ILPB1/415-1357/13-6/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2013 r. (wg daty wpływu), uzupełnionym w dniu 3 marca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środka trwałego - jest prawidłowe.

W dniu 11 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej klasyfikacji do odpowiedniej grupy środków trwałych hali namiotowej oraz dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środka trwałego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 21 lutego 2014 r., znak ILPB1/415-1357/13-2/IM, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 24 lutego 2014 r., a w dniu 3 marca 2014 r. wniosek uzupełniono.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą od 2005 r. w zakresie produkcji pozostałych wyrobów stolarskich i ciesielskich dla budownictwa. Rozliczał się z podatku dochodowego na zasadach ryczałtu. Od czerwca 2013 r. z racji rozszerzenia działalności gospodarczej o sprzedaż części do pojazdów samochodowych (PKD 45.31.Z) i dokonywania ich sprzedaży, Wnioskodawca był zobowiązany do zmiany sposobu opodatkowania na zasady ogóle. W październiku 2013 r. na terenie posesji, na której Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, została postawiona hala namiotowa. Podłoże pod halę namiotową zostało wyłożone kostką brukową. Wymiary hali namiotowej to 20 m x 10 m x 4m. Słupy konstrukcyjne hali mocowane są do podłoża za pomocą kotew mechanicznych (śrub) za pośrednictwem blach stopowych. Obiekt jest przykryty tkaniną plandekową PCW o gramaturze 650g/m^2. Poszycie układane jest na ryglach metalowych i naciągane za pomocą systemu belek stalowych i pasów naciągowych. Ściany boczne pokryte są blachą trapezową w celu ochrony przechowywanych towarów przed kradzieżą. Hala jest wyposażona w instalację elektryczną i oświetleniową podwieszaną do konstrukcji nośnej obiektu. Hala namiotowa służy jako magazyn wyrobów gotowych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 5a pkt 20 ustawy o p.d.o.f. jest małym podatnikiem. Wartość przychodu ze sprzedaży wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług nie przekroczyła w 2012 r. równowartości 1.200.000 euro w przeliczeniu na PLN.

Zgodnie z załącznikiem nr 1 do ustawy o p.d.o.f. Wnioskodawca zakwalifikował halę namiotową do grupy 808 KŚT. Uznał, że jest ona innym obiektem wolnostojącym niezwiązanym trwale z gruntem tzn. jest ruchomością.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Do jakiej grupy środków trwałych zakwalifikować halę namiotową niezwiązaną trwale z gruntem i jaką przyjąć stawkę amortyzacyjną.

2. Czy można ją zakwalifikować do grupy 8 wg załącznika nr 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zastosować jednorazową amortyzację.

Zdaniem Wnioskodawcy hala namiotowa będzie wykorzystywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dłużej niż rok, stanowi własność Wnioskodawcy i w momencie przyjęcia do użytkowania (październik 2013) była kompletna i zdatna do użytku. W związku z tym stanowi środek trwały, a dokonany odpis jednorazowy jest kosztem podatkowym (art. 22k pkt 7 ustawy o p.d.o.f.).

Zgodnie z załącznikiem nr 1 do ustawy o p.d.o.f. należy halę zaklasyfikować do grupy 808 KŚT, bowiem hala namiotowa jest innym obiektem wolnostojącym niezwiązanym trwale z gruntem tzn. jest ruchomością. Wg oceny zaistniałej sytuacji, zdaniem Wnioskodawcy, hala namiotowa wpisuje się w grupę środków trwałych 808 KŚT. Wobec powyższego halę namiotową jako ruchomość ma prawo zgodnie z art. 22k pkt 8 ustawy o p.d.o.f. jednorazowo zamortyzować w miesiącu przyjęcia do używania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Klasyfikując środki trwałe do poszczególnych grup należy posiłkować się Klasyfikacją Środków Trwałych. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 242, poz. 1622), Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może nim być m.in. np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się przyjęcie w ewidencji, za pojedynczy obiekt, tzw. obiektu zbiorczego, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych, zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla lub zespoły komputerowe (część I - objaśnienia wstępne KŚT).

Jak wynika z przedstawionych informacji, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca postawił halę namiotową, która nie jest trwale związane z gruntem. Wnioskodawca podał, że zgodnie z załącznikiem nr 1 do ustawy zakwalifikował halę namiotową do grupy 808 KŚT.

W myśl art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22I i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Możliwość dokonywania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego przez małych podatników oraz podatników rozpoczynających prowadzenie działalności gospodarczej przewiduje art. 22k ust. 7 ww. ustawy.

Zgodnie z treścią tego przepisu, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 22k ust. 8 ww. ustawy podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.

W myśl art. 22k ust. 9 powołanej ustawy przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3.

Z treści przepisu art. 22k ust. 12 ww. ustawy wynika, że przeliczenia na złote kwoty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w tym przepisie, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Możliwość jednorazowej amortyzacji środków trwałych nie dotyczy jednak podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niebędącej osobą prawną lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa (art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy, z możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego mogą skorzystać:

* mali podatnicy lub

* podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej.

Określenie "mały podatnik" zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią jest to podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Wnioskodawca wskazał, że prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą od 2005 r. zgodnie z art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest małym podatnikiem, a wartość przychodu ze sprzedaży wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług nie przekroczyła w 2012 r. równowartości 1 200 000 euro w przeliczeniu na PLN.

Jeżeli zatem - tak jak wskazał to Wnioskodawca we wniosku - spełnia kryteria o których mowa w art. 5a pkt 20 ww. ustawy, a wskazana hala namiotowa niezwiązana trwale z gruntem została zakwalifikowana do grupy 8 Klasyfikacji Środków Trwałych, to Wnioskodawca jest uprawniony do dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej środka trwałego, na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena prawidłowości dokonanej klasyfikacji przez Wnioskodawcę jako, że organ podatkowy dokonuje interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, nie jest więc właściwy do ustalenia do jakiej grupy KŚT należy zaklasyfikować powyższą halę. Zainteresowany jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, w przypadku wątpliwości dotyczących odpowiedniej klasyfikacji, może zwrócić się o dokonanie klasyfikacji do Urzędu Statystycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tutejszy organ wskazuje, że wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej klasyfikacji do odpowiedniej grupy środków trwałych hali namiotowej został rozstrzygnięty w dniu 21 lutego 2014 r. pismem nr ILPB/415-1357/13-2/IM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.