ILPB1/415-1297/14-4/AG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 3 marca 2015 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-1297/14-4/AG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2014 r. (data wpływu 19 listopada 2014 r.), uzupełnionym w dniu 24 lutego 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania do odpowiedniego źródła przychodów uzyskanych z tytułu zbycia składników majątku:

* wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, składników majątku o wartości od 1.500 zł do 3.500 zł oraz należności i zobowiązań - jest prawidłowe,

* w pozostałej części - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania do odpowiedniego źródła przychodów uzyskanych z tytułu zbycia składników majątku oraz w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania składników majątku.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 30 stycznia 2015 r. znak ILPP5/443-271/14-2/KG ILPB1/415-1297/14-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania w zakresie zakwalifikowania do odpowiedniego źródła przychodów uzyskanych z tytułu zbycia składników majątku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 16 lutego 2015 r., a w dniu 24 lutego 2015 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 23 lutego 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, jest czynnym podatnikiem VAT. Z podatku dochodowego od osób fizycznych rozlicza się na zasadach podatku liniowego. Dla celów rozliczenia podatku prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Od 1998 r. ojciec Wnioskodawcy prowadził w M. gospodarstwo rybackie na nieruchomości będącej jego własnością, o powierzchni 3,8 ha, w tym ok 2,40 ha powierzchni wody, w ramach którego w 2002 r. utworzył gospodarstwo agroturystyczne i świadczył usługi turystyczne. Nieruchomość zabudowana była 6 budynkami drewnianymi, rekreacyjnymi, przeznaczonymi pod krótkotrwały wynajem, o łącznej pow. 275 m2, budynkiem drewnianym gospodarczym o pow. ok 180 m2 przeznaczonym na wydawanie posiłków oraz organizację spotkań integracyjnych, budynkiem socjalno-sanitarnym o pow. 180 m2, budynkiem magazynowym o pow. 144 m2, budynkiem chat kotta o pow. 120 m2 oraz budynkiem smażalni o pow. 110 m2. Wszystkie budynki są trwale powiązane z gruntem. Na nieruchomości znajdowały się także budowle wodne trwale z gruntem związane.

W dniu 1 stycznia 2004 r. ojciec Wnioskodawcy zawarł umowę dzierżawy ze spółką jawną działającą pod firmą "A" Spółka Jawna i na podstawie tej umowy oddał do użytkowania ww. nieruchomość wraz z budynkami, budowlami i rzeczami ruchomymi związanymi z działalnością agroturystyczną i gastronomiczną. Spółka jawna na bazie dzierżawionej nieruchomości świadczyła usługi agroturystyczne, turystyczne i gastronomiczne.

W 2005 r. Wnioskodawca odziedziczył w formie spadku ww. nieruchomość gruntową w M. wraz z zabudowaniami i rzeczami ruchomymi, obciążoną umową dzierżawy i jako osoba fizyczna wstąpił do umowy dzierżawy jako wydzierżawiający. Wnioskodawca z tytułu świadczenia usług dzierżawy wystawiał faktury wraz z należnym podatkiem VAT, a przychody z tytułu tych usług wykazywał w przychodach zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej. Wnioskodawca prowadzi równolegle w mieście J. działalność w zakresie agencji promocji reklamy oraz sprzedaży pomostów wodnych firmy "B", zajmuje się także zarządzaniem nieruchomościami gminnymi na podstawie uzyskanej licencji państwowej.

Wnioskodawca w 2008 r., na nieruchomości w M. wybudował budynek z przeznaczeniem na cele hotelowe i gastronomiczne o łącznej powierzchni użytkowej 1600 m2, w tym część hotelową o powierzchni 557 m2. Część hotelowa wybudowanego budynku nie jest jeszcze zdatna do użytkowania. Budynek ten Wnioskodawca w 2008 r. aneksem do umowy dzierżawy przekazał dzierżawcy spółce jawnej do użytkowania.

Wnioskodawca nie korzystał z prawa do odliczenia naliczonego podatku w związku z budową budynku. Od daty nabycia nieruchomości minęło więcej niż 5 lat licząc od końca roku, w którym dokonano nabycia.

Od daty nabycia rzeczy ruchomych związanych z tą nieruchomością minęło więcej niż pół roku licząc od końca miesiąca, w którym dokonano nabycia.

Wnioskodawca do prowadzonej ewidencji środków trwałych wpisał jedynie drewniane budynki rekreacyjne, budynek socjalno-sanitarny oraz budowle wodne związane z nieruchomością w M. Natomiast nieruchomości gruntowe, budynek drewniany gospodarczy (chata biesiadna), budynek magazynowy, budynek chat (...), budynek smażalni, wybudowany w 2008 r. budynek hotelowo-gastronomiczny, jak i rzeczy ruchome znajdujące się na tych nieruchomościach używane dłużej niż rok nie są wpisane do ewidencji środków trwałych i nie były dokonywane odpisy amortyzacyjne.

Z dniem 30 czerwca 2013 r. umowa dzierżawy ze spółką jawną została rozwiązana. Od 1 lipca 2013 r. Wnioskodawca prowadzi działalność na własny rachunek w zakresie usług gastronomicznych i turystycznych na nieruchomości w M. Wnioskodawca prowadzi ewidencję podatkową, która pozwala na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do tej części przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca w 2013 r. dokonał podziału nieruchomości na funkcjonalne działki.

Wnioskodawca zamierza sprzedać osobie prawnej (spółka z o.o.) zespół składników materialnych jak i niematerialnych, związanych z częścią przedsiębiorstwa, prowadzoną na nieruchomości w M., który obejmuje: nieruchomość składającą się z działek nr 1213/2 oraz 1228/1, zabudowanych budynkiem hotelowo-gastronomicznym, działkę nr 1213/6 zabudowaną budynkiem gospodarczym (chata biesiadna) i budynkiem socjalno-sanitarnym oraz działkę nr 1213/7 zabudowaną budowlą (zbiornikiem wodnym), oraz rzeczy ruchome związane z prowadzoną na tej nieruchomości dotychczasową działalnością gospodarczą Wnioskodawcy (usługi gastronomiczne i hotelarskie związane przede wszystkim z organizacją imprez weselnych oraz innych imprez okolicznościowych, komunie, chrzciny, zabawy karnawałowe, sylwestrowe, rocznice, stypy), a także należności i zobowiązania (spłata kredytów hipotecznych zaciągniętych w bankach na budowę budynku hotelowo-gastronomicznego). Wnioskodawca nie będzie posiadał towarów handlowych ani materiałów związanych z działalnością prowadzoną na nieruchomości w M. na dzień sprzedaży.

Ponadto, Wnioskodawca wydzierżawi nabywcy nieruchomość zabudowaną 6 budynkami drewnianymi, rekreacyjnymi, przeznaczonymi pod krótkotrwały wynajem, o łącznej pow. 275 m2, budynkiem magazynowym o pow. 144 m2, budynkiem chat (...) o pow. 120 m2 oraz budynkiem smażalni o pow. 110 m2.

Nabywca, na bazie nabytych nieruchomości i rzeczy ruchomych oraz dysponując umową dzierżawy pozostałych nieruchomości związanych z obecną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, kontynuował będzie dotychczasową działalność gospodarczą Wnioskodawcy w M. w zakresie usługi gastronomicznych, hotelarskich i turystycznych związanych przede wszystkim z organizacją imprez weselnych oraz innych imprez okolicznościowych (komunie, chrzciny, zabawy karnawałowe, sylwestrowe, rocznice, stypy i inne).

Na nieruchomości w M. znajdują się także działki siedliskowe (działka nr 1213/8, 1210, 1212) zabudowane dwoma drewnianymi budynkami mieszkalnymi wykorzystywanymi na cele mieszkaniowe Wnioskodawcy. Działki te zabudowane budynkami Wnioskodawca zamierza aktem darowizny przekazać swojej mamie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie zakwalifikowania do odpowiedniego źródła przychodów uzyskanych z tytułu zbycia składników majątku.

1. Czy przychody uzyskane z opisanej transakcji należeć będą do przychodów zaliczanych do źródła przychodów z działalności gospodarczej, wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też do przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a i lit. d tej ustawy, czyli do przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i innych rzeczy.

2. Czy przychody uzyskane z odpłatnego zbycia nieruchomości i innych rzeczy będą podlegały podatkowi dochodowemu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a i lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości gruntowej, budynku drewnianego gospodarczego (chata biesiadna) oraz wybudowanego w 2008 r. budynku hotelowo-gastronomicznego, jak i rzeczy ruchome znajdujące się na tej nieruchomości nie wpisane do ewidencji środków trwałych, należeć będą do przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) i lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli do przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i innych rzeczy.

Przychody uzyskane z odpłatnego zbycia nieruchomości i innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a i lit. d nie będą jednak podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Przychody uzyskane ze sprzedaży budynku socjalno-sanitarnego na działce nr 1213/6 oraz budowli wodnych związane z nieruchomością w Mysłakowicach wpisanych do ewidencji środków trwałych i amortyzowanych, zdaniem Wnioskodawcy, należy zaliczyć do przychodów wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca w art. 14 ust. 2 pkt 1 określił sprzedaż, jakich konkretnie składników majątkowych stanowi przychód z działalności gospodarczej, wskazał na ich wspólną cechę, a mianowicie na ujęcie ich w ewidencji środków. Zatem do przychodów z działalności gospodarczej należy zaliczyć tylko te składniki majątku, które są wykorzystywane w działalności gospodarczej i zostały wpisane do ewidencji środków trwałych. Składniki majątku, które nie zostały wpisane do tej ewidencji nie mogą być zaliczane do tych przychodów. Uznać należy, że przychód ze sprzedaży środka trwałego nieujętego w ewidencji nie będzie przychodem z działalności gospodarczej niezależnie od przyczyn, które spowodowały, że podatnik mimo używania takiego środka trwałego w działalności gospodarczej, nie ujął go w ewidencji. Gdyby bowiem ustawodawca chciał uznać przychód ze sprzedaży środków trwałych za przychód z działalności gospodarczej w każdym wypadku, w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym, winien był sformułować warunek inaczej, odnosząc go do środków trwałych, które powinny być ujęte w ewidencji.

Wnioskodawca nie nabył nieruchomości w celu jej sprzedaży, uzyskał do niej prawo własności na podstawie spadku w 2005 r.

Odpłatne zbycie nieruchomości stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów, chyba że zbycie to następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Zbycie nieruchomości w wykonaniu działalności gospodarczej następuje wówczas, gdy podatnik prowadzi działalność polegającą na obrocie nieruchomościami, a więc sprzedaż dokonywana jest z pewną regularnością, powtarzalnością, w sposób profesjonalny, a w odniesieniu do nieruchomości można użyć określenia towary handlowe. Nie jest zatem sprzedażą wykonywaną w ramach działalności gospodarczej jednostkowe zbycie nieruchomości nabytej w spadku pomimo jej wykorzystywania w działalności gospodarczej podatnika. Zatem kwoty uzyskane ze sprzedaży nieruchomości, która była wykorzystywana w działalności gospodarczej podatnika i równocześnie nigdy nie spełniała wymogów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 tej ustawy, a co najwyżej, gdy sprzedaż nastąpi przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, przychód ten należy do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy (odpłatne zbycie nieruchomości).

Ponieważ w niniejszym stanie faktycznym odpłatne zbycie nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości (2005 rok), przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) także nie wystąpi. Nie wystąpi także przychód ze sprzedaży budynku hotelowo-gastronomicznego, nie dlatego, że od końca roku kalendarzowego, w którym wybudowano ten budynek, upłynęło 5 lat. Przychód ten bowiem nie wystąpi z tej przyczyny, że minęło więcej niż 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym dokonano nabycia gruntu, na którym wybudowany został ten budynek.

Nawet gdyby ta sprzedaż wystąpiła przed upływem 5 lat, to także nie podlegałaby podatkowi dochodowemu, a to z racji obowiązującego do końca 2006 r. przepisu art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przepisie tym ustawodawca stwierdził, że wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) w całości, jeżeli ich nabycie nastąpiło w drodze spadku lub darowizny. Ponieważ Wnioskodawca nabył w spadku nieruchomość w 2005 r., zatem powyższy przepis ma do niego zastosowanie, bowiem nie jest to przychód z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 (patrz art. 21 ust. 2 pkt 3) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej zbycie także innych używanych składników majątku (rzeczy ruchomych) nieujętych w ewidencji środków trwałych. Ponieważ Wnioskodawca nie zdecydował się na wprowadzenie innych składników majątkowych do ewidencji środków trwałych, więc do zbycia tych składników nie ma zastosowania art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym zastosowanie może mieć w takim przypadku art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, a więc zbycie takiego przedmiotu przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, powoduje powstanie przychodu, o którym mowa w tym przepisie.

Ponieważ w przedstawionym stanie faktycznym zbycie składników majątkowych nieujętych w ewidencji środków trwałych nastąpi po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie, przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d także nie wystąpi.

Podatkowi dochodowemu podlegać będą wyłącznie przychody z tytułu zbycia składników majątku nieujętych w ewidencji środków trwałych, jeżeli fakt ten wynika z tego, że wartość ich nie przekraczała 3500 zł i z tego powodu podatnik zdecydował się zaliczyć wydatki na ich nabycie bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów; w takim przypadku zbycie takich składników majątku stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, jeżeli ich wartość przekracza 1500 zł.

Stanowisko Wnioskodawcy, że nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej zbycie składników majątkowych wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą nieujętych w ewidencji środków trwałych znajduje potwierdzenie w aktualnym orzecznictwie sądowym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 10 stycznia 2013 r., sygn. akt. I SA/Wr 1114/12 orzekł, że jeżeli ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie określa katalog środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których zbycie powoduje powstanie przychodu z działalności gospodarczej, niezależnie od ujęcia ich w ewidencji takich środków i wartości, a nie wymieniono w tym zakresie własności budynku niemieszkalnego oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym budynek taki został posadowiony, a także udziałów w tych prawach, to poszerzenie katalogu ustawowego w drodze wykładni (o inne składniki majątku) jest nieprawidłowe. Zdaniem Sądu, norma prawna nakazująca uznać za przychód z działalności gospodarczej zbycie składnika majątkowego, niezależnie od ujęcia go w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, ma charakter wyjątku niepodlegającego wykładni rozszerzającej. Co do zasady bowiem dla uznania powstania przychodu z odpłatnego zbycia środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, konieczne jest ujęcie tych składników w ewidencji, o której mowa w art. 22n ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych). Gdyby tak jak wskazał organ podatkowy, powstanie przychodu wywodzić z ogólnej definicji przychodu (z działalności gospodarczej), o którym mowa w art. 14 ust. 1 wyżej wskazanej ustawy - to regulacja art. 14 ust. 2 w zakresie obejmującym odpłatne zbycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - byłaby zbędna. Wystarczyłby bowiem ogólny zapis, że przychodem jest sprzedaż składników majątkowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej. Skoro jednak ustawodawca zdecydował się w omawianym przepisie wymienić konkretne (a nie wszystkie) składniki majątkowe nieujęte w ewidencji, których sprzedaż generuje przychód z działalności gospodarczej, to uznał najwyraźniej za zasadną rezygnację z opodatkowania jako przychodu z tej działalności, sprzedaży innych tego rodzaju (nie wpisanych do ewidencji) składników majątkowych.

Ponieważ w obrocie prawnym funkcjonowały także inne poglądy w tym zakresie, Rzecznik Praw Obywatelskich wystąpił z wnioskiem do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie wątpliwości, czy kwoty uzyskane z odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części (udziału), wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, stanowią przychód z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sama Rzecznik Praw Obywatelskich opowiedziała się za stanowiskiem korzystnym dla podatników. Za podjęciem uchwały na korzyść przedsiębiorców wnioskował też Prokurator Prokuratury Generalnej. Poszerzony skład Naczelnego Sądu Administracyjnego potwierdził to stanowisko.

Skład 7 sędziów w wydanej w dniu 17 lutego 2014 r. uchwale uznał, że w stanie prawnym obowiązującym od 1stycznia 2004 r. nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpłatne zbycie nieruchomości (ich części czy udziału) wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych i które nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy.

Orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 lutego 2014 r., sygn. akt II FPS 8/13 jest prawomocne.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że na budowę budynku hotelowo-gastronomicznego zaciągnął kredyt bankowy. Bank z tytułu udzielonego kredytu obciążył nieruchomość hipoteką. Wnioskodawca zamierza zbyć nieruchomość obciążoną hipotecznie. W umowie sprzedaży wartość rynkowa nieruchomości wyrażona będzie w cenie sprzedaży. Obciążenie hipotecznie nieruchomości będzie uwzględnione w umowie zbycia nieruchomości w ten sposób, że nabywca nieruchomości przejmie zadłużenie na rzecz banku, natomiast zbywca otrzyma z tytułu zbycia nieruchomości różnicę pomiędzy wartością nieruchomości wyrażoną w cenie a kwotą długu wobec banku przejętą przez nabywcę.

Stosownie do przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie występuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Zgodnie z przepisem art. 19 ust. 1 ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 19 ust. 1 ustawy o PIT stanowi więc, że przychodem ze sprzedaży nieruchomości jest jej wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Dla wystąpienia przychodu wystarczy zatem samo zawarcie umowy sprzedaży, która musi określać cenę z mocy art. 535 k.c. Ta konstrukcja powstania przychodu wyłącza przewidziane w art. 11 ust. 1 ustawy wymóg otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika pieniędzy.

