ILPB1/415-137/09-2/AG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 6 kwietnia 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-137/09-2/AG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2009 r. (data wpływu 29 stycznia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni - osoba fizyczna - w dniu XX października 2008 r. założyła firmę. Rodzaj prowadzonej działalności to 68207 - wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. W dniu 3 listopada 2008 r. Wnioskodawczyni podpisała jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą umowę z deweloperem, w której to umowie deweloper zobowiązuje się do wybudowania i przeniesienia na kupującego prawa odrębnej własności lokalu usługowego, który dalej w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni zamierza wynajmować.

Zapłata za lokal ustalona została w 4 ratach: 10 listopada 2008 r., 1 grudnia 2008 r., 31 marca 2009 r. i 31 października 2009 r. Wnioskodawczyni uiściła jak dotąd 2 raty, otrzymując od dewelopera 2 faktury (zapłata zaliczki) wystawione na nabywcę, tj. firmę Wnioskodawczyni.

Środki na zakup lokalu pochodzą w części ze wspólnej własności majątkowej oraz z 2 kredytów, które Wnioskodawczyni wzięła razem z mężem jako osoby fizyczne. Jeden z kredytów jest kredytem gotówkowym, którego przeznaczeniem jest zakup lokalu usługowego, drugi kredyt jest kredytem mieszkaniowym. Przeznaczenie kredytu: na potrzeby własne. Środki z obu ww. kredytów zostały przelane na rachunek bankowy kredytobiorcy, skąd bezpośrednio trafiły na rachunek dewelopera.

Po wybudowaniu lokalu zostanie sporządzony akt notarialny. Z uwagi na pozostawanie we wspólności małżeńskiej akt notarialny zostanie sporządzony na obojga małżonków, przy czym mąż Wnioskodawczyni złoży oświadczenie, iż wyraża zgodę na użytkowanie kupionej wspólnie nieruchomości wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Lokal zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych, amortyzowany i wynajmowany zgodnie z zakresem prowadzonej działalności.

Faktura końcowa zostanie wystawiona na firmę Wnioskodawczyni z uwagi na fakt, iż jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność gospodarczą, faktura będzie zawierać nr NIP Wnioskodawczyni.

Zainteresowana stwierdziła, że opisana transakcja dokumentuje nabycie nieruchomości dla potrzeb prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej i zostanie w ten sposób udokumentowana na fakturze wystawionej na Wnioskodawczynię, jako podmiot mający status podatnika VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego osób fizycznych.

Czy Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów podatkowych odsetki od kredytów, zaciągniętych wspólnie z małżonkiem (jako osoby fizyczne) w celu zabezpieczenia przyszłych źródeł przychodu, z chwilą oddania inwestycji do użytkowania, które do czasu oddania inwestycji do użytkowania podnosiłyby wartość środka trwałego.

Zdaniem Wnioskodawczyni, odsetki od kredytów zaciągnięte na obojga małżonków, a przeznaczone na zabezpieczenie przyszłego źródła przychodów, stanowią koszt podatkowy od momentu przekazania inwestycji do użytkowania, natomiast odsetki naliczone do chwili oddania lokalu powiększają wartość początkową środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

a.

nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b.

nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c.

ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Natomiast zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia. Stosownie do treści art. 22g ust. 3 cyt. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Zatem wszelkie wydatki związane z zakupem środka trwałego, naliczone do dnia jego przekazania do używania, nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów. Kosztem bowiem będą dopiero odpisy amortyzacyjne od prawidłowo ustalonej wartości początkowej środka trwałego.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że odsetki od kredytów na zakup lokalu handlowego naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania będą zwiększały wartość początkową tego środka trwałego, natomiast odsetki naliczone i zapłacone oraz pozostałe koszty poniesione po tym dniu będą mogły być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie nadmienia się, że w myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Wnioskodawczyni podała, że przedmiotowe kredyty zostały udzielone obojgu małżonkom, jako osobom fizycznych, natomiast lokal będzie wykorzystywany tylko na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni podała również, że małżonek złoży stosowne oświadczenie, w którym wyrazi zgodę na takie przeznaczenie ww. lokalu. Wykazano, iż uiszczane odsetki od kredytów będą związane z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą, a przedmiotowy lokal po oddaniu do użytkowania zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów naliczone i zapłacone odsetki od ww. kredytów, zaciągniętych wspólnie z małżonkiem w związku z prowadzoną działalnością, po oddaniu lokalu usługowego do użytkowania. Natomiast odsetki naliczone i zapłacone przed oddaniem ww. lokalu do użytkowania będą podwyższały wartość początkową środka trwałego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że w zakresie problematyki dotyczącej podatku od towarów i usług wniosek rozstrzygnięto interpretacją indywidualną z dnia 19 marca 2009 r. nr ILPP2/443-100/09-2/GZ.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl