ILPB1/415-1447/10-6/AP - Ewidencja poniesionych wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2010 r. (data wpływu 17 grudnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 10 marca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ewidencjonowania poniesionych wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów - jest prawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego, momentu potrącalności kosztów uzyskania przychodów oraz w zakresie ewidencjonowania poniesionych wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Z uwagi na fakt, iż przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 28 lutego 2011 r. nr ILPB1/415-1447/10-2/AP Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 28 lutego 2011 r. (skutecznie doręczono w dniu 4 marca 2011 r.), natomiast w dniu 10 marca 2011 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Zainteresowana uzupełniła ww. wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 9 marca 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą - gabinet stomatologiczny. Nie jest płatnikiem podatku od towarów i usług tylko podatku dochodowego od osób fizycznych. W miesiącu czerwcu 2010 r. wprowadziła do ewidencji środków trwałych samochód osobowy, którego amortyzację rozpoczęła od miesiąca lipca, niezbędny przy wykonywaniu przez Nią działalności gospodarczej. Samochód ten zakupiła razem z mężem jako nowy w 2005 r. na kredyt, który został już spłacony. Samochód kupili za 37.090,00 zł i nie był on wykorzystywany wcześniej w działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni i Jej mąż mają wspólność majątkową i auto nabyli z majątku wspólnego.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała, że do księgowania przychodów i rozchodów przyjęto metodę zgodną z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. za dzień poniesienia kosztu Wnioskodawczyni uważa dzień wystawienia faktury i pod tą datą ewidencjonuje fakturę w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie ewidencjonowania poniesionych wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Do której kolumny w PKPiR wpisać zakup poniżej wymienionych materiałów - do zakupu materiałów (kolumna nr 10), czy do pozostałych wydatków (kolumna nr 14). Materiały, o których mowa to: korony, mosty porcelanowe i protezy wykonywane przez technika dentystycznego oraz druga grupa materiałów to wydatki pozostałe związane z zakupem materiałów, z których nie wykonuje się bezpośrednio np. wypełnienia. Czyli nie są materiałami, z którego to wypełnienie Zainteresowana wykonuje, ale są to materiały pozostałe, takie jak: rękawiczki, strzykawki, igły jednorazowe, igły do karpuli, paseczki ścierne, kliny drewniane pomocne przy wykonywaniu wypełnienia, masy wyciekowe (kromopan, impregum penta), odczynniki do wywoływarki, błony rtg, środki do dezynfekcji (DD1, endes af), opakowania do sterylizacji, ślinociągi, serwety, lignina, gaza opatrunkowa, sączki papierowe, guma do koferdamu.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zakup koron, mostów porcelanowych i protez wykonywanych przez technika dentystycznego powinien być ujęty w kolumnie 10 PKPiR, natomiast zakupy pozostałe: rękawiczki, strzykawki, igły jednorazowe, igły do karpuli, paseczki ścierne, kliny drewniane pomocne przy wykonywaniu wypełnienia, masy wyciskowe: kromopan, impregum penta, odczynniki do wywoływarki, błony rtg, środki do dezynfekcji: DD1, endes af, opakowania do sterylizacji, ślinociągi, serwety, lignina, gaza opatrunkowa, sączki papierowe, guma do koferdamu powinny być wpisane do kolumny nr 14.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów;

* musi być należycie udokumentowany.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określił Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Zgodnie z § 17 ust. 1 ww. rozporządzenia, zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do księgi, z zastrzeżeniem § 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży.

W myśl § 17 ust. 2 ww. rozporządzenia, zapisów dotyczących pozostałych wydatków dokonuje się, z zastrzeżeniem § 20 i 30, jeden raz dziennie, po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym, z uwzględnieniem zasad określonych w art. 22 ustawy o podatku dochodowym.

W świetle § 3 pkt 1 lit. b) ww. rozporządzenia, materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania - puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi.