Z kolei kosztami odpłatnego zbycia są wszelkie wydatki niezbędne, aby sprzedaż mogła zostać zrealizowana, np. koszty wyceny nieruchomości, prowizje, pośrednictwa, opłaty notarialne i skarbowe, bez długów i ciężarów obciążających daną nieruchomość. Zawarcie w umowie zbycia nieruchomości zapisów dotyczących przyjęcia długu kredytowego przez nabywcę należy traktować dla celów podatkowych jako umowę sprzedaży nieruchomości. Oznacza to, że odpłatne zbycie nieruchomości, w wyniku którego następuje przeniesienie prawa własności podlega opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Skutki cywilnoprawne wynikające z zawartej umowy między Wnioskodawcą, a przejmującym dług nie mają wpływu na powstanie zobowiązania podatkowego w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym. Przychodem ze sprzedaży nieruchomości jest wartość wyrażona w cenie określona w umowie. Uzyskany przychód podatnik może pomniejszyć o koszty odpłatnego zbycia wskazane wyżej. Do takich kosztów nie należą długi obciążające nieruchomość.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 8 kwietnia 2011 r., sygn. IPPB2/415-130/11-7/MK stwierdził, że zawarcie umowy przejęcia długu, której skutkiem było odpłatne zbycie nieruchomości w zamian za przejęcie długu należy traktować dla celów podatkowych jak umowę sprzedaży nieruchomości. Skutki cywilnoprawne wynikające z zawartej umowy pomiędzy podatnikiem a przejmującym dług nie mają wpływu na powstanie zobowiązania podatkowego w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym. Przychodem ze sprzedaży nieruchomości jest wartość wyrażona w cenie określona w umowie. Uzyskany przychód podatnik może pomniejszyć tylko o koszty odpłatnego zbycia. Do takich kosztów nie należą długi obciążające nieruchomość.

Uwzględniając powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w niniejszej sprawie przejęcie długu hipotecznego przez nabywcę w umowie sprzedaży nieruchomości należy traktować dla celów podatkowych jak umowę sprzedaży nieruchomości kwalifikowaną do źródła przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Niezależnie od powyższego, Wnioskodawca informuje, że nie przewiduje aby na dzień sprzedaży nieruchomości wystąpiły jakiekolwiek należności będące wynikiem prowadzonej dotychczas działalności gospodarczej, przeznaczone do zbycia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zakwalifikowania do odpowiedniego źródła przychodów uzyskanych z tytułu zbycia składników majątku:

* wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, składników majątku o wartości od 1.500 zł do 3.500 zł oraz należności i zobowiązań - jest prawidłowe,

* w pozostałej części - jest nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

* pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza,

* pkt 8 - odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a.

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b.

spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c.

prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d.

innych rzeczy,

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności gospodarczej i dniem ich zbycia nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy).

Jednak stosownie do art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a cyt. ustawy, spełnione winny zostać, co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

* nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

* nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w działalności gospodarczej.

Natomiast aby przychód uzyskany ze sprzedaży innych składników rzeczowych mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d cyt. ustawy, spełniona winna zostać przesłanka braku odpłatnego zbycia ww. składników w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przychodem z działalności gospodarczej - w myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r. - jest również przychód uzyskany z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

a.

środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

b.

składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,

c.

składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

d.

składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2014 r. przepis ten wskazywał, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących środkami trwałymi - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zmiana treści powyższego przepisu art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy wynikała z przyjętej ostatecznie przez sądy administracyjne linii orzeczniczej, ukształtowanej uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 lutego 2014 r. sygn. akt II FPS 8/13. W ocenie sądu, poprzednie brzmienie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmowało swoim zakresem przychód z odpłatnego zbycia wyłączenie tych środków trwałych, które podatnik wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a nie wszystkich składników majątku, które - w myśl ustawowej definicji - stanowiły środki trwałe. Tym samym, przychód ze sprzedaży składników majątku spełniających ustawową definicję środków trwałych, których podatnik nie ujął w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, mimo że zbyciu podlegały składniki majątku w rzeczywistości służące tej działalności a nie celom prywatnym podatnika (środki trwałe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią bowiem m.in. te składniki, które wykorzystywane są przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą). Ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1326) ustawodawca postanowił zatem doprecyzować brzmienie ww. przepisu i objąć jego zakresem skutki podatkowe odpłatnego zbycia wszystkich składników majątku spełniających ustawowe kryteria uznania je za środki trwałe, bez względu na to, czy podatnik wpisał je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, czy też nie. Jak wynika z uzasadnienia do projektu ww. ustawy zmieniającej, zawartego w druku sejmowym nr 2330 Ad. 15. Zmiana dotycząca sposobu ustalenia przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej ma charakter doprecyzowujący. Jej celem jest wyraźne wskazanie, że zbycie składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej stanowi przychód z tej działalności. (...) Art. 2 pkt 5 (zmiana dotycząca art. 14) - ust. 2 pkt 1 - zmiana ma na celu doprecyzowanie, iż zbycie składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej stanowi przychód z tej działalności. Dotyczy to zarówno składników, które z uwagi na przewidywany okres ich użytkowania, krótszy niż rok, nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych jak i składników, których podatnik - pomimo takiego obowiązku - nie ujął w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.

maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.

inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22a ust. 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1.

przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych",

2.

budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,

3.

składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający

- zwane także środkami trwałymi.

Amortyzacji nie podlegają:

1.

grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

2.

budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,

3.

dzieła sztuki i eksponaty muzealne,

4.

wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1,

5.

składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność

- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi (art. 22c ww. ustawy).

Z powyższego wynika, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają zatem możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ani też dokonywania jego amortyzacji (zwłaszcza, że część środków trwałych objęta jest ustawowym wyłączeniem z amortyzacji podatkowej).

Stosownie natomiast do art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1 (tekst jedn.: składników, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł i co do których podatnik nie podjął decyzji o ich amortyzacji) wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego, podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Jednocześnie w art. 17 ww. ustawy zmieniającej wskazano, że ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2015 r., z wyjątkiem przepisów (...). Wyjątki wymienione w dalszej części tego przepisu nie obejmują zmian w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Równocześnie ustawodawca nie ograniczył stosowania ww. przepisu w brzmieniu nadanym ww. ustawą zmieniającą wyłącznie do przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia tych środków trwałych, które podatnik nabędzie, przekaże do działalności gospodarczej lub ujmie w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych od 1 stycznia 2015 r. Oznacza to, że przepis w nowym brzmieniu znajduje zastosowanie do wszelkich zdarzeń objętych jego zakresem, które nastąpią od 1 stycznia 2015 r., tj. do wszystkich przychodów ze zbycia środków trwałych uzyskanych po 31 grudnia 2014 r.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak, między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Należy przy tym przypomnieć że fakt, że nieruchomość czy inny składnik majątku nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, pozostaje bez wpływu na kwalifikację przychodu uzyskanego ze zbycia tego składnika do źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Powołane przepisy ustawy podatkowej nie regulują wprost zasad opodatkowania przychodu ze sprzedaży składników majątku spełniających kryteria uznania ich za środki trwałe, ale nieujętych w stosownej ewidencji. Dlatego dokonując wykładni przepisów ustawy w tym zakresie należy mieć na względzie, że zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą. Przepis art. 14 ww. ustawy nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, a w art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej (w tym przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będącymi środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych). Z tego względu, sprzedaż każdego innego składnika, wykorzystywanego w działalności gospodarczej, stanowi przychód z tytułu działalności gospodarczej na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Mając na uwadze powyższe rozważania należy stwierdzić, że sprzedaż - wykorzystywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ale niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych - składników majątku - spełnia warunki pozwalające uznać uzyskane w jej wyniku przychody, za osiągnięte ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Dlatego też przychód ze sprzedaży składników majątku - zarówno tych ujętych w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych jak i nieujętych w tej ewidencji - wykorzystywanych w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, będzie stanowić przychód z działalności gospodarczej. Dochód z tego tytułu podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych podatkiem dochodowym od osób fizycznych wraz z pozostałymi dochodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę z działalności gospodarczej.

Podsumowując, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że przychody uzyskane ze sprzedaży składników majątku wpisanych do ewidencji środków trwałych i amortyzowanych, należy zaliczyć do przychodów wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Prawidłowym jest również uznanie, że przychód z ww. źródła powstaje także w związku ze zbyciem składników majątku nieujętych w ewidencji środków trwałych a wykorzystywanych w prowadzonej działalności, których wartość była wyższa niż 1.500 zł ale nie przekraczała 3.500 zł.

Ponadto, prawidłowym jest uznanie, że zbycie należności i zobowiązań związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą nie wiąże się z powstaniem podatku dochodowego od osób fizