ILPB1/415-1358/13-2/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2013 r. (data wpływu 11 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* przychodów - jest prawidłowe,

* kosztów uzyskania przychodów w części dotyczącej:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na nabycie wskazanego we wniosku składnika majątku - jest prawidłowe,

* braku konieczności skorygowania kosztów w przypadku przekazania ww. składnika przed upływem roku - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów oraz w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie pozostałej sprzedaży detalicznej prowadzonej w niewyspecjalizowanych sklepach. We wpisie do ewidencji działalności gospodarczej Zainteresowana posiada również wpis rodzaju prowadzonej działalności z symbolem: PKD 68.20.Z - Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

Wnioskodawczyni zamierza nabyć nieruchomość mieszkaniową - lokal mieszkalny. Ponieważ w małżeństwie Wnioskodawczyni występuje wspólność majątkowa, nabywcami nieruchomości będzie Zainteresowana i jej małżonek.

Nieruchomość lokalowa w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie wykorzystywana celem wynajmu przez mniej niż 12 miesięcy. Następnie Wnioskodawczyni ma zamiar wycofać ją z prowadzonej działalności gospodarczej. Po tej czynności nieruchomość będzie wynajmowana przez małżonka w ramach wynajmu okazjonalnego - poza działalnością gospodarczą.

Małżonek Wnioskodawczyni nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej, w związku z czym Zainteresowana ma zamiar uznać pełną wartość zakupu nieruchomości jednorazowo za koszt uzyskania przychodu w swojej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z nabyciem nieruchomości lokalowej i wykorzystywaniem jej w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej Zainteresowana może zaliczyć całą jej wartość wynikającą z aktu notarialnego zakupu jako bezpośredni jednorazowy koszt uzyskania przychodu w swojej działalności gospodarczej.

2. Czy wycofanie nieruchomości lokalowej po okresie jej wynajmowania w ramach działalności gospodarczej i dalsze wynajmowanie przez małżonka Wnioskodawczyni w ramach źródła przychodów "najem" niezwiązanego z działalnością gospodarczą, będzie rodziło u Zainteresowanej zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych lub konieczność korekty kosztów w działalności gospodarczej.

Odnośnie pyt. 1

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: z 2010 r. Dz. U. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Wobec powyższego przy kwalifikowaniu składników majątku do środków trwałych, jednym z decydujących kryteriów jest przewidywany okres ich używania dłuższy niż rok.

Wnioskodawczyni uważa, że ze względu na użytkowanie nieruchomości przez okres krótszy niż rok, nie spełnia ona ww. warunków uznania jej za środek trwały. Wynika to wprost z zapisu art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: z 2010 r. Dz. U. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), stanowiącym, że "Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi."

Z powyższego należy wnosić, że w celu uznania nabytej nieruchomości za środek trwały winna ona spełniać łącznie 3 warunki:

* musi stanowić własność lub współwłasność podatnika,

* musi być kompletna i zdatna do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* okres używania musi być dłuższy niż rok.

Warunkiem dodatkowym jest by środek trwały był związany - miał związek przyczynowo-skutkowy z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W przedmiotowej sytuacji nieruchomość lokalowa nie będzie użytkowana przez Wnioskodawczynię dłużej niż rok, w związku z czym nie zostanie spełniony warunek uznania nabytego lokalu za środek trwały. Jednocześnie będzie wynajmowana odpłatnie - w związku z czym Zainteresowana będzie osiągała w ramach swojego przedsiębiorstwa przychody.

Mając to na uwadze, do zakupionej nieruchomości lokalowej nie będą miały zastosowania przepisy dotyczące odnoszenia w koszty działalności gospodarczej wartości zakupionych środków trwałych poprzez odpisy amortyzacyjne wynikające z przepisów art. 22h-22k ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponieważ odniesienie w koszty działalności gospodarczej nabycia nieruchomości - lokalu mieszkalnego nie znalazło się w katalogu wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów zawartego w przepisie art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni twierdzi, że cała wartość nabytej nieruchomości będzie mogła stanowić jednorazowo koszt uzyskania przychodu w działalności gospodarczej.

Odnośnie pyt. 2

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: z 2010 r. Dz. U. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy stanowi, że przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat. Ustęp 3 art. 10 ustawy stanowi, że przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej - uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W przypadku Wnioskodawczyni nabyta nieruchomość lokalowa będzie wykorzystywana w działalności gospodarczej, a przed upływem 12 miesięcy użytkowania na cele związane z prowadzoną działalnością, składnik majątku zostanie wycofany z działalności gospodarczej (ze składników majątkowych przedsiębiorstwa) i następnie będzie wynajmowany przez małżonka, stanowiąc źródło przychodów zdefiniowane w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 6) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiącym, że źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wnioskodawczyni twierdzi, że w przedmiotowej sprawie nie nastąpi odpłatne zbycie składnika majątku, z którym wiązałby się obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych. Za prawidłowością stanowiska Wnioskodawczyni przemawia fakt, że z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika by w przypadku wycofania składnika majątku z działalności gospodarczej osoby fizycznej powstawał obowiązek podatkowy w tym podatku.

Wycofany z działalności gospodarczej lokal mieszkalny nie zostanie przez Wnioskodawczynię zbyty i nadal będzie stanowić współwłasność małżeńską. Będzie jedynie wykorzystywany przez małżonka w celu uzyskiwania przychodów z jego dalszego odpłatnego najmu - jak wskazano powyżej. Przychód podatkowy, zaliczany do źródła - pozarolnicza działalność gospodarcza, mógłby natomiast powstać wyłącznie w sytuacji, gdyby przedmiotowa nieruchomość lokalowa została zbyta.

Również w zakresie kosztów uzyskania przychodów przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni, wycofanie lokalu mieszkalnego ze składników majątkowych i następnie wykorzystywanie przez małżonka jako źródło przychodów zdefiniowane w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie rodziło w przedsiębiorstwie konieczności korekty kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko takie wynika z ogólnej definicji kosztu zawartego w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiącym, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Ponieważ przez cały okres użytkowania lokalu mieszkalnego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, stanowił on źródło przychodów z odpłatnego najmu, bezdyskusyjne jest związek poniesionego kosztu - jednorazowego, z uzyskiwaniem przychodów. Powołany powyżej przepis art. 22 ust. 1 odwołuje się do wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów elementów wymienionych enumeratywnie w przepisie art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jedno z wyłączeń zawarte zostało w przepisie art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzającym, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, zakupiony lokal mieszkalny nie będzie służył celom osobistym (małżonkowie nie zamieszkają w nim ani nie będą "konsumować" go w inny sposób), lecz będzie stanowił źródło przychodów z najmu prowadzonego przez małżonka - będzie stanowić źródło przychodów zdefiniowane w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 6) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro zatem nie zostaną spełnione przesłanki wyłączeń zawartych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie istnieje uzasadniony prawnie nakaz korekty kosztów uzyskania przychodów w przedsiębiorstwie z tytułu zakończenia wykorzystywania nieruchomości lokalowej i dalszego jej wykorzystywania jako źródło przychodów - najem, przez małżonka.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

* przychodów jest prawidłowe,

* kosztów uzyskania przychodów w części dotyczącej:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na nabycie wskazanego we wniosku składnika majątku jest prawidłowe,

* braku konieczności skorygowania kosztów w przypadku przekazania ww. składnika przed upływem roku jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu powinien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* musi nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* musi być właściwie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podkreślić przy tym należy, że ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego kosztu z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22e ust. 1 powołanej ustawy jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie składniki majątku wymienione w art. 22a ust. 1 i art. 22b ust. 1, o wartości początkowej przekraczającej 3500 zł, i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok - podatnicy są obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:

Zasadą jest, że w przypadku składnika majątku trwałego wykorzystywanego w działalności gospodarczej, dla którego przewidywany okres używania jest krótszy niż rok, koszty nabycia ujmuje się bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów tej działalności. Gdyby jednak okres używania był dłuższy niż rok, podatnik ponosi konsekwencje określone w art. 22e ust. 1 ustawy.

