ILPB1/415-141/10-2/KŁ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2010 r. (data wpływu 29 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca 10 lipca 2009 r. zakupił samochód marki CITROEN. Pojazd posiada wyciąg ze świadectwa homologacji, w którym określono rodzaj - CIĘŻAROWY, podrodzaj - X, rok produkcji-2009, dopuszczalna ładowność - 565 kg.

Dnia 22 grudnia 2009 r. Wnioskodawca dokonał zakupu samochodu marki DACIA. Pojazd posiada wyciąg ze świadectwa homologacji, w którym określono rodzaj - 06 SAMOCHÓD CIĘŻAROWY, podrodzaj - 11VAN, rok produkcji - 2009, dopuszczalna ładowność - 624 kg.

Dnia 30 grudnia 2009 r. Wnioskodawca dokonał zakupu samochodu marki DACIA. Pojazd posiada wyciąg ze świadectwa homologacji, w którym określono rodzaj - 06 SAMOCHÓD CIĘŻAROWY, podrodzaj 11VAN, rok produkcji - 2009, dopuszczalna ładowność - 624 kg.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, jako podmiot jednoosobowy, opodatkowany podatkiem liniowym w zakresie robót budowlanych wykończeniowych: posadzkarstwo, oblicowywanie ścian, malowanie i pozostałe roboty wykończeniowe. Wnioskodawca zatrudnia 6 osób, a w sezonie letnim do 10 osób i miejscem wykonywanych usług zwykle są 2 lub 3 miejsca usytuowane w pewnych odległościach, do których są dowożeni pracownicy i materiał. Racjonalnym jest zakup i wykorzystanie do tego celu 3 pojazdów o przedstawionych parametrach. Wnioskodawca spełnia warunki małego podatnika i zastosował jednorazową amortyzację we wszystkich trzech przypadkach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisane wyciągi ze świadectw homologacji uprawniają do uznania pojazdów, jako ciężarowe z prawem jednorazowego zaliczenia amortyzacji w koszty podatkowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, jako mały podatnik może uznać pojazdy jako samochody ciężarowe i zaliczyć jednorazowo w koszty podatkowe amortyzacyjne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Od 2007 r. niektórzy podatnicy mogą skorzystać ze szczególnych preferencji w zakresie amortyzacji środków trwałych tj. z tzw. amortyzacji jednorazowej. Szczegółowe zasady jej stosowania określają przepisy art. 22k ust. 7-12 ww. ustawy.

Zgodnie z treścią art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Na podstawie ust. 12 ww. art. 22k, przeliczenia na złote kwoty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w tym przepisie, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Ustawą z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2009 r. Nr 69, poz. 587) zmieniono kwotę tego limitu. Zgodnie z art. 5 powołanej ustawy, w latach podatkowych rozpoczynających się w 2009 r. i 2010 r., kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1 (tekst jedn. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz art. 16k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 2 (tekst jedn. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych), wynosi 100.000 euro w każdym z tych lat podatkowych.

Powyższy przepis wyklucza możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych m.in. samochodów osobowych oraz niektórych podatników - nie spełniających kryteriów małego podatnika, a także osób rozpoczynających prowadzenie działalności w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przepisy te nie wykluczają możliwości stosowania tej metody amortyzacji w stosunku do innych pojazdów transportu drogowego, w tym samochodów ciężarowych, przez podatników prowadzących działalność w zakresie drogowego transportu towarowego.

Określenie "samochód osobowy" zawarte w art. 22k ust. 7 ww. ustawy należy rozpatrywać w kontekście definicji ustawowej zawartej w art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym, ilekroć w ustawie jest mowa o: samochodzie osobowym - oznacza to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

Ponadto należy wskazać, iż zgodnie z brzmieniem art. 5c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony spełnienie wymagań określonych w art. 5a pkt 19 lit. a)-d), pozwalających na niezaliczenie danego pojazdu samochodowego do samochodów osobowych, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W myśl definicji zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, zakupione przez Wnioskodawcę samochody są samochodami osobowymi, ponieważ Wnioskodawca dysponuje jedynie wyciągiem ze świadectw homologacji, w których przedmiotowe samochody określone zostały jako samochody ciężarowe oraz właściwym wpisem w dowodzie rejestracyjnym. Jednakże na gruncie ww. ustawy posiadanie takich dokumentów jest niewystarczające, aby uznać przedmiotowe samochody za samochody ciężarowe. Warunkiem koniecznym jest przeprowadzenie przez okręgową stację kontroli pojazdów dodatkowego badania technicznego potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, o spełnieniu dodatkowych warunków.

Zatem, w świetle powyższych przepisów same tylko wyciągi ze świadectw homologacji nie uprawniają do uznania pojazdów jako ciężarowe z prawem jednorazowego zaliczenia amortyzacji w koszty uzyskania przychodów.

Aby móc dokonać jednorazowej amortyzacji o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych samochody powinny posiadać dodatkowe badania techniczne przeprowadzone przez okręgową stację kontroli pojazdów potwierdzone wydanymi zaświadczeniami przez tę stację oraz odpowiednie adnotacje w dowodach rejestracyjnych tych pojazdów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tutejszy Organ informuje, że wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty w dniu 23 marca 2010 r. interpretacją indywidualną nr ILPP2/443-142/10-2/SJ.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.