ILPB1/415-1468/10-2/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana x przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2010 r. (data wpływu 23 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

W dniu 23 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu punktu sprzedaży i zawieraniu umów z klientami jednego z operatorów telefonii komórkowej. Wynagrodzenie Wnioskodawcy ustalane jest w formie miesięcznej prowizji, która zależy od wielkości sprzedaży. Po zakończonym miesiącu Wnioskodawca przekazuje rozliczenie, które po kontroli danych przez Zleceniodawcę stanowi podstawę do wystawienia faktury VAT.

W miesiącu listopadzie 2010 r. Wnioskodawca wystawił fakturę sprzedaży z datą sprzedaży 29 listopad 2010 r. dotyczącą prowizji za miesiąc październik 2010 r. z terminem płatności przypadającym na miesiąc grudzień 2010 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Kiedy należy rozliczyć podatek dochodowy z powyższej faktury - w październiku (robiąc korektę za październik) czy w listopadzie.

Zdaniem Wnioskodawcy, moment powstania przychodu z faktury Vat z dnia 29 listopada 2010 r. za prowizję za miesiąc październik należy ująć w miesiącu październiku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast przepis art. 14 ust. 1c ww. ustawy stanowi, iż za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Przytoczony powyżej przepis należy traktować jako generalną zasadę określającą moment powstania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych. Wyjątek od tej zasady wprowadza art. 14 ust. 1e, 1h i 1i powołanej ustawy.

Zgodnie z art. 14 ust. 1e cytowanej ustawy, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych.

Zatem, w sytuacji gdy postanowienia umowy, która jest wykonywana stale, w dłuższym-określonym bądź nieokreślonym czasie, przewidują iż wynagrodzenie wypłacane będzie w okresach rozliczeniowych, to przychód z tytułu usług wykonywanych w ramach tej umowy powstaje w ostatnim dniu okresu wskazanego w umowie (lub na fakturze) jako okres rozliczeniowy.

Istotną okolicznością w tym wypadku świadczącą o momencie powstania przychodu jest określenie w łączącej strony umowie lub na wystawionej fakturze, jakiego okresu dotyczy czynność będąca jej przedmiotem. Wynika z tego, że określenie okresu rozliczeniowego powstaje wyłącznie w gestii stron, które łączy stosunek cywilnoprawny. Wobec powyższego, data powstania przychodu zależy od postanowień umowy co do terminu dokonywania rozliczeń, a nie od daty wykonania świadczenia lub wystawienia faktury.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu punktu sprzedaży i zawieraniu umów z klientami jednego z operatorów telefonii komórkowej. Wynagrodzenie wypłacane jest w formie miesięcznej prowizji uzależnionej od wielkości sprzedaży. Po zakończonym miesiącu Zainteresowany przekazuje zleceniodawcy - operatorowi dane dotyczące zawartych umów (rozliczenie miesięczne). Po kontroli danych przez zleceniodawcę Wnioskodawca otrzymuje informację o wysokości przyznanej prowizji, która jest podstawą do wystawienia przez Zainteresowanego faktury Vat.

W związku z tym, że z uzyskanych przychodów Wnioskodawca jest rozliczany w miesiącu następnym po miesiącu rozliczeniowym, stwierdzić należy, że okresem rozliczeniowym jest miesiąc. Dlatego - niezależnie od innych postanowień zawartych w umowie - przychód ze świadczenia usług powstaje w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, tj. w miesiącu, za który następuje rozliczenie.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przytoczone regulacje prawne, za moment powstania przychodu uznać należy w przedmiotowej sprawie ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie, tj. ostatni dzień miesiąca za który wystawiono fakturę.

Zatem wynagrodzenie otrzymane w miesiącu grudniu 2010 r. na podstawie faktury wystawionej w listopadzie 2010 r. z tytułu usług wykonywanych w miesiącu październiku 2010 r. należy zaewidencjonować poprzez korektę przychodów w miesiącu październiku 2010 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.