ILPB1/415-1379/09-2/TW - Zakup przez pracodawcę usług medycznych a podatek dochodowy od osób fizycznych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej X, przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2009 r. (data wpływu 21 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółka) jest pracodawcą w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy. w związku z dokonywaniem wypłat wynagrodzeń dla swych pracowników, pełni funkcję płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określonym w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dalej: u.p.d.o.f.

Wnioskodawca zawarł umowę z placówką medyczną x na zakup dodatkowego pakietu usług medycznych na rzecz zatrudnianych u Wnioskodawcy pracowników. w ramach pakietu usług medycznych, do korzystania z którego uprawniony jest każdy pracownik, który wyrazi wolę objęcia go prawem do pakietu, placówka medyczna x gwarantuje:

* konsultacje lekarzy specjalistów bez skierowania lekarza pierwszego kontaktu,

* badania laboratoryjne oraz inne badania diagnostyczne,

* zabiegi rehabilitacyjne.

Usługi medyczne wykonywane przez placówkę medyczną x na rzecz pracowników Wnioskodawcy, objętych prawem do pakietu, nie stanowią świadczeń, które z mocy prawa winny być finansowane przez pracodawcę (np. na podstawie przepisów Kodeksu pracy).

Odpłatność za usługi medyczne świadczone w ramach dodatkowego pakietu medycznego ponosi Wnioskodawca - bez względu na to czy pracownik uprawniony w danym miesiącu skorzysta czy też nie ze świadczeń wchodzących w skład tego pakietu. w związku z zawartą umową Wnioskodawca uiszcza stałą opłatę abonamentową w wysokości y zł miesięcznie za jednego pracownika objętego pakietem w danym miesiącu.

Wnioskodawca ponadto informuje, że pismem z dnia 8 marca 2007 r. Spółka wystąpiła do Naczelnika Urzędu Skarbowego (w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej) z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji w sprawie zaliczenia bądź niezaliczenia do przychodów pracowników - opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych - świadczeń medycznych finansowanych przez Spółkę w sposób ryczałtowy.

Przedmiotem powyższego wniosku z dnia 8 marca 2007 r. były jednakże świadczenia wynikające z zawartych umów cywilnoprawnych o sprawowanie profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami Spółki, określonej w Kodeksie pracy oraz w ustawie z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. z 1997 r. Nr 96, poz. 593 z późn. zm.) opłacane ryczałtowo - a więc świadczenia inne niż opisane w niniejszym wniosku. Wobec powyższego, z uwagi na odmienne elementy stanu faktycznego, złożenie niniejszego wniosku i wydanie przez Organ interpretacji nie stoi w kolizji z przepisem art. 14b § 5 ustawy - Ordynacja podatkowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym zakupiony przez Wnioskodawcę dodatkowy pakiet usług medycznych na rzecz zatrudnianych u Wnioskodawcy pracowników skutkuje powstaniem u nich przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, od którego Wnioskodawca jako płatnik zobowiązany jest pobierać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do przepisu art. 31 u.p.d.o.f. osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy (...).

Zatem, aby płatnik był zobowiązany do poboru zaliczek, o których mowa w art. 31 u.p.d.o.f., pracownik musi uzyskać od tego zakładu przychód w rozumieniu art. 11 i art. 12 u.p.d.o.f.

Zgodnie z regulacją art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. przychodami (...) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednocześnie przepis art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W świetle powołanych przepisów Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż ustawodawca dokonał uzależnienia możliwości kwalifikacji świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń do przychodów, od których płatnik zobowiązany jest pobrać zaliczki, od faktu ich "otrzymania", czyli uzyskania przez pracownika faktycznej korzyści, w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych, gdzie samo "postawienie do dyspozycji podatnika" powoduje przysporzenie majątkowe.

W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, otrzymanie świadczenia oznacza w ocenie Wnioskodawcy faktyczne skorzystanie przez pracownika z usługi wynikającej z zakresu dodatkowego pakietu medycznego.

W konsekwencji, Wnioskodawca jako płatnik nie jest zobowiązany do pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości nabytych i postawionych do dyspozycji wszystkich objętych w danym miesiącu pakietem medycznym pracowników.

Dopiero, gdy pracownik faktycznie skorzysta z usług medycznych oferowanych w ramach pakietu medycznego, u pracownika w tym miesiącu powstanie przychód podlegający opodatkowaniu. Za wartość przychodu należy w tej sytuacji przyjąć, zgodnie z przepisami art. 11 u.p.d.o.f., cenę zakupu pakietu medycznego. w tym przypadku ceną zakupu jest określona w zawartej z placówką medyczną x umowie na zakup dodatkowego pakietu medycznego, stała miesięczna opłata abonamentowa w wysokości y należna za tego pracownika. Wnioskodawca powinien w tej sytuacji otrzymać od placówki medycznej, z którą zawarł umowę, imienną listę pracowników, którzy skorzystali w danym miesiącu z usług medycznych. Dopiero po otrzymaniu tej listy Wnioskodawca może doliczyć do przychodu każdego pracownika znajdującego się na liście kwotę y i pobrać od niej zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych. w rezultacie opodatkowanie i pobranie zaliczki na podatek nie nastąpi w miesiącu, w którym pracownik faktycznie skorzystał z usług medycznych, lecz w innym, późniejszym miesiącu. Termin poboru zaliczki uzależniony jest w tej sytuacji od terminu, w którym placówka medyczna x dostarczy Wnioskodawcy listę pracowników, którzy faktycznie skorzystali w danym miesiącu z usług medycznych oraz obowiązującego terminu wypłaty wynagrodzenia za pracę pracowników, z którego możliwe jest potrącenie zaliczki na podatek od przedmiotowego świadczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi - w pkt 1 - wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy stanowi, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się - jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi zakupione - według cen zakupu.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka zawarła umowę z placówką medyczną na zakup dodatkowego pakietu usług medycznych na rzecz zatrudnianych w Niej pracowników. Odpłatność za usługi medyczne w ramach przedmiotowego pakietu ponosi Wnioskodawca, bez względu na to czy pracownik uprawniony w danym miesiącu skorzysta czy też nie ze świadczeń wchodzących w skład tego pakietu. w związku z zawartą umową Zainteresowany uiszcza ustaloną stałą miesięczną opłatę abonamentową za jednego pracownika objętego pakietem w danym miesiącu.

W związku z powyższym należy zauważyć, iż w przypadku zakupu przez pracodawcę usług medycznych uprawniających poszczególnych pracowników do skorzystania z dobrowolnych świadczeń medycznych, ich wartość stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy. Wartość świadczenia medycznego opłaconego za pracownika, pracodawca ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślenia wymaga, iż w przypadku ryczałtowej formy dokonywania rozliczeń z jednostką medyczną świadczącą usługi medyczne, fakt skorzystania lub nie skorzystania przez pracownika w danym miesiącu z usługi, pozostaje bez wpływu na sposób opodatkowania przedmiotowych świadczeń. o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania pracownika z konkretnej usługi medycznej.

Reasumując należy stwierdzić, iż przedmiotowe świadczenie stanowi przychód u pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, od których Wnioskodawca jest zobowiązany obliczać i pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.