ILPB1/415-1303/10-5/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2010 r. (data wpływu 16 listopada 2010 r.), uzupełnionym w dniu 28 stycznia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 16 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródeł przychodów i w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz w zakresie podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów nabytych w celu prowadzenia działalności gospodarczej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 oraz art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 21 stycznia 2011 r. znak ILPB1/415-1303/10-2/AMN, ILPP1/443-1214/10-2/AW na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 24 stycznia 2011 r., wniosek uzupełniono w dniu 28 stycznia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca otrzymał jednorazową pomoc finansową z Urzędu Pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej (jako osoba bezrobotna) na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Środki przyznano w ramach projektu współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego Kapitał Ludzki, Narodowa Strategia Spójności, projekt systemowy POKL XX "Od bierności do aktywności". Umowa o przyznaniu środków została zawarta z Powiatem. za pośrednictwem Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy, dnia 11 czerwca 2010 r.

W zawartej umowie powołano się na przepisy:

Przyznane środki stanowią pomoc de minimis.

Zgodnie z umową Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą od dnia XX. XX. 2010 r., a za przyznane środki w kwocie XX zł zakupił wyposażenie takie jak: komputer, oprogramowanie, sprzęt biurowy oraz materiały reklamowe. Dotacja została przyznana w kwocie brutto wydatków. Z tytułu podatku dochodowego Zainteresowany rozlicza się na zasadach ogólnych (księga przychodów i rozchodów). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W ramach prowadzonej działalności Zainteresowany wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Są to usługi sklasyfikowane wg PKWiU w klasach 69.20 - usługi rachunkowo-księgowe oraz usługi doradztwa podatkowego oraz 82.11 - usługi związane z administracyjną obsługą biura.

Z otrzymanej dotacji Wnioskodawca dokonał zakupów związanych wyłącznie z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Czy wydatki pokryte środkami z dotacji, których wartość nie przekroczyła 3.500 zł mogą stanowić koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki których wartość nie przekroczyła 3.500 zł sfinansowane dotacją mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, ponieważ spełniają kryteria zawarte w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie zostały wymienione w art. 23 ww. ustawy. W pkt 56 tego artykułu zawarto wyłączenie z kosztów wydatków sfinansowanych niektórymi dochodami, wyłączenie to nie dotyczy jednak jednorazowej pomocy dla bezrobotnego z Funduszu Pracy art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.), starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności (...).

Szczegółowe warunki przyznania powyższych środków oraz refundacji zostały określone w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 lutego 2010 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie dokonywania refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 30, poz. 156).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Wydatek taki nie może ponadto znajdować się w katalogu kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy.

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1 jak i art. 23 ww. ustawy, wskazuje że co do zasady, nie ma przeszkód, aby zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia (tj. składników majątku niebędących środkami trwałymi) sfinansowane ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy.

Warunkiem zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest jednakże istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi wydatkami, a przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej oraz należyte udokumentowanie poniesionych wydatków.

Zauważyć przy tym należy, iż zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.) przez wyposażenie rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych.

W myśl art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Sfinansowanie wydatków na zakup wyposażenia ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej, nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Zatem, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego, wskazać należy, iż otrzymane z Powiatowego Urzędu Pracy jednorazowe środki na rozpoczęcie działalności gospodarczej nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem stanowią one przychód zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydatki sfinansowane z tych środków przeznaczone na zakup składników majątku - niezaliczonych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a więc stanowiących wyposażenie - można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Rozstrzygnięcie przedstawionych we wniosku pytań dotyczących:

* podatku od osób fizycznych w zakresie źródeł przychodów, zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 15 lutego 2011 r. nr ILPB1/415-1303/10-4/AMN,

* podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów nabytych w celu prowadzenia działalności gospodarczej, zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 4 lutego 2011 r. nr ILPP1/443/1214/10-4/AW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.