolnych, a także osobę prawną i fizyczna prowadzącą działalność oświatową obejmującą prowadzenie kształcenia ustawicznego w formach pozaszkolnych, dla której uzyskała akredytację.

Wnioskodawca podał, że definicja ta stoi w sprzeczności z Kodeksem pracy, który to zobowiązuje pracodawcę do ułatwiania pracownikom podnoszenia ich kwalifikacji zawodowych. Poza tym ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572) w art. 68b wyraźnie wskazuje, iż posiadanie przez placówki szkoleniowe akredytacji jest dobrowolne.

Pracodawca dokonując wyboru placówki szkoleniowej, przede wszystkim zwraca uwagę na przydatność szkolenia w lepszym realizowaniu obowiązków przez pracownika. Nie bez znaczenia pozostaje cena szkolenia, a także dotychczasowa współpraca z daną firmą. Akredytację kuratorium oświaty posiada stosunkowo niewiele firm szkolących, dlatego też przy wyborze firmy szkoleniowej nie sposób kierować się kryterium czy placówka posiada akredytację.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy poniesione przez pracodawcę nakłady na udział pracowników w pozaszkolnych formach kształcenia stanowią dla pracownika przychód podlegający opodatkowaniu jeśli placówka szkoląca nie posiada stosownej akredytacji kuratorium oświaty.

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione przez niego nakłady na udział pracowników w pozaszkolnych formach kształcenia, nie stanowią przychodu dla pracowników nawet jeżeli placówka szkoląca nie posiada akredytacji kuratorium oświaty. Pracownicy kierowani są przez pracodawcę na szkolenia, gdyż w ten sposób pracodawca realizuje obowiązki nałożone na niego przez kodeks pracy.

Jednocześnie pracodawca pragnie podwyższać kwalifikacje zawodowe swoich pracowników aby lepiej wykonywali swoje obowiązki. Niejednokrotnie udział w kursie jest dla pracowników obowiązkowy aby mogli dalej wykonywać swoją pracę (np. szkolenie BHP, odnawiane co pewien czas kursy spawania). Podwyższone na skutek szkoleń kwalifikacje pracowników mają wpływ na zwiększenie przychodów firmy. A zatem nie można pracowników obciążać kosztem podatku za przeprowadzone szkolenie tylko dlatego, że placówka szkoląca nie posiadała akredytacji.

Wnioskodawca uważa, że zdanie to jest zgodne z interpretacją podatkową Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (nr ILPB2/415-16/07-2/ES) w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych od przychodów uzyskiwanych przez pracowników w związku z ich udziałem w szkoleniu. W interpretacji tej Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, iż jeżeli pracownicy są zobowiązani do wzięcia udziału w kursie czy szkoleniu na podstawie polecenia służbowego wówczas pracownicy mają obowiązek uczestniczyć w szkoleniu w ramach stosunku pracy. Takie szkolenie należy uznać za niezbędne i nie może być ono dla pracownika przychodem do opodatkowania.

Również wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 stycznia 2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 1915/07) potwierdza stanowisko Wnioskodawcy. W wyroku tym Sąd stwierdził, iż wydatek na szkolenie nie stanowi przychodu pracownika, ponieważ nie powstaje u niego żadne przysporzenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Mając na uwadze powyższe należy przyjąć, że wartość świadczeń otrzymanych przez pracownika na dokształcanie i podnoszenie kwalifikacji zawodowych stanowi przychód ze stosunku pracy. Przychód ten może być jednak w określonych sytuacjach zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy wolna od podatku dochodowego jest wartości świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Odrębne przepisy, o których mowa powyżej zawiera rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. z 1993 r. Nr 103, poz. 472 z późn. zm.) oraz z nim związane rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 31, poz. 216).

Uprawnienia i zakres świadczeń przysługujących pracownikowi od pracodawcy, zależą od formy kształcenia oraz od tego czy kształcenie odbywa się na podstawie skierowania zakładu pracy, czy też bez takiego skierowania.

W świetle § 9 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia z dnia 12 października 1993 r., pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych na podstawie skierowania zakładu pracy przysługuje, o ile umowa zawarta między nim i zakładem pracy nie stanowi inaczej, zwrot kosztów uczestnictwa, w tym zakwaterowania, wyżywienia i przejazdu.

W związku z tym, należy uznać, że wartość świadczeń przyznanych przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego, jeżeli świadczenia te przyznano zgodnie z § 9 ww. rozporządzenia.

Natomiast na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r., uzyskiwanie i uzupełnianie przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych odbywa się w następujących pozaszkolnych formach kształcenia:

Z powołanego przepisu wynika, że takie formy kształcenia jak kurs, kurs zawodowy, seminarium, praktyka zawodowa kwalifikowane są jako kształcenie w formach pozaszkolnych.

Stosownie do przepisu § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia kurs jest pozaszkolną formą kształcenia o czasie trwania nie krótszym niż 30 godzin zajęć edukacyjnych, której ukończenie umożliwia uzyskanie lub uzupełnienie wiedzy ogólnej, umiejętności lub kwalifikacji zawodowych, realizowaną zgodnie z programem nauczania przyjętym przez organizatora kształcenia.

Zgodnie z treścią § 2 ust. 3 ww. rozporządzenia kurs zawodowy jest kursem, którego program nauczania obejmuje usystematyzowane treści nauczania wybrane z programu nauczania dla zawodu, dopuszczonego do użytku szkolnego przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania. Wyniki kursu zawodowego są zaliczane przy podejmowaniu nauki w szkole dla dorosłych prowadzącej kształcenie zawodowe.

Przepis § 9 cyt. rozporządzenia stanowi, iż kursy zawodowe mogą prowadzić:

jeżeli zakres kursu zawodowego jest zgodny z zakresem kształcenia, dla którego została przyznana akredytacja.

Z powyższego wynika, że brak akredytacji nie wpływa na zwolnienie od podatku.

Ustawodawca na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnił od podatku, z pewnymi wyjątkami, wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę m.in. na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracownika w formach pozaszkolnych. Nie uzależnił jednak stosowania tego zwolnienia podatkowego od posiadania akredytacji przez organizatora szkoleń. Dlatego posiadanie bądź brak akredytacji przez organizatora szkolenia, nie ma wpływu na prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku świadczeń przyznanych pracownikowi na podstawie odrębnych przepisów w związku z jego dokształcaniem.

Rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych, nie reguluje kwestii świadczeń przysługujących pracownikom z omawianego tytułu. Unormowało ono jedynie tę kwestię wyłącznie w zakresie ustawy o systemie oświaty, gdyż wykonuje przepisy tej ustawy. Zawarte w nim regulacje określają zarówno funkcjonujące w ramach systemu oświaty rodzaje pozaszkolnych form kształcenia, jak również organizatorów kształcenia, wśród których mogą występować także podmioty obowiązane do posiadania akredytacji.

Istnieje cała gama organizatorów szkoleń prowadzących swoją działalność w oparciu o inne niż system oświaty regulacje oraz oferujących dokształcanie w zakresie wykraczającym poza system oświaty. Podmioty te nie mają możliwości otrzymania akredytacji.

W związku z tym wartość świadczenia dotyczącego szkolenia prowadzonego przez organizatora kształcenia nie posiadającego akredytacji, o której mowa w art. 68b ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, stanowi dla pracownika przychód zwolniony z opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.