ILPB1/415-1401/13-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2013 r. (data wpływu 20 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z najmu - jest prawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z najmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od dnia 25 maja 2000 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną ze świadczeniem usług reklamowych, marketingowych i informatycznych. Z tego tytułu opłaca podatek dochodowy liniowy 19% oraz podatek VAT. Jednocześnie wynajmuje 6 lokali mieszkalnych, których jest właścicielem. Lokale stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy niezwiązany z prowadzoną działalnością gospodarczą. We wpisie do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi (PKD 68.20.Z.) nie jest przedmiotem działalności Zainteresowanego. Z osiąganych przychodów z tytułu najmu powyższych lokali Wnioskodawca rozlicza się z podatku dochodowego od osób fizycznych na zasadach ogólnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem uzyskania przychodu z wynajmu lokali mieszkalnych będących własnością Wnioskodawcy jest najem czy pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawodawca wybór kwalifikacji i sposobu rozliczenia przychodów z najmu pozostawił osobie oddającej rzecz w najem, o ile rzecz ta nie jest składnikiem majątku związanego z działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej ustawa) działalność gospodarcza to działalność zarobkowa, prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9.

Artykuł 10 pkt 6 zalicza do tych źródeł przychodów właśnie najem, podnajem, dzierżawę, poddzierżawę oraz inne umowy o podobnym charakterze.

Dodatkowo art. 14 ust. 2 pkt 11 podkreśla, że do przychodów z działalności gospodarczej zalicza się przychody z najmu składników majątku związanych z tą działalnością.

Ustawodawca nie wskazał także liczby przedmiotów najmu jako okoliczności wpływającej na klasyfikację najmu do działalności gospodarczej.

Wobec powyższego Zainteresowany uważa, że niezależnie od liczby wynajmowanych lokali mieszkaniowych, stanowiących majątek prywatny Wnioskodawcy niezwiązany z prowadzoną obok działalnością gospodarczą, źródłem uzyskania przychodu jest najem określony w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodu są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

* najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

* prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, dotyczącym źródła przychodu jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Co do zasady, wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca wynajmuje 6 lokali mieszkalnych, których jest właścicielem. Lokale stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy niezwiązany z prowadzoną przez Zainteresowanego działalnością gospodarczą. We wpisie do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi nie jest przedmiotem działalności Zainteresowanego.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że wynajem przez Wnioskodawcę nieruchomości może stanowić odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz przytoczone powyżej przepisy zasadnym jest uznać, że w rozpatrywanej sprawie niezależnie od liczby wynajmowanych lokali mieszkaniowych, stanowiących majątek prywatny Wnioskodawcy niezwiązany z prowadzoną działalnością gospodarczą, źródłem uzyskania przychodów jest najem określony w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.