ILPB1/415-1347/13-2/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Urzędu Miejskiego przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2013 r. (data wpływu 6 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Radni Rady Miejskiej pełniąc swoje funkcje publiczne oraz realizując zadania z tytułu pełnienia mandatu radnego uczestniczą w szkoleniach i konferencjach związanych z działalnością samorządu terytorialnego. Koszt udziału w szkoleniach pokrywany jest ze środków bieżących budżetu miasta na podstawie faktur, których płatnikiem jest Gmina Miejska.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy koszt szkolenia radnego sfinansowany ze środków budżetu miasta będzie stanowić dla radnego przychód z działalności wykonywanej osobiście określonej w art. 13 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy Wnioskodawca powinien od radnych Rady Miejskiej uczestniczących w takim szkoleniu pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 18% po pomniejszeniu przychodu o koszty uzyskania w kwocie 111,25 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy udział radnych Rady Miejskiej będzie stanowić przychód otrzymywany przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich bez względu na sposób ich powoływania określonych w art. 13 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszt uczestnictwa w szkoleniach, konferencjach i seminariach stanowi dla radnych Rady Miejskiej nieodpłatne świadczenie, które należy zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywane> osobiście. Świadczenia z tego tytułu radni otrzymują tylko dlatego, że wykonują mandat radnego, a zatem źródłem tych świadczeń jest działalność wykonywana osobiście. Urząd Miejski powinien pobrać od radnych Rady Miejskiej uczestniczących w szkoleniu zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 18% przychodu pomniejszonego o koszty uzyskania przychodu w wysokości 111,25 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych identyfikuje jako źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

Stosownie do art. 13 pkt 5 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Mimo, że ustawa nie definiuje pojęcia obowiązków społecznych lub obywatelskich, to niewątpliwie sprawowanie funkcji radnego, który jako reprezentant lokalnej społeczności ma działać na jej rzecz, mieści się w tym terminie. Zatem do tej kategorii przychodów należy zaliczyć m.in. przychody otrzymywane przez radnych.

Z wniosku wynika, że radni Rady Miejskiej, w związku z pełnieniem przez nich funkcji publicznych oraz realizując zadania z tytułu pełnienia mandatu radnego, uczestniczą w szkoleniach i konferencjach związanych z działalnością samorządu terytorialnego, finansowanych przez Gminę Miejską.

Zakres świadczeń jakie przysługują radnemu z tytułu wykonywania funkcji radnego ściśle określa ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.).

Stosownie do tejże ustawy organami gminy są:

Rada gminy jest organem stanowiącym i kontrolnym w gminie. Jeżeli siedziba rady gminy znajduje się w mieście położonym na terytorium tej gminy, rada nosi nazwę rady miejskiej (art. 15 ww. ustawy). Radę gminy tworzą radni (art. 17 tej ustawy), którzy są obowiązani brać udział w pracach rady gminy i jej komisji oraz innych instytucji samorządowych, do których zostali wybrani lub desygnowani (art. 24 tej ustawy).

Ustawodawca przyznał radnym status funkcjonariuszy publicznych (art. 25 ust. 1 cytowanej ustawy).

Należy zaznaczyć, że dla prawidłowego funkcjonowania organu jakim jest rada gminy (rada miejska), radnym powinny być stworzone odpowiednie warunki, pozwalające na efektywne sprawowanie ich funkcji. Stąd też udział radnego w szkoleniach i konferencjach #8722; w związku z wykonywaniem mandatu radnego #8722; sfinansowanych przez gminę należy zaliczyć do narzędzi niezbędnych w realizowaniu codziennych obowiązków radnego. Wydatki gminy nie generują po stronie radnych przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te poniesione przez gminę są bowiem w istocie wydatkami poniesionym na funkcjonowanie jej organu jakim jest rada gminy (rada miejska), w skład której wchodzą radni. Zatem jako takie wydatki te nie mogą stanowić nieodpłatnego świadczenia dla osób wchodzących w skład tego organu. Oczywistym bowiem jest, że korzystanie na koszt gminy ze wskazanych narzędzi jest niezbędne w realizowaniu codziennych obowiązków radnego.

Z tych też powodów wartości wskazanych we wniosku świadczeń w postaci uczestnictwa radnych w szkoleniach i konferencjach, nie można uznać za nieodpłatne świadczenia, które należy zakwalifikować od przychodów określonych w treści art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A zatem, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opisane we wniosku świadczenia nie są przychodem podatkowym. W konsekwencji na Wnioskodawcy nie będą ciążyły z tego tytułu obowiązki płatnika.

Zatem, należy stwierdzić, że koszt szkolenia radnego sfinansowany ze środków budżetu miasta nie będzie stanowić dla radnego przychodu z działalności wykonywanej osobiście określonej w art. 13 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym Wnioskodawca nie powinien pobrać od radnych Rady Miejskiej uczestniczących w takim szkoleniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 18% po pomniejszeniu przychodu o koszty uzyskania w kwocie 111,25 zł.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.