ILPB1/415-1426/10-4/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2010 r. (data wpływu 14 grudnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 14 marca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 14 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz zwolnienia przedmiotowego.

Z uwagi na fakt, iż przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 oraz 14b § 1 i § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 28 lutego 2011 r. nr ILPB1/415-1426/10-2/AP Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Jednocześnie pouczono Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 28 lutego 2011 r. (skutecznie doręczono w dniu 3 marca 2011 r.), natomiast w dniu 14 marca 2011 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 10 marca 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. w ramach współpracy handlowej z kontrahentem - spółką z ograniczoną odpowiedzialnością - podzleca wykonanie określonych czynności na rzecz tegoż kontrahenta osobie fizycznej - obcokrajowcowi posiadającemu zezwolenie na pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zawarta z cudzoziemcem umowa zlecenia przewiduje rozliczenie będące iloczynem stawki godzinowej brutto i ilości przepracowanych godzin. Na czas wykonywania przez zleceniobiorcę czynności objętych umową Zainteresowany pokrywa koszty jego zamieszkania oraz koszty dojazdów środkami transportu publicznego z miejsca pobytu do miejsca wykonywania czynności objętych umową zlecenia. Koszty zamieszkania pokrywa na podstawie rachunku / faktury wystawionej przez osobę, od której wynajmowane jest mieszkanie. Koszty dojazdów rozliczane są w formie przyznanego zleceniobiorcy ryczałtu. Ponadto, całodzienne wyżywienie zleceniobiorcy zapewnia kontrahent - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zleceniodawca Wnioskodawcy).

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że obowiązek pokrywania przez Niego kosztów zamieszkania zleceniobiorcy oraz kosztów dojazdów środkami transportu publicznego z miejsca pobytu do miejsca wykonywania czynności wynika z zawartej ze zleceniobiorcą umowy zlecenia.

Ponadto, wydatki za mieszkanie i dojazdy do miejsca wykonywania czynności objętych umową zlecenia zostały przez Niego zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Koszty poniesione na rzecz zleceniobiorcy z tytułu jego dojazdów do miejsca wykonywania czynności, koszty wyżywienia i zapewnienia im mieszkania nie zostały ujęte w przepisie art. 23 ww. ustawy, jako niestanowiące kosztów podatkowych. Tak więc spełnione zostały obie przesłanki kwalifikujące te koszty jako koszty uzyskania przychodu.

W odniesieniu do pytania nr 2 Wnioskodawca wskazał, że wartość wydatków na koszty dojazdu zleceniobiorcy do miejsca wykonywania czynności jest kosztem uzyskania przychodu bez względu na ich wysokość, w tym również wysokość przyznanego ryczałtu. Decydujące znaczenie ma treść art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz brak przepisu wprowadzającego ograniczenie co do wysokości kosztów poniesionych z tego tytułu, które mogą być zakwalifikowane jako koszt uzyskania przychodu.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany doprecyzował własne stanowisko w odniesieniu do zadanych przez Niego pytań poprzez wskazanie, że jako podatnik ma prawo zaliczyć te wydatki do kosztów uzyskania przychodu, ponieważ mają bezpośredni związek z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą i służą uzyskaniu przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą pokrywa zleceniobiorcy koszty jego zamieszkania oraz koszty dojazdów środkami transportu publicznego z miejsca pobytu do miejsca wykonywania czynności objętych umową zlecenia. Obowiązek pokrywania przez Zainteresowanego ww. kosztów wynika z zawartej ze zleceniobiorcą umowy zlecenia.

W odniesieniu do powyższego należy przywołać treść art. 742 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zgodnie z którym dający zlecenie powinien zwrócić przyjmującemu zlecenie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, wraz z odsetkami ustawowymi; powinien również zwolnić przyjmującego zlecenie od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym.

Zatem nie ma przeszkód prawnych, aby zleceniodawca pokrył koszty, jakie zleceniobiorca poniósł w związku z wykonaniem danego zlecenia. Wskazać przy tym należy, że jeżeli została zawarta pisemna umowa zlecenia i w tej właśnie formie określony zostaje przedmiot umowy oraz przysługujące zleceniobiorcy wynagrodzenie, to w tej samej formie należy, dla celów dowodowych, w pojęciu prawa podatkowego, sprecyzować, czy w ramach otrzymywanego przez zleceniobiorcę wynagrodzenia zleceniodawca będzie ponosić dodatkowe świadczenia pieniężne na rzecz zleceniodawcy.

Zawarta przez Wnioskodawcę i zleceniobiorcę umowa zlecenie przewiduje dodatkowe świadczenia pieniężne na rzecz zleceniobiorcy, w związku z wykonaniem zlecenia, w postaci pokrywania kosztów dotyczących wynajmu mieszkania oraz dojazdów zleceniobiorcy do miejsca wykonywania czynności będących przedmiotem umowy. Oznacza to, że poniesione przez Zainteresowanego wydatki z tego tytułu mają charakter kosztów poniesionych w celu uzyskania przychodów. Co więcej, nie są one wymienione w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, zawartym w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera regulacji odnośnie limitu kwotowego dla wydatków poniesionych na dojazd zleceniobiorcy do miejsca wykonywania czynności będących przedmiotem umowy zlecenia. Wskazać należy, że kosztami uzyskania przychodów są wydatki faktycznie poniesione, pod warunkiem ich właściwego udokumentowania. Zatem wartość wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na dojazd zleceniobiorcy stanowi koszt uzyskania przychodu prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej bez względu na ich wysokość, w tym bez względu na wysokość przyznanego ryczałtu.

Reasumując, do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawca ma prawo zaliczyć wydatki poniesione na wynajem mieszkania dla zleceniobiorcy oraz zryczałtowane koszty dojazdu zleceniodawcy do miejsca wykonywania czynności będących przedmiotem umowy zlecenia, bez względu na ich wysokość, pod warunkiem ich właściwego udokumentowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w zakresie zwolnienia przedmiotowego w części odnoszącej się do pytania dotyczącego obowiązków płatnika w dniu 25 marca 2011 r. wydano odrębne rozstrzygnięcie nr ILPB1/415-1426/10-5/AP, natomiast w zakresie zwolnienia przedmiotowego w części dotyczącej pytania odnoszącego się do zwolnienia z opodatkowania codziennego wyżywienia zapewnionego zleceniobiorcom przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w dniu 25 marca 2011 r. wydano odrębne rozstrzygnięcie nr ILPB1/415-1426/10-6/AP.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.