Jak wynika z treści wniosku Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie pozostałej sprzedaży detalicznej prowadzonej w niewyspecjalizowanych sklepach. Zainteresowana wraz z małżonkiem zamierza nabyć nieruchomość mieszkaniową - lokal mieszkalny, która będzie wykorzystywana celem wynajmu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez mniej niż 12 miesięcy. Następnie Wnioskodawczyni ma zamiar wycofać ww. składnik majątku z prowadzonej działalności gospodarczej. Po czym ww. nieruchomość będzie wynajmowana przez małżonka Zainteresowanej w ramach wynajmu okazjonalnego - poza działalnością gospodarczą. Mąż Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, w związku z czym Zainteresowana ma zamiar uznać pełną wartość zakupu nieruchomości jednorazowo za koszt uzyskania przychodu w swojej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, jeżeli Wnioskodawczyni dla nieruchomości lokalowej wykorzystywanej dla celów prowadzonej działalności gospodarczej określi okres używania krótszy niż rok i nie zaliczy jej do środków trwałych, to wydatek poniesiony na zakup tej nieruchomości może zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem wydatki związane z nabyciem nieruchomości lokalowej i wykorzystywaniem jej dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, dla których Wnioskodawczyni określi okres używania krótszy niż rok, można zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Jednakże wyjaśnić przy tym należy, że zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatku na nabycie ww. nieruchomości, jest możliwe jeżeli Wnioskodawczyni wykaże, że nieruchomość ta będzie faktycznie wykorzystywana w tej działalności i przyczyni się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Jeżeli bowiem zakupiony składnik majątku (nieruchomość lokalowa) nie przyczyni się do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, gdyż będzie np. służyła celom osobistym lub innym celom niezwiązanym z prowadzoną działalnością gospodarczą, to wydatek na ich nabycie nie będzie mógł stanowić kosztu uzyskania przychodów. Ciężar udowodnienia, że zakupu nie dokonano w celach osobistych, jak również wykazania związku poniesionych wydatków z działalnością gospodarczą oraz ich wpływu na wysokość osiągniętych przychodów ciąży na podatniku.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, zakupiona nieruchomość lokalowa po wycofaniu jej z działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię będzie wynajmowana przez małżonka Wnioskodawczyni w ramach tzw. najmu prywatnego (tekst jedn.: będzie służyła uzyskiwaniu przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Tak więc, wycofana nieruchomość lokalowa nie będzie już faktycznie wykorzystywana w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej i nie przyczyni się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła przychodów, stosownie do art. 22 ust. 1 powołanej ustawy.

Zatem w sytuacji kiedy podatnik, który wydatek na zakup składnika majątku zaliczy jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów ze względu na jego przewidywany okres używania krótszy niż rok, przed upływem roku wycofa go z działalności - tak jak ma to miejsce w przedmiotowej sprawie, zobowiązany jest skorygować koszty o całą kwotę zakupu uprzednio zaliczoną do kosztów uzyskania przychodów.

Wobec powyższego w sytuacji przedstawionej we wniosku, późniejsze wycofanie nieruchomości lokalowej wykorzystywanej w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej przez okres krótszy niż 1 rok (niebędącej środkiem trwałym) spowoduje konieczność zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o całą kwotę wydatków poniesionych na jej nabycie, uprzednio zaliczoną w koszty.

Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie składników majątku możliwe jest jedynie, jeżeli podatnik wykaże, że składniki majątku są faktycznie wykorzystywane w działalności i przyczyniają się do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Jeżeli jednak - tak jak ma to miejsce w przedmiotowej sprawie - wycofany składnik majątku nie przyczynia się do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, gdyż będzie on wykorzystywany przez drugiego z małżonków w celu uzyskiwania przychodów z najmu, to nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W takich okolicznościach wydatki na zakup takiego składnika należy wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że jeżeli wydatki na nabycie składnika majątku w postaci nieruchomości lokalowej Wnioskodawczyni zaliczy ze względu na jej przewidywany okres używania krótszy niż rok bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów, a następnie przed upływem roku wycofa ją z działalności gospodarczej, to będzie zobowiązana skorygować koszty uzyskania przychodów o całą kwotę wydatków na jej nabycie, uprzednio zaliczoną w ciężar kosztów. W konsekwencji będzie zobowiązana do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów obejmujących wydatki na nabycie przedmiotowej nieruchomości.

Odnosząc się natomiast do kwestii skutków podatkowych wycofania wskazanej we wniosku nieruchomości lokalowej przed upływem roku, zgodzić należy się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni w zakresie braku powstania przychodu z tego tytułu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Natomiast treść art. 10 ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy stanowi, że przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z kolei w myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Mając na uwadze powyższe przepisy stwierdzić należy, że wycofanie nieruchomości wykorzystywanej w prowadzonej przez Zainteresowaną działalności i dalsze wynajmowanie przez współmałżonka spowoduje, że po stronie Wnioskodawczyni nie powstanie przychód.

Podsumowując stwierdzić należy, że z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika, by w przypadku wycofania składnika majątku z działalności gospodarczej przez Zainteresowaną i dalszego wynajmowania przez małżonka Wnioskodawczyni w ramach tzw. najmu prywatnego powstawał obowiązek podatkowy. Opisana powyżej czynność jest dla Wnioskodawczyni obojętna podatkowo, co oznacza że nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.