ILPB1/415-1301/13/15-S/AG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 4 marca 2015 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-1301/13/15-S/AG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1674/14 - stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2013 r. (data wpływu 25 listopada 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wchodzi w skład struktury spółki "A" S.A. (dalej: "A" lub Spółka). Przedmiotem działalności Zainteresowanego jest wzbogacanie urobku dostarczanego z zakładów górniczych, a głównym celem jest maksymalizacja uzysku metali w koncentracie. Wnioskodawca tworzy z zakładami górniczymi jeden organizm.

"A" jest przedsiębiorstwem z ponad 50-letnią tradycją, które zatrudnia ponad 18 tys. pracowników. W skład wielooddziałowego przedsiębiorstwa, oprócz Spółki, wchodzi Centrala oraz 9 oddziałów, w tym 3 zakłady górnicze i 3 huty miedzi. Działalność Spółki ogranicza się w głównej mierze do kopalnictwa rud miedzi, produkcji miedzi, produkcji metali szlachetnych i pozostałych metali nieżelaznych. Podstawowa produkcja "A" jest w pełni zintegrowanym technologicznie procesem, w którym produkt końcowy jednej fazy technologicznej stanowi półprodukt wykorzystywany w kolejnej fazie. Dlatego właściwa komunikacja i współpraca między oddziałami a także wewnątrz oddziałów jest kluczowa dla prawidłowego funkcjonowania Spółki. Ze względu na wielkość, rozmieszczenie w różnych lokalizacjach, a także wielooddziałowy charakter Spółki proces integracji między oddziałami oraz między pracownikami wymaga od Spółki podjęcia docelowych działań w tym kierunku.

Co więcej, Spółka przykłada dużą wagę do dbania o swoją kulturę organizacyjną, a tradycje górnicze oraz hutnicze kultywowane są ze szczególną starannością. Takie tradycje wiążą się ze specyfiką tych zawodów i kształtują zasady współżycia społecznego wśród ich przedstawicieli. Przyjęły się one na co dzień w życiu oddziałów, a podtrzymywane są dzięki różnym uroczystościom rocznicowym, świętom okolicznościowym oraz imprezom towarzyszącym. Organizacja imprez łączących kwestie związane z prowadzeniem zaawansowanego i wielooddziałowego przedsiębiorstwa z elementami integracyjnymi (wydarzenia biznesowo-integracyjne) stanowi również wyraz poszanowania wieloletnich zwyczajów i obyczajów branżowych, które kształtują zasady współżycia społecznego wśród osób związanych z branżą górniczo-hutniczą.

Spółka organizuje różnego rodzaju wydarzenia biznesowo-integracyjne dla pracowników w celu zwiększenia zaangażowania w pracy, a także kultywowanie tradycji Spółki tak ważnych dla prawidłowego jej funkcjonowania. Efektem takich wydarzeń jest zgodna współpraca między oddziałami i identyfikacja pracowników z tradycjami i celami Spółki. Celem organizacji tych spotkań nie jest generowanie przysporzenia po stronie pracownika. To pracodawca odnosi tu główną korzyść, bo dzięki narzędziom jakimi są spotkania wewnątrzfirmowe ma możliwość budowania kultury organizacyjnej - kluczowego elementu sukcesu Spółki i jednego z jej priorytetów, a także możliwość zwiększenia efektywności współpracy międzyoddziałowej i wewnątrzoddziałowej.

Jednym z celów organizacji imprez jest osiągnięcie korzyści biznesowych, a ostatecznie zwiększenie przychodów operacyjnych "A" poprzez: motywację pracowników i tym samym maksymalizację ilości i jakości efektów ich pracy, zwiększenie rozpoznawalności Spółki w gronie nie tylko pracowników, ale także ich rodzin, znajomych, dostawców, podwykonawców i innych odbiorców, którzy mogli chociażby dowiedzieć się o spotkaniach lub nawet w nich uczestniczyć w określonych przypadkach, promocję Spółki jako potencjalnego pracodawcy na lokalnym rynku pracy. Co do zasady, od pracowników oczekuje się uczestnictwa w imprezach, choć nie jest ono obowiązkiem.

Podsumowując, imprezy takie są konieczne z perspektywy prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej, a czas poświęcony na nie przez pracowników przynosi wymierne korzyści dla Spółki.

Mając na uwadze powyższe, Zainteresowany jest organizatorem imprez o charakterze biznesowo-integracyjnym, w tym m.in. imprez świątecznych (Sylwester, Wigilia, Wielkanoc).

Imprezy te mają na celu przede wszystkim wspólną celebrację ważnych dla pracowników świąt okolicznościowych. W dniu, na który przypada obchodzenie danego święta w Zakładzie przygotowany jest poczęstunek oraz upominki dla obecnych pracowników. Uroczystość jest tylko dodatkiem do normalnego dnia pracy i z tego względu obecność poszczególnych osób w wydarzeniu nie jest weryfikowana - po prostu pracownicy będący tego dnia w Spółce są zapraszani do uczczenia wspólnym poczęstunkiem danego święta. Nie jest odnotowywane, który z pracowników przyjął zaproszenie i pojawił się w trakcie spotkania. Koszty związane z organizacją skromnej uroczystości pokrywane są ze środków własnych Wnioskodawcy. Koszty organizacji wyżej opisanych imprez co do zasady mają charakter ryczałtowy, a Wnioskodawca otrzymuje fakturę od zewnętrznego organizatora pokrywającą całość kosztów związanych z organizacją. Biorąc pod uwagę zmienną liczbę osób uczestniczących oraz niemożność oceny stopnia skorzystania z dostępnych elementów spotkania (nie jest prowadzona ewidencja np. skonsumowanych potraw). Wnioskodawca nie jest w stanie w żaden sposób określić poziomu faktycznych korzyści/uczestnictwa (nie zna precyzyjnie ich zakresu, ilości, rodzajów) dla poszczególnych pracowników uczestniczących w spotkaniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu uczestnictwa w wydarzeniach, takich jak opisane w stanie faktycznym, po stronie pracowników Wnioskodawcy powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu p.d.o.f., a w konsekwencji czy Wnioskodawca jako płatnik jest obowiązany obliczyć i pobrać zaliczkę na p.d.o.f.

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu uczestnictwa w wydarzeniach, takich jak opisane w stanie faktycznym, organizowanych przez Spółkę po stronie pracowników nie powstaje przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu p.d.o.f.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Brak uzyskania realnego przysporzenia po stronie pracownika

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym imprezy świąteczne organizowane przez Wnioskodawcę służą opisanym w stanie faktycznym celom Spółki, a w konsekwencji to pracodawca odnosi korzyści z ich organizacji, z perspektywy prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Korzyści te Wnioskodawca osiąga poprzez integrację pracowników z przedsiębiorstwem oraz dbanie o dobre relacje między pracownikami.

Celem Wnioskodawcy nie jest przekazanie świadczenia pracownikom, a udział w imprezie nie stanowi dla pracownika dodatkowego benefitu mającego walor finansowy. W ocenie Zainteresowanego, nie można zatem mówić o nieodpłatnym świadczeniu dla pracowników ze strony pracodawcy w przypadku organizacji takiego wydarzenia jak poczęstunek świąteczny, bowiem ewentualna korzyść dla pracownika jest elementem drugorzędnym - istniejącym jedynie potencjalnie. Ponadto, spotkania promocyjno-integracyjne z okazji świąt okolicznościowych mają również cel biznesowy. W związku z powyższym charakterem Wydarzenia, nie można uznać, iż hipotetyczna wartość uczestnictwa w nim stanowiła przysporzenie dla uczestników w rozumieniu ustawy o p.d.o.f.

Brak możliwości ustalenia wartości świadczenia

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wnioskodawca uważa, że sam udział w wydarzeniu biznesowo-integracyjnym nie rodzi dla jego pracowników skutków podatkowych, ponieważ Spółka nie jest w stanie ustalić, którzy pracownicy wzięli w niej udział oraz jakie konkretne świadczenia otrzymali. W efekcie nie jest również możliwe ustalenie wartości realnego przysporzenia z tego tytułu, którą należałoby doliczyć do przychodu ze stosunku pracy. Udział w poczęstunku świątecznym jest dobrowolny, a zaproszenie skierowane jest ogólnie do wszystkich pracowników obecnych danego dnia w pracy. Z tego względu Wnioskodawca nie prowadzi listy obecności i nie wie, który z pracowników bierze udział w imprezie. W związku z powyższym, poczęstunek i drobne, nieskierowane do konkretnych osób upominki są świadczeniem, z którego pracownik może skorzystać w dowolnym wymiarze lub w ogóle z niego nie skorzystać, a zakresu w jakim ze świadczenia pracownik skorzystał nie można ustalić.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika (czyli pracownika) w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zasadniczym kryterium zaistnienia przychodu z tytułu otrzymania świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń przez podatnika, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., jest zatem ich faktyczne otrzymanie przez podatnika. Ustawodawca rozróżnia tutaj wyraźnie wartości pieniężne, które wystarczy że będą postawione do dyspozycji podatnika, od świadczeń w naturze, które muszą być otrzymane, aby stanowiły przychód.

W przypadku świątecznych wydarzeń biznesowo-integracyjnych organizowanych przez Wnioskodawcę, ponosi on koszty ogólne organizacji imprez przez podmiot zewnętrzny, które mają charakter ryczałtowy. Brak jest podstaw do ustalenia przychodu dla konkretnego pracownika z tytułu kosztów, które ponosi pracodawca. Koszty te nie mają bowiem bezpośredniego przełożenia na wartość świadczeń otrzymanych, dlatego obliczenie tej wartości nie jest możliwe na ich podstawie.

Należy również zwrócić uwagę, iż otrzymanie świadczenia musi być przypisane konkretnemu pracownikowi aby podlegało ono opodatkowaniu. Wynika to z przepisów art. 3 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., zgodnie z którym podatnikiem w p.d.o.f. jest osoba fizyczna, a nie grupa osób. W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca nie jest w stanie określić czy, ani w jakim stopniu dany uczestnik skorzystał z dostępnych świadczeń takich jak poczęstunek, drobne upominki i inne świadczenia ogólne skierowane do szerokiej grupy osób, a nie przyporządkowane określonym uczestnikom. Co więcej, niemożliwym jest ustalenie lub ewidencjonowanie, którzy z pracowników w ogóle uczestniczyli w imprezach świątecznych z uwagi na ich otwarty charakter (możliwość uczestnictwa wszystkich pracowników obecnych w dniu imprezy w pracy). Nie do pogodzenia zarówno z art. 11 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., jak i z zasadą praworządności byłaby teza, iż podatek należy zapłacić od świadczenia jedynie postawionego do dyspozycji pracowników, a tym samym od wyższej wartości przychodu niż faktycznie otrzymany lub zapłacić nawet gdy przychód nie został otrzymany. Warto tutaj zwrócić uwagę, iż co do zasady każdy pracownik korzysta ze świadczeń w różnym stopniu (jeżeli w ogóle korzysta).

Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym nie ma możliwości ustalenia wartości świadczeń uczestnikom imprezy, co więcej nie jest również możliwe przypisanie uczestnikom konkretnego świadczenia. W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku, gdy wartości świadczeń pracowniczych nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów imprezy świątecznej. W takiej sytuacji wartość poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów organizacji nie stanowi dla pracowników przychodu podatkowego, a po stronie pracodawcy nie powstają obowiązki płatnika. Opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany przez pracownika, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania z tego świadczenia).

Wnioskodawca pragnie również podkreślić, że przedstawiony wyżej podgląd jest zgodny z linią orzeczniczą sądów administracyjnych, wskazującą, że przychodem pracownika z tytułu nieodpłatnych świadczeń mogą być jedynie świadczenia faktycznie otrzymane, których wartość bezspornie możliwa jest do ustalenia, zgodnie z treścią przepisów ustawy o p.d.o.f.

Znajduje to potwierdzenie, m.in. we wskazanych niżej wyrokach sądów administracyjnych;

* Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 14 kwietnia 2011 r., sygn. akt II FSK 2147/09: "Naczelny Sąd Administracyjny w całej rozciągłości podziela tezę, iż przychód nie może zostać hipotetycznie przypisany en bloc (grupie podatników czy też - w rezultacie przeprowadzenia prostej operacji matematycznej - jednemu podatnikowi). Przeciwnie, powinien on poddawać się weryfikacji w sensie możności jego wyliczenia i skonkretyzowania. Tylko taki punkt widzenia odpowiada zasadom określonym w art. 2 i art. 217 konstytucji RP.";

* Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: WSA) w Rzeszowie z dnia 7 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Rz 95/11: "Przepis art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia jego otrzymaniem. W przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia). Niewykluczona jest sytuacja, iż pracownik bierze udział w spotkaniu jubileuszowym, ponieważ takie jest oczekiwanie pracodawcy, ale z różnych przyczyn nie korzysta z postawionych do jego dyspozycji świadczeń.";

* Wyrok NSA z dnia 20 lutego 2013 r., sygn. akt II FSK 1256/11: "Nie jest zatem rzeczą ani sądów, ani organów podatkowych zastępowanie ustawodawcy w tworzeniu przepisów prawa. Skoro ustawodawca nakazuje określenie wartości nieodpłatnego świadczenia dla celu ustalenia przychodu według ceny jego zakupu (czyli zgodnie z tą ceną), to niedopuszczalne jest ustalanie tej wartości w inny sposób. Jeżeli ceny takiej nie da się ustalić w odniesieniu do pracowników korzystających z tego rodzaju świadczeń (otrzymujących nieodpłatne świadczenie), to brak jest podstawy do uwzględnienia w podstawie opodatkowania przychodu ze stosunku pracy w odniesieniu do tych pracowników.";

* Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 30 lipca 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 668/13: "przychodem pracownika z tytułu nieodpłatnych świadczeń mogą być jedynie świadczenia faktycznie otrzymane, których wartość bezspornie możliwa jest do ustalenia.";

* Wyrok NSA z dnia 24 stycznia 2013 r., sygn. akt II FSK 1064/11: "Okoliczności stanu faktycznego zawarte we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wyraźnie wskazują na brak możliwości przypisania konkretnemu pracownikowi skonkretyzowanej wartości świadczenia jakie otrzymał, czego konsekwencją - przy zaaprobowaniu stanowiska wnoszącego skargę kasacyjną - mogłoby być opodatkowanie wartości świadczeń, które przez podatnika nie zostały otrzymane. Istotą natomiast podatków dochodowych jest opodatkowanie skonkretyzowanego przysporzenia, a nie potencjalnej możliwości jego uzyskania.";

* Wyrok NSA z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt II FSK 1828/11: "Należało zatem uznać, że Sąd pierwszej instancji dokonał prawidłowej wykładni art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 u.p.d,o.f. i trafnie zastosował wskazane przepisy do stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy. Słusznie uznał, że nieodpłatne świadczenie dokonywane przez Spółkę na rzecz pracowników, w sytuacji kiedy nie można ustalić, którzy pracownicy i w jakim zakresie korzystali z tego świadczenia, nie powoduje powstania obowiązku podatkowego po stronie pracownika. Brak bowiem możliwości ustalenia jednego z elementów stosunku prawnopodatkowego czyni niemożliwym powstanie obowiązku podatkowego, a w konsekwencji ustalenie zobowiązania.";

* Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 lipca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 61/13: "Dla spełnienia więc nom prawnych cytowanych przepisów, zdaniem Sądu, nie jest wystarczające uczestnictwo w imprezie integracyjnej bez względu na to czy pracodawca wydaje pracownikowi polecenie uczestniczenia w niej czy też uczestnictwo ma charakter dobrowolny. Istotą podatków dochodowych jest opodatkowanie skonkretyzowanego przysporzenia, a nie potencjalnej możliwości jego uzyskania."

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach, wydawanych przez Ministra Finansów, w tym m.in. w:

* Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 lipca 2013 r., sygn. ILPB1/415-421/10/13-S/TW: "Reasumując, z uwagi na brak możliwości zindywidualizowania otrzymanych przez pracowników świadczeń, z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej, wartość tych świadczeń nie stanowi dla pracowników źródła przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.";

* Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 sierpnia 2013 r., sygn. IBPBII/1/415-561/13/HK: "Zatem w przypadku, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika (jak to ma miejsce w rozpoznawanej sprawie), gdzie opłata jest wnoszona ryczałtowo, bez względu na to, czy pracownik ze świadczeń korzystał czy też nie korzystał, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanej imprezy. Nie można bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał owe świadczenie i jaka jest jego wartość."

Wnioskodawca jest świadomy, iż powyższe wyroki i interpretacje dotyczą konkretnych spraw podatników osadzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast przedstawiane w nich stanowisko świadczy o aktualnym i jednolitym podejściu sądów administracyjnych oraz organów podatkowych i w ocenie Wnioskodawcy powinny one zostać uwzględnione w ramach oceny prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy. Podobne twierdzenia zostały także zawarte w wyroku WSA w Łodzi (sygn. I SA/Łd 911/12) z 3 października 2012 r., w którym Sąd podniósł, że: "Nie sposób też zaakceptować poglądu organu interpretacyjnego, wedle którego orzeczenia sądów administracyjnych, potwierdzające prezentowane przez skarżącą we wniosku o interpretację stanowisko, nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości objętego wnioskiem zagadnienia, pomimo iż stanowią one cenne źródło co do wykładni prawa, nie stanowią one źródła prawa i jako dotyczące indywidualnej sprawy nie są wiążące w tej sprawie. Ten pogląd organu pozostaje w sprzeczności z treścią art. 14e § 1 Op, wedle którego minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeśli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Skoro zatem na gruncie tego przepisu Minister Finansów obowiązany jest zmienić już podjętą interpretację celem uwzględnienia orzecznictwa sądowego, to tym bardziej jest obowiązany uwzględnić to orzecznictwo przy wydawaniu interpretacji".

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza również wypowiedź Ministra Finansów na temat imprez integracyjnych opublikowana dnia 23 września 2013 r. w Dzienniku Gazecie Prawnej: "Nasze interpretacje wskazały już, że w przypadkach, w których jest możliwość wyodrębnienia zindywidualizowanego świadczenia, należy określić przychód pracownika. Jeśli natomiast nie ma takiej możliwości to nie można mówić o świadczeniu i przychodzie."

Zarówno powyższe wyroki, indywidualne interpretacje podatkowe, jak i przytoczona wypowiedź Ministra Finansów świadczą o słuszności stanowiska Wnioskodawcy, że sam udział pracownika w opisanych w stanie faktycznym wydarzeniach biznesowo-integracyjnych nie może stanowić dla niego przychodu zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., a tym samym Wnioskodawca jako płatnik nie jest obowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki na p.d.o.f. z tego tytułu.