Materiałami pomocniczymi, w myśl § 3 pkt 1 lit. b) ww. rozporządzenia, są materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości.

Z przywołanej powyżej definicji materiału pomocniczego wynika, iż warunkiem uznania określonego materiału za pomocniczy jest łączne spełnienie trzech warunków:

* materiał nie stanowi materiału podstawowego w rozumieniu przepisów rozporządzenia, oraz

* materiał musi być zużywany w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, oraz

* musi on bezpośrednio oddawać wyrobowi swoje właściwości.

Zgodnie z § 3 pkt 1 lit. d) ww. rozporządzenia, wyrobami gotowymi są wyroby własnej produkcji, których proces przerobu został całkowicie zakończony, wykonane usługi, prace naukowo-badawcze, prace projektowe, geodezyjno-kartograficzne, zakończone roboty, w tym także budowlane.

Zasady dokonywania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zostały zawarte w załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia, stanowiącym objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zgodnie z treścią ww. załącznika, kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu.

Natomiast kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12), z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów.

Do wpisywania łącznej kwoty wydatków wykazanych w kolumnach 12 i 13 jest przeznaczona kolumna 14.

Z treści wniosku wynika, że Zainteresowana prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą - gabinet stomatologiczny. W tym celu dokonuje zakupu koron, mostów porcelanowych oraz protez wykonywanych przez technika dentystycznego oraz zakupu przedmiotów, z których bezpośrednio nie wykonuje usług.

Zauważyć należy, że świadczone przez Wnioskodawczynię usługi, w świetle przepisów cytowanego rozporządzenia, stanowią wyroby gotowe. Wydatki poniesione na zakup materiałów, za które należy uznać korony, mosty porcelanowe i protezy wykonywane przez technika dentystycznego, należy ująć w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Natomiast wydatki poniesione na zakup pozostałych przedmiotów, takich jak: rękawiczki, strzykawki, igły jednorazowe, igły do karpuli, paseczki ścierne, kliny drewniane pomocne przy wykonywaniu wypełnienia, masy wyciskowe, odczynniki do wywoływarki, błony rtg, środki do dezynfekcji, opakowania do sterylizacji, ślinociągi, serwety, lignina, gaza opatrunkowa, sączki papierowe, guma do koferdamu, należy ująć w kolumnie 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów, jako pozostałe wydatki. Wskazane przedmioty nie stanowią materiałów podstawowych. Nie można ich także uznać za materiały pomocnicze, bowiem mimo iż są one nabywane w celu wykonania usługi, to nie oddają bezpośrednio usługom swoich właściwości.

Reasumując, wydatki poniesione na zakup materiałów, tj. koron, mostów porcelanowych oraz protez wykonywanych przez technika dentystycznego, należy ująć w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów, natomiast wydatki poniesione na zakup pozostałych przedmiotów wskazanych przez Zainteresowaną należy ująć w kolumnie 13, jako pozostałe wydatki.

Tut. Organ zauważa, że Zainteresowana wskazała we wniosku błędny numer kolumny w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, w której należy ewidencjonować pozostałe wydatki. Podkreślić należy, że pozostałe wydatki należy ewidencjonować w kolumnie 13 ww. księgi, a nie 14 - jak wskazała Wnioskodawczyni. Kolumna 14 przeznaczona jest do wpisywania łącznych wydatków, zatem także tych, które wykazano w kolumnie 13. Z uwagi na to, iż mimo błędnej numeracji Wnioskodawczyni w treści wniosku wskazała poprawną nazwę kolumny, stanowisko Zainteresowanej uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ informuje, iż rozstrzygnięcie w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 15 marca 2011 r. nr ILPB1/415-1447/10-4/AP, natomiast rozstrzygnięcie w zakresie momentu potrącalności kosztów uzyskania przychodów zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 15 marca 2011 r. nr ILPB1/415-1447/10-5/AP.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.