ILPB1/415-130/07-4/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2007 r. (data wpływu 11 października 2007 r.), uzupełnionym w dniu 5 grudnia 2007 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów osiągniętych w związku ze sprzedażą nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów osiągniętych w związku ze sprzedażą nieruchomości.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 22 listopada 2007 r. nr ILPB1/415-130/07-2/AMN Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia tego wniosku o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego.

Wezwanie prawidłowo doręczono w dniu 26 listopada 2007 r., wniosek uzupełniono pismem z dnia 30 listopada 2007 r. (data wpływu 5 grudnia 2007 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wskazał, że w grudniu 1996 r. nabył wraz ze współmałżonkiem, z którym wspólnie prowadzono działalność gospodarczą, i z którym pozostaje w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej, prawo użytkowania wieczystego dwóch nieruchomości gruntowych. Prawo użytkowania wieczystego ustanowione zostało na Wnioskodawcę i jego małżonka przez gminę W.

W tym samym czasie Wnioskodawca wraz ze współmałżonkiem zakupili od gminy W. inną nieruchomość gruntową. Wszystkie powyższe nieruchomości gruntowe położone są we Wrocławiu w bezpośrednim sąsiedztwie. Są to nieruchomości niezabudowane przeznaczone pod zabudowę o charakterze warsztatowo-przemysłowym.

Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowe nieruchomości (w tym prawo użytkowania wieczystego) zostały nabyte ze środków stanowiących zysk z prowadzonej działalności gospodarczej, na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i z zamiarem przyszłego posadowienia na tych nieruchomościach budynków biurowych i magazynowych firmy. Nabyte nieruchomości stały się składnikami majątkowymi firmy.

W 1998 r. doszło do przekształcenia prawa użytkowania wieczystego dwóch wymienionych wcześniej nieruchomości na prawo własności.

W dniu 27 stycznia 1998 r. została wydana decyzja zezwalająca na budowę na nieruchomościach budynku biurowego i magazynu dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, wraz z przyłączem wodno-kanalizacyjnym, energii elektrycznej i zbiornikiem gazowym. Pomimo uzyskania powyższej decyzji nigdy nie przystąpiono do realizacji planowanej inwestycji budowlanej.

Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowe nieruchomości nie były w jakikolwiek sposób wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej i w dalszym ciągu pozostają gruntami niezabudowanymi, na których nie były wykonywane żadne prace.

Wnioskodawca podał, iż z uwagi na zaniechanie planów realizacji inwestycji budowlanej, w kwietniu 2002 r. postanowiono o wycofaniu nieruchomości gruntowych z majątku związanego z działalnością gospodarczą. W związku z tym, poprzez wyksięgowanie ich odpowiednimi dokumentami księgowymi, zostały usunięte ze składników majątkowych firmy. Po dokonaniu powyższej czynności majątek firmy, jako przedsiębiorstwo, został wniesiony w formie wkładu niepieniężnego do utworzonej przez Wnioskodawcę i jego współmałżonka spółki, w której Wnioskodawca i współmałżonek pełnią funkcję członków zarządu w oparciu o zawarte umowy cywilnoprawne.

W 2002 r. Wnioskodawca i współmałżonek zlikwidowali działalność gospodarczą osób fizycznych i od tego momentu nie prowadzą żadnej działalności, natomiast przedmiotowe nieruchomości gruntowe pozostają ich własnością i nie są wykorzystywane do żadnych celów zarobkowych. Nie są na nich prowadzone żadne prace.

Wnioskodawca wskazał, że z uwagi na upływ niemal 10 lat od czasu, w którym podjęte zostały działania związane z zainicjowaniem planowanej inwestycji budowlanej, w chwili obecnej nie dysponuje pełną dokumentacją, która pozwalałaby na podanie wszelkich z tym związanych szczegółów.

Wnioskodawca wskazał, że z posiadanej wiedzy oraz dostępnych obecnie dokumentów wynika, iż wszelkie dowody księgowe, dotyczące wydatków ponoszonych w związku z planowaną inwestycją budowlaną i wskazanymi przyłączami, wystawiane były na prowadzoną przez Wnioskodawcę pozarolniczą działalność gospodarczą. Wydatki ponoszone były ze środków pochodzących z działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w przypadku dokonania sprzedaży wskazanych nieruchomości zastosowanie znajdzie przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w rezultacie ze względu na upływ 5 lat od końca roku, w którym doszło do nabycia przedmiotowych nieruchomości osiągnięty przychód z ich sprzedaży nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, czy też z uwagi na okoliczność, że przedmiotowe nieruchomości były składnikami majątkowymi związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie upłynął jeszcze okres 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło wycofanie tych składników majątkowych z działalności gospodarczej, zastosowanie znajdzie przepis art. 10 ust. 2 pkt 3, a w konsekwencji przychody z tytułu takiej sprzedaży podlegać będą opodatkowaniu jako przychody z działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku dokonania sprzedaży przedmiotowych nieruchomości zastosowanie powinien znaleźć przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż od dnia nabycia przedmiotowych nieruchomości upłynął już okres 5 lat.

Wnioskodawca uważa, że pomimo faktu, iż przedmiotowe nieruchomości stanowiły poprzednio składnik majątkowy związany z działalnością gospodarczą, nie znajdzie zastosowania przepis art. 10 ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy stanowiący, że art. 10 ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeśli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności gospodarczej i dniem ich odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z powołanym art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy przychodami są również "przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku". Zatem muszą to być składniki majątkowe określone pod lit. a) do c) powołanego ustępu, które były wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. Zdaniem Wnioskodawcy oznacza to, iż nie jest wystarczający sam fakt, że dana nieruchomość stanowiła składnik majątkowy związany z działalnością gospodarczą, ale składnik ten musiał być w jakikolwiek sposób wykorzystywany dla celów tej działalności.

Wnioskodawca uważa, że pomimo, iż nieruchomości stanowiły składnik związany z działalnością gospodarczą, to jednak nie był on wykorzystywany w tej działalności. Sam fakt uzyskania zezwolenia na budowę bez rozpoczęcia jakichkolwiek prac w tym zakresie, a tym bardziej w sytuacji, gdy przedmiotowe nieruchomości nie były w żaden sposób wykorzystywane dla celów zarobkowych nie oznacza, iż zastosowanie powinien znaleźć przepis art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, istotne jest to, że wydatki te nie zostały ujęte w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej (ani z innego źródła przychodu). Były bowiem traktowane jako wydatki inwestycyjne, które nie podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, a wpływały na ewentualną wartość początkową przyszłego środka trwałego. W sytuacji, gdyby inwestycja budowlana (budynek biurowy) została zrealizowana i przyjęta do wykorzystania w toku prowadzonej działalności gospodarczej, stanowiłaby środek trwały podlegający amortyzacji, zaś dopiero odpisy amortyzacyjne stanowiłyby koszt uzyskania przychodu. Z uwagi na okoliczność, iż inwestycja ta nie została nigdy zrealizowana, a tym samym nie powstał środek trwały, który zostałby przyjęty do wykorzystywania w toku prowadzonej działalności gospodarczej, to poniesione w tym zakresie wydatki nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując Wnioskodawca uważa, że przedmiotowe nieruchomości gruntowe nie spełniają warunków dla uznania ich za składniki majątkowe, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, zatem ich sprzedaż będzie wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

nbspnbsp - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Stosownie zaś do treści art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Z kolei, w myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Pomimo, iż poniesione wydatki w związku z uzyskanym zezwoleniem na budowę, przyłączem wodno-kanalizacyjnym, przyłączem energii elektrycznej oraz zbiornikiem gazowym nie zostały ujęte w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, to jednak ponoszone były ze środków pochodzących z prowadzonej działalności, zaś faktury wystawiane były na prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność gospodarczą. Ponadto przedmiotowe nieruchomości gruntowe w latach 1996-2002 stanowiły składnik majątkowy działalności gospodarczej. Były zatem związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż przychód z odpłatnego zbycia gruntu związanego z działalnością gospodarczą jest przychodem z działalności gospodarczej, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten wskazuje jednoznacznie, iż przychodem z działalności gospodarczej jest przychód z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą wartości niematerialnych i prawnych.

Zastosowanie zatem znajdzie w tym przepadku art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiący, iż przepisów art. 10 ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.