W dniu 25 lutego 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPB1/415-1301/13-2/AG stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 18 marca 2014 r. Tut. Organ udzielił odpowiedzi na wezwanie w dniu 28 marca 2014 r. pismem nr ILPB1/415W-49/14-2/AP.

W dniu 5 maja 2014 r. wpłynęła do tut. Organu skarga (adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu) na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie przedmiotowej interpretacji.

Wyrokiem z dnia 20 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1674/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną interpretację.

W dniu 4 grudnia 2014 r. do tut. Organu wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1674/14.

W ww. wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uznał, że w przypadku świadczeń nieodpłatnych, opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania. O przychodzie pracownika można mówić wówczas, gdy poza wskazanym warunkiem otrzymania nieodpłatnego świadczenia, możliwe jest ustalenie jego wartości według zasad określonych w art. 11 ust. 2a w zw. z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedstawiając swój pogląd na przedmiotowe kwestie Sąd przywołał szeroko wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13).

Trybunał Konstytucyjny w wydanym wyroku stwierdził, że nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika bez ustalonej za nie zapłaty jest świadczeniem podlegającym podatkowi dochodowemu. Spełnianie pewnego katalogu świadczeń na rzecz pracowników leży nijako w interesie pracodawcy. W zakres nieodpłatnego świadczenia jako przychodu wchodzą wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inna formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Chodzi o korzyści, które pracownik otrzymuje do własnej dyspozycji, którymi może swobodnie zarządzać i rozporządzać, przeznaczając je na zaspokojenie własnych potrzeb.

Przychód powstaje, gdy można zindywidualizować świadczenie, określić jego wartość pieniężną oraz skonkretyzować odbiorcę, a świadczenie zostało rzeczywiście otrzymane. W przedmiotowej sprawie nie zostały jednak spełnione ww. przesłanki.

Wojewódzki Sąd Administracyjny - przenosząc zaprezentowaną wykładnię Trybunału Konstytucyjnego na grunt niniejszej sprawy - wskazał, że o ile udział pracowników (nie wiadomo jednak których) w organizowanej przez Spółkę imprezie świątecznej ma charakter dobrowolny, to pozostałe, wymienione powyżej cechy nie zostały spełnione. Wnioskodawca wyraźnie bowiem wskazał, że korzyść z organizowania tego typu imprez (m.in. o charakterze biznesowym) osiągnie Spółka, a nie jej pracownicy. Ponadto Wnioskodawca podkreślił, że z uwagi na charakter przedmiotowych imprez, nie ma możliwości przypisania konkretnemu pracownikowi skonkretyzowanej wartości świadczenia jakie otrzymał.

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, przychód z nieodpłatnego świadczenia powstaje, gdy można to świadczenie zindywidualizować, określić jego wartość pieniężną oraz skonkretyzować odbiorcę. Zatem, nieodpłatne świadczenie musi być otrzymane przez pracownika. Nie może być to potencjalna możliwość jego uzyskania. Nie ma więc podstaw prawnych by świadczenie adresowane do ogółu pracowników przypisać indywidualnym uczestnikom, których - jak wynika z wniosku - nie da się ustalić. Opodatkowanie uczestnictwa w imprezach integracyjnych powodowałoby bowiem niedopuszczalne opodatkowanie statystycznego przychodu, ustalonego w drodze arytmetycznego działania.

W podsumowaniu Sąd uznał, że gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskanych przez konkretnego pracownika, gdzie koszt ponoszony jest przez pracodawcę ryczałtowo za wszystkich pracowników bez względu na to, czy pracownik ze świadczeń skorzysta, czy też nie, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów spotkania integracyjnego / okolicznościowego, obejmującego poczęstunek i podarunki o symbolicznej wartości w postaci np. kufla. W konsekwencji, po stronie Wnioskodawcy nie powstaną obowiązki płatnika w odniesieniu do tej wartości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1674/14, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie obowiązków płatnika uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji, tj. na dzień 25 lutego 2014 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl