ILPB1/415-1322/14-7/AP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 27 lutego 2015 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-1322/14-7/AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2014 r. (data wpływu 24 listopada 2014 r.), uzupełnionym w dniach: 20 i 26 lutego 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży składników majątku wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży składników majątku wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 13 lutego 2015 r. nr ILPB1/415-1322/14-3/AP, ILPP1/443-1077/14-3/TK Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania - w części nierozstrzygniętej postanowieniem z dnia 13 lutego 2015 r. nr ILPB1/415-1322/14-2/AP, ILPP1/443-1077/14-2/TK - bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 13 lutego 2015 r., skutecznie doręczono w dniu 16 lutego 2015 r., natomiast w dniu 20 lutego 2015 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Zainteresowany uzupełnił wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 18 lutego 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej z dnia 17 czerwca 1998 r. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów usług.

Przedmiotem działalności jest sprzedaż opału i sprzedaż paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw oraz usługi transportowe.

Zainteresowany rozlicza się na zasadach ogólnych, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Korzystając z możliwości uzyskania środków finansowych Wnioskodawca wybudował stację paliw. Stacja została oddana do użytkowania w dniu 13 czerwca 2011 r.

Budowa stacji finansowana była środkami własnymi, kredytem oraz częściowo środkami Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

Sprzedaż paliw w nowo wybudowanej stacji prowadzona była przez okres trzech lat od chwili oddania stacji do użytkowania. Prowadzona jest jedna księga podatkowa, jedna wspólna ewidencja dla wszystkich środków trwałych i wspólny dla całej działalności rachunek bankowy.

Wybudowana stacja paliw objęta jest wspólnością majątkową małżeńską. Działalność gospodarcza w najbliższym czasie nie zostanie zlikwidowana. Zainteresowany zamierza sprzedać synowi część swojego przedsiębiorstwa (ZPC) pn. "Stacja Paliw". Zbycie nastąpi w grudniu 2014 r., czyli z końcem roku obrachunkowego.

Po dokonaniu zbycia, nabywca będzie kontynuować działalność gospodarczą - sprzedaż paliw do pojazdów silnikowych. Dla celów podatku dochodowego definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta jest w art. 5a pkt 4, natomiast dla celów podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 27e.

Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjne i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zgodnie z art. 55 ze znakiem 1 Kodeksu Cywilnego - przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Przedmiotem zbycia będą prawa i składniki majątkowe oraz zobowiązania i należności tworzące w ocenie Wnioskodawcy zorganizowaną część przedsiębiorstwa pn. "Stacja Paliw":

* drogi wewnętrzne;

* wiata;

* Stacja paliw;

* stacja auto-gaz;

* budynek socjalny;

* grunty zabudowane;

* zbiornik kanalizacyjny;

* wyposażenie (meble, sejf, tablica informacyjna, agregat proszkowy);

* otok świetlny;

* system alarmowy;

* programy komputerowe;

* zespoły komputerowe;

* pracownicy obsługi Stacji;

* towary handlowe;

* kontakty handlowe;

* umowy handlowe (dostawcy i odbiorcy);

* ewidencja środków trwałych, ewidencja wynagrodzeń;

* tajemnice przedsiębiorstwa;

* zobowiązania podatkowe w zakresie podatku VAT i PIT 4;

* zobowiązania wobec ZUS;

* zobowiązania z tytułu podatku od nieruchomości od działalności gospodarczej dotyczącej Stacji paliw;

* zobowiązania wobec kontrahentów;

* gotówka w kasie na dzień zbycia;

* cesje umów na zakup: energii elektrycznej, towarów handlowych (paliw), nadzór nad urządzeniami Stacji paliw, dozoru technicznego.

Nie nastąpi:

* cesja umowy kredytowej - nabywca otrzyma skonsolidowany kredyt na spłatę długu;

* cesja koncesji na sprzedaż paliw płynnych.

Umowa sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa zostanie zawarta w formie aktu notarialnego.

W uzupełnieniu wniosku podano następującą treść.

Zespół składników materialnych i niematerialnych w ramach stacji paliw może stanowić niezależne przedsiębiorstwo.

Na zorganizowaną część przedsiębiorstwa składają się: nieruchomość zabudowana składająca się z działki o powierzchni 02131 ha.

Na działce posadowiony jest pawilon handlowo-socjalny oraz budowle - stacja paliw płynnych - moduł tankowania, stacja auto-gaz LPG, utwardzenia i place, drogi wewnętrzne, ogrodzenia, zbiornik kanalizacyjny wraz z siecią kanalizacji deszczowej. Nieruchomość posiada dostęp do drogi publicznej. W strukturze przedsiębiorstwa stacja paliw jest częścią przedsiębiorstwa wyodrębnioną terytorialnie.

W skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa pn. "Stacja Paliw" wchodzą prawa i obowiązki wynikające z umów z pracownikami związanymi wyłącznie ze stacją paliw, a także prawa i obowiązki wynikające z wszystkich innych umów związanych z tą działalnością. W skład stacji paliw wchodzą prawa do korzystania ze środków trwałych i ruchomych, tj. meble, sprzęt komputerowy, programy komputerowe, pomieszczenie socjalne.

Zespół składników wchodzący w skład stacji paliw pozwala na prowadzenie działalności jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Pracownicy stacji paliw zajmują pomieszczenia przyporządkowane wyłącznie do prowadzenia tej działalności. Wykonują pracę polegającą na obsłudze stacji paliw (sprzedaż paliwa). Wiedza i doświadczenie pracowników pozwalają na sprawne funkcjonowanie stacji.

Ewidencja podatkowa - podatkowa księga przychodów i rozchodów - pozwala na ustalenie przychodów oraz kosztów ich uzyskania związanych ze stacją paliw.

Stacja paliw nie posiada oddzielnej księgi podatkowej, jednak jest w stanie wyodrębnić przychody i koszty związane ze sprzedażą paliw.

Przez ostatni rok 2014 prowadzona była tylko sprzedaż paliw oraz sporadyczna sprzedaż środków trwałych.

Stacja paliw jest samodzielna finansowo. Wszelkiego rodzaju zobowiązania dotyczące stacji paliw regulowane są z wpływów ze sprzedaży paliwa oraz kredytu hipotecznego zaciągniętego na budowę tej stacji.

Wydzielenia składników oraz oszacowania wartości zorganizowanej części przedsiębiorstwa dokona rzeczoznawca majątkowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy sprzedaż majątku wchodzącego w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa należy traktować jako sprzedaż poszczególnych składników związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Tut. Organ zauważa, że treść ww. pytania wynika z uzupełnienia wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do ww. pytania, dla ustalenia dochodu ze sprzedaży przedsiębiorstwa należy zastosować przepisy regulujące zagadnienia związane z przychodami należnymi z pozarolniczej działalności gospodarczej, a konkretnie art. 14 ust. 1, 1c oraz ust. 2 pkt 1, a także przepisy dotyczące kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. Przy określeniu przychodu należy mieć na względzie przepis art. 19 ww. ustawy. Przy ustalaniu kosztu uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia składników majątku trwałego jest ich wartość netto, obliczona jako różnica pomiędzy wartością początkową a sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych (art. 23 ust. 1 pkt 1 i art. 24 ust. 2 pkt 1).

Składniki majątku obrotowego, m.in. towary handlowe i wyposażenie, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, jeżeli ich zakup nie został wcześniej zaliczony do kosztów uzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5a pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa - oznacza to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak wynika z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r., przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

a.

środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

b.

składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,

c.

składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

d.

składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

#8722; wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Jak stanowi art. 24 ust. 2 pkt 1 zd. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 1 powoływanej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przy czym w myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

a.

nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b.

nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c.

ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

#8722; wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać składniki majątku wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W związku z tym powstała wątpliwość dotycząca tego, czy taką sprzedaż należy traktować jako sprzedaż poszczególnych składników związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W odniesieniu do powyższej kwestii tut. Organ zauważa, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera żadnych szczególnych unormowań odnoszących się do sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W efekcie przy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą mają co do zasady zastosowanie przepisy ww. ustawy regulujące zagadnienia dotyczące zbycia składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Wyjątek od powyższej zasady dotyczy wyłącznie tych składników przedsiębiorstwa, ze zbycia których przychód ustawa podatkowa zalicza do innych niż działalność gospodarcza źródła przychodów.

Zatem zbycie składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, wykorzystywanymi na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, skutkuje powstaniem przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, co wprost wynika z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochodem (stratą) ze sprzedaży będzie różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową, powiększona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

Natomiast w przypadku sprzedaży takich składników majątku przedsiębiorstwa, jak wyposażenie, czy towary handlowe, koszty uzyskania przychodów należy ustalić zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w cyt. powyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem kosztem uzyskania przychodów w przypadku ich sprzedaży będą wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na ich nabycie, nie zaliczone wcześniej do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z tym należy wskazać, w celu ustalenia przychodu ze sprzedaży majątku wchodzącego w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa należy odnieść się do przychodu ze sprzedaży poszczególnych składników majątku wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa, związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo tut. Organ informuje, że wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług zostanie rozstrzygnięty w późniejszym terminie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl