ILPB1/415-1352/14-4/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2014 r. (data wpływu 1 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu najmu mieszkania - jest prawidłowe.

W dniu 1 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu hipotecznego, możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych oraz w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu najmu mieszkania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu najmu mieszkania.

Począwszy od stycznia 2015 r. Podmiot zamierza wykonywać część swojej działalności, tj. od poniedziałku do piątku każdego dnia tygodnia na czas nieokreślony, poza dotychczasowym miejscem wykonywania swojej działalności i zamieszkania, tj. w oddalonym ok 200 km miejscu. Z tego względu zamierza wynająć mieszkanie lub dom i mieszkać tam w trakcie trwania współpracy gospodarczej z usługobiorcą usług oferowanych przez Podmiot, Podmiot zamierza tam się przeprowadzić sam pozostawiając swoją rodzinę oraz dom (a więc i gabinet) w dotychczasowym miejscu. Koszty najmu zawierać będą koszty opłaty najmu płacone Wynajmującemu na postawie umowy najmu oraz opłaty eksploatacyjne takie jak energia, woda i kanalizacja, internet itp. Podmiot, poprzez najem, zaoszczędzi w ten sposób na kosztach dojazdu, które byłyby znacznie większe niż spodziewany koszt najmu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 3).

Czy osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą może traktować koszty najmu mieszkania w całości jako koszty uzyskania przychodu w świetle ustawy u.p.d.o.f. na podstawie art. 22 ust. 1 UPOF.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa ta nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Zatem w sytuacji gdy miejscem zamieszkania Podmiotu (będące jednocześnie siedzibą jego firmy) jest X, a miejscem świadczenia w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usług będzie miejscowość oddalona o ok 200 km (znajdujące się w innym województwie), to wydatki jakie będzie ponosić Podmiot z tytułu wynajmu i używania mieszkania w miejscu (miejscowości) świadczenia tych usług, stosownie do postanowień art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., będą mogły w okresie świadczenia tych usług stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Dokumentami poświadczającymi wydatki będzie umowa najmu wraz z przelewami na rachunek Wynajmującego oraz opłacone faktury za media (np. elektryczność, woda i kanalizacja, internet itp.) bądź też inne dokumenty stwierdzające jedynie wysokość poniesionych wydatków z tytułu używania tego lokalu. Oczywiście wymienione koszty najmu będą traktowane jako stanowiące koszt uzyskania przychodu w okresie prowadzonej działalności gospodarczej, usług w okolicach wynajmowanego mieszkania, umożliwiających w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność poniesionych wydatków (por. pismo z dnia 25 listopada 2010 r., IBPBI/1/415-966/10/SK, IS w Katowicach).

Zdaniem Podmiotu, jeżeli więc poniesione wydatki będą spełniać wszystkie wymienione powyżej warunki, to mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Począwszy od stycznia 2015 r. Zainteresowany zamierza wykonywać część swojej działalności, tj. od poniedziałku do piątku każdego dnia tygodnia na czas nieokreślony, poza dotychczasowym miejscem wykonywania swojej działalności i zamieszkania, tj. w oddalonym ok 200 km miejscu. Z tego względu zamierza wynająć mieszkanie lub dom i mieszkać tam w trakcie trwania współpracy gospodarczej z usługobiorcą oferowanych przez siebie usług. Koszty najmu zawierać będą koszty opłaty najmu płacone Wynajmującemu na postawie umowy najmu oraz opłaty eksploatacyjne takie jak energia, woda i kanalizacja, internet itp. Wnioskodawca, poprzez najem, zaoszczędzi w ten sposób na kosztach dojazdu, które byłyby znacznie większe niż spodziewany koszt najmu.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że do wydatków na wynajem mieszkania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej znajdują zastosowanie postanowienia art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro zatem wydatki z tego tytułu spełniają kryterium celowości, o którym mowa w tym przepisie, to mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Reasumując powyższe rozważania stwierdzić należy, że jeżeli poniesione wydatki z tytułu wynajmu mieszkania, będą spełniać wszystkie wymienione powyżej warunki, to będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Jednakże należy podkreślić, że obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (tekst jedn.: możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu hipotecznego oraz w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych) wniosek rozstrzygnięto w dniu 18 lutego 2015 r. odpowiednio interpretacjami indywidualnymi nr ILPB1/415-1352/14-2/AG i ILPB1/415-1352/14-3/AG.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma urzędowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Końcowo tut. Organ informuje, że w przedmiotowej interpretacji nie odniósł się do kwestii dotyczącej sposobu dokumentowania poniesionych wydatków, ponieważ kwestia ta - poruszana przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku - nie była przedmiotem zapytania Zainteresowanego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.