ILPB1/415-157/09-4/AK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 23 kwietnia 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-157/09-4/AK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2009 r. (data wpływu 2 lutego 2009 r.) uzupełnionym w dniu 25 marca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 12 marca 2009 r. nr ILPB1/415-157/09-2/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Wezwanie prawidłowo doręczono w dniu 17 marca 2009 r., wniosek uzupełniono w dniu 25 marca 2009 r. (data nadania w polskiej placówce pocztowej 20 marca 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W związku z rozliczeniem rocznym z poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i wystawienia dla pracowników PIT-11 i PIT-40, u Wnioskodawcy wystąpiła wątpliwość w zakwalifikowaniu świadczeń wypłaconych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych jako przychodu ze stosunku pracy i wpisaniu w pozycji PIT-11 w części E.1 i PIT-40 w części F.1, czy jako przychody z innych źródeł i wpisanie w PIT-11 w części E.12 i PIT-40 w części F.7. Podobna wątpliwość dotyczy również w zakwalifikowaniu kwot otrzymanych za używanie prywatnego samochodu do celów służbowych jako przychodu ze stosunku pracy czy jako przychodu z innych źródeł. Wszystkie świadczenia socjalne zgodnie z obowiązującym regulaminem Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych Wnioskodawcy może otrzymać wyłącznie osoba świadcząca pracę na podstawie umowy o pracę. Kwoty otrzymane za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych Wnioskodawcy może otrzymać również tylko osoba świadcząca pracę na podstawie umowy o pracę. Wątpliwości dotyczące zakwalifikowania ww. przychodów wynikają z ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm. ost. zm. Dz. U. z 2007 r. Nr 225, poz. 1673), która nie określa w sposób jednoznaczny zakwalifikowania ww. przychodów. Interpretacje Urzędów Skarbowych jak i osób prawnych również nie wskazują na jednoznaczną interpretację ww. ustawy. W poprzednich latach w rozliczeniach rocznych dla pracowników PIT-11 i PIT-40 zarówno kwoty wypłaconych świadczeń z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, jak i kwoty wypłacane za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych były wykazywane jako przychody ze stosunku pracy w PIT-11 w części E.1 i PIT-40 w części F.1.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1.

W której pozycji PIT-11 i PIT-40 należy wykazać przychody pracownika z tytułu świadczeń otrzymywanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, czy w pozycji odpowiednio w części E.1 i F.1 - należności ze stosunku pracy, czy w pozycji odpowiednio w części E.12 i F.7 - inne źródła.

2.

W której pozycji PIT-11 i PIT-40 należy wykazać przychody pracownika z tytułu kwot wypłaconych za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych, czy w pozycji odpowiednio w części E.1 i F.1 - należności ze stosunku pracy, czy w pozycji odpowiednio w części E.12 i F.7 - inne źródła.

Zdaniem Wnioskodawcy, oba przychody zarówno w PIT-11 i PIT-40 należy wykazać w pozycji odpowiednio w części E.1 i F.1 - należności ze stosunku pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle zapisu art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 tej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednocześnie w myśl art. 12 ust. 1 za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, na rzecz pracownika związane ze stosunkiem pracy.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż świadczenia socjalne zgodnie z obowiązującym regulaminem Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych u Wnioskodawcy może otrzymać wyłącznie osoba świadcząca pracę na podstawie umowy o pracę. Wnioskodawca podaje także, iż kwoty otrzymane za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych może otrzymać również tylko osoba świadcząca pracę na podstawie umowy o pracę.

W związku z powyższym świadczenia zostały przyznane na podstawie zawartego stosunku służbowego pomiędzy pracownikami osiągającymi źródła przychodów ze stosunku pracy, a Wnioskodawcą; jest zatem ściśle związane ze źródłem określonym w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. stosunkiem służbowym.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, iż otrzymane przez uprawnionych poszczególnych pracowników świadczenia umożliwiają do skorzystania z określonych świadczeń, ich wartość stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy podatkowej.

Oznacza to, iż należy wykazać przychody pracowników z tytułu świadczeń otrzymanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz z tytułu kwot wypłaconych za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych w informacji PIT-11 w części E.1, zaś w PIT-40 w części F.1, jako należności ze stosunku pracy.

Ponadto nadmienia się, że należy wykazać w informacji PIT-11 oraz deklaracji PIT-40 tylko dochody podlegające opodatkowaniu, tj. takie, które nie korzystają ze zwolnień, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl