ILPB1/415-135/07-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2007 r. (data wpływu 12 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wstępnej opłaty leasingowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wstępnej opłaty leasingowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi firmę świadczącą usługi transportowe. Z uwagi na wysokość obrotu zobowiązany jest prowadzić pełną księgowość.

W październiku 2007 r. Wnioskodawca podpisał umowę leasingową, której przedmiotem jest samochód ciężarowy, wykorzystywany na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Umowa leasingowa została zawarta w celu zwiększenia taboru samochodowego przedsiębiorstwa, a co za tym idzie zwiększenia obrotów firmy.

Wnioskodawca wskazał, że czas trwania umowy wynosi 5 lat, co stanowi więcej niż 40% normatywnego okresu amortyzacji, zaś suma ustalonych w umowie opłat pomniejszona o podatek VAT, stanowi kwotę wyższą niż wartość początkowa przedmiotu umowy.

W związku z zawarciem umowy, firma Wnioskodawcy otrzymała w październiku 2007 r. fakturę na tzw. wstępną ratę leasingową. W tym też miesiącu uregulowano płatność, wynikającą z tej faktury. Wnioskodawca podał, że poniesienie opłaty wstępnej warunkowało rozpoczęcie realizacji umowy leasingu i wydanie samochodu.

Wnioskodawca wskazał, że zawarta umowa leasingowa jest umową, o której mowa w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; finansujący nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 23b ust. 2 tej ustawy, zaś odpisów amortyzacyjnych od samochodu dokonuje leasingodawca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwota wstępnej opłaty leasingowej może zostać w całości zaksięgowana jako koszt uzyskania przychodów w październiku 2007 r., czy należy tę kwotę rozliczyć w całym okresie trwania umowy leasingowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, wstępna rata leasingowa powinna być zarachowana w koszty uzyskania przychodów w miesiącu październiku 2007 r. Wnioskodawca uważa, iż zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych generalną zasadą kwalifikacji wydatków do kosztów uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Firma transportowa Wnioskodawcy - Usługi Transportowe M.D. - świadczy usługi transportowe, a zakup nowych samochodów ciężarowych pozwoli firmie na rozwój, zatrudnienie nowych pracowników, rozszerzenie oferty oraz, co się z tym wiąże - bezsprzeczne zwiększenie obrotu.

W opinii Wnioskodawcy, należy uznać, iż pomiędzy wydatkiem poniesionym na opłatę wstępną, a uzyskanym przez przedsiębiorstwo dochodem zachodzi związek przyczynowo - skutkowy. Jednak z uwagi na to, iż wstępnej opłaty leasingowej z tytułu zakupu samochodu nie można bezpośrednio powiązać z konkretnymi przychodami osiąganymi przez firmę, stanowić ona będzie koszt pośredni uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, opłata wstępna warunkuje rozpoczęcie realizacji umowy leasingu, nie dotyczy ona całego okresu obowiązywania umowy, lecz samego rozpoczęcia tej umowy.

Wnioskodawca stwierdza, że w świetle aktualnie obowiązujących przepisów, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), a poparciem tego stanowiska - zdaniem Wnioskodawcy - jest treść art. 22 ust. 5c ww. ustawy. Wnioskodawca na potwierdzenie słuszności swojego stanowiska przytoczył następujące pisma: postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 28 maja 2007 r. sygnatura ZD/4061-46/07 Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu, postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 24 kwietnia 2007 r. sygnatura PD-415/1541/GK-1/III-1/07 wydane przez Urząd Skarbowy w Grajewie oraz stronę nr 9 w Urzędowych Interpretacjach Podatkowych nr 36/2007 z dnia 4 września 2007 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Natomiast zgodnie z art. 23a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej"finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo do używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej"korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

W myśl art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

* została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz

* suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Moment zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów - w tym także wstępnej opłaty leasingowej, regulują przepisy art. 22 ust. 5 i ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego przepisu art. 22 ust. 5 ww. ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 5c cytowanej ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów stosownie do art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i ww. przepisy należy stwierdzić, że wstępna opłata leasingowa jest kosztem pośrednim. Nie można jej bezpośrednio powiązać z konkretnymi przychodami osiąganymi przez podatnika, gdyż jest ona na ogół uiszczana jednorazowo, a jej zapłata jest warunkiem koniecznym do rozpoczęcia realizacji umowy leasingu. Jednakże podkreślić należy, że - bez względu na nazewnictwo (czynsz inicjalny, opłata wstępna) - jeżeli uiszczenie wynikającej z umowy leasingu określonej kwoty jest warunkiem skuteczności tej umowy (jej zawarcia), to - z uwagi na tę właśnie rolę - należy przyjmować, że jest to koszt dotyczący całej umowy i ściśle określonego czasu jej trwania, z reguły przekraczającego rok podatkowy.

Z tego względu opłaty o charakterze wstępnym należy zaliczać do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do czasu trwania umowy. Opłata wstępna, pomimo że ponoszona jest jednorazowo, to dotyczy całego czasu trwania umowy leasingowej. Uzasadnionym zatem jest, by koszty pośrednie, do których można zaliczyć m.in. wstępną opłatę leasingową (czynsz inicjalny), dotyczącą ściśle określonego czasu trwania umowy leasingu, podatnik rozliczał proporcjonalnie do długości trwania tej umowy. Tak więc, zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca powinien podzielić koszty poniesienia opłaty wstępnej proporcjonalnie do długości okresu którego dotyczą, tj. okresu trwania umowy leasingowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę postanowień co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.