ILPB1/415-1397/14-2/AP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 17 lutego 2015 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-1397/14-2/AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2014 r. (według daty wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W trakcie prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych samochód osobowy nabyty z leasingu po zakończeniu umowy.

W dniu 29 marca 2014 r. ww. samochód wycofany został z ewidencji środków trwałych i przekazany do majątku prywatnego, czyli na potrzeby własne Wnioskodawcy. Samochód ten w miesiącu wrześniu 2014 r. wskutek kolizji drogowej został całkowicie zniszczony. Pojazd podlegał dobrowolnemu ubezpieczeniu AC i w związku z tym po wycenie rzeczoznawcy przyznano i wypłacono w miesiącu październiku 2014 r. odszkodowanie z tytułu zniszczenia samochodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymane odszkodowanie z tytułu rozbicia samochodu wycofanego z ewidencji środków trwałych i przekazanego na cele prywatne Wnioskodawcy będzie przychodem do opodatkowania z działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane odszkodowanie nie będzie stanowiło przychodu do opodatkowania z działalności gospodarczej, ponieważ rozbity samochód wycofany został z ewidencji środków trwałych tej działalności i wykorzystywany był tylko i wyłącznie do celów prywatnych Wnioskodawcy oraz nie był używany w firmie.

W opinii Wnioskodawcy, otrzymane odszkodowanie będzie korzystało ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem: odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane z godnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 powoływanej ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady, do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, określone w art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. a ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c.

Zatem zwolnienie, o którym mowa w ww. przepisie, nie obejmuje m.in. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Składnikami majątku związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej będą zarówno środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, jak i wszelkie inne przedmioty, które są w funkcjonalny sposób związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, zwłaszcza wszelkie przedmioty wykorzystywane w działalności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej wprowadził do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych samochód osobowy. W dniu 29 marca 2014 r. samochód ten został wycofany z ewidencji środków trwałych i przekazany do majątku prywatnego, tj. na potrzeby własne Wnioskodawcy. Natomiast we wrześniu 2014 r. w wyniku kolizji drogowej ww. samochód został całkowicie zniszczony. Z uwagi na to, że pojazd podlegał dobrowolnemu ubezpieczeniu AC, po wycenie rzeczoznawcy przyznano i wypłacono w miesiącu październiku 2014 r. odszkodowanie z tytułu zniszczenia samochodu.

W związku z tym Zainteresowany powziął wątpliwość, czy otrzymane odszkodowanie z tytułu rozbicia samochodu wycofanego z ewidencji środków trwałych i przekazanego na cele prywatne Wnioskodawcy będzie przychodem do opodatkowania z działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie tut. Organ zauważa, że skoro przedmiotowy samochód w momencie wypadku drogowego nie był środkiem trwałym ani innym składnikiem majątku Wnioskodawcy funkcjonalnie związanym z prowadzoną przez Zainteresowanego działalnością gospodarczą i nie był wykorzystywany w tej działalności, to wypłacone odszkodowanie nie stanowi przychodu z tej działalności, a w konsekwencji korzysta ze zwolnienia z opodatkowania określonego w art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem otrzymane odszkodowanie z tytułu rozbicia samochodu wycofanego z ewidencji środków trwałych i przekazanego na cele prywatne Wnioskodawcy nie będzie stanowiło przychodu do opodatkowania z prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl