ILPB1/415-1470-/10-2/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2010 r. (data wpływu 23 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów ze stosunku pracy - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów ze stosunku pracy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Nadleśnictwo jest jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej zarządzającą mieniem Skarbu Państwa na mocy ustawy o lasach.

W jednostce tworzony jest ZFŚS, którego zasady prowadzenia określa regulamin zatwierdzony przez Nadleśnictwo i opiniowany przez organizację związkową.

W ramach tworzenia odpisu, zgodnie z regulaminem, 33% środków jest przekazywane do Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych (jednostki nadrzędnej), gdzie tworzony jest Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych na cele mieszkaniowe. Zasady i warunki korzystania z tego funduszu są określone w regulaminie podpisanym przez dyrektora regionalnego.

Jedną z form pomocy udzielanej pracownikowi ze środków funduszu są pożyczki na cele mieszkaniowe: remont, budowa, rozbudowa itp. Pożyczki udzielane z funduszu podlegają opodatkowaniu w wysokości 3% w stosunku rocznym. Okres spłaty tych pożyczek wynosi maksymalnie 5 lat.

Pożyczka przyznawana jest przez Regionalną Dyrekcję Lasów Państwowych, przekazywana na konto bankowe Nadleśnictwa, a Nadleśnictwo przekazuje pożyczkobiorcy.

Oprocentowanie pożyczki jest niższe niż oprocentowanie kredytu, którego udzieliłby bank prowadzący rachunek bankowy Nadleśnictwa. Wartość oprocentowania takiego kredytu jest ustalana z bankiem dla każdego pożyczkobiorcy.

Celem działalności nadleśnictwa nie jest udzielanie pożyczek oraz nie są one udzielane ze środków obrotowych.

Wnioskodawca dotychczas traktował różnicę w oprocentowaniu jakie zapłaciłby pracownik w banku a oprocentowaniem pożyczki z ZFŚS, jako przychód pracownika ze stosunku pracy i obierał z tego tytułu podatek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Nadleśnictwo powinno pobrać podatek od różnicy między oprocentowaniem pożyczki z ZFŚS, a opodatkowaniem kredytu w banku, jako przychód pracownika ze stosunku pracy.

Zdaniem Wnioskodawcy, różnica w oprocentowaniu stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do 31 grudnia 2003 r. w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych było wyraźne zwolnienie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23 takiej pomocy finansowej. Po kolejnej nowelizacji ustawy w 2003 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 202, poz. 1956) ten punkt został uchylony, zatem ustawodawca przyjął, że skoro pracownik korzysta na zasadach preferencyjnych z niskooprocentowanej pożyczki ze środków ZFŚS, to rodzi to u niego przychód do opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie w ust. 1 pkt 1 tegoż artykułu wymienia się m.in.: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Tak więc do przychodów ze stosunku pracy zalicza się nie tylko świadczenia rzeczowe czy pieniężne, ale również wartość świadczenia nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym art. 11 ust. 2 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż wartość pieniężną takich świadczeń ustala się na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia użycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Stosownie do treści art. 11 ust. 2b ww. ustawy jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń ustaloną według wyżej przedstawionej zasady, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Samo udzielenie pożyczki gotówkowej przez zakład pracy z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie stanowi dla pracownika przychodu, ponieważ umowa pożyczki nakłada na pożyczającego obowiązek zwrotu tej samej ilości pieniędzy.

Zauważyć należy, że przedmiotowe pożyczki udzielane są z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Zasady tworzenia przez pracodawcę Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych i zasady gospodarowania środkami tego funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych określa ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ww. ustawy działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawcę na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej, rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Zasady przyznawania ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnione są od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej, a zasady przeznaczenia środków na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej ustala pracodawca w regulaminie uzgodnionym z zakładowymi organizacjami związkowymi (przy czym jeżeli pracownicy danego pracodawcy nie są zrzeszeni w związku zawodowym, regulamin uzgadnia pracodawca z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów).

Od pracodawcy więc zależy czy udzieli on pracownikowi, zwrotnej, bezzwrotnej (umorzonej) czy też preferencyjnej pożyczki na cele mieszkaniowe oraz w jakiej wysokości będzie ona oprocentowana.

Jeżeli zatem regulamin dopuszcza możliwość przyznania pracownikowi pożyczki o preferencyjnym oprocentowaniu to nie ma żadnych podstaw prawnych do uznania różnicy pomiędzy oprocentowaniem kredytów bankowych, a udzieloną pożyczką za przychody ze stosunku pracy.

Reasumując, stwierdzić należy, że różnica pomiędzy oprocentowaniem pożyczki udzielonej z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, a oprocentowaniem kredytu w banku nie stanowi przychodu pracowników. Tym samym Nadleśnictwo nie powinno pobrać od ww. różnicy podatku dochodowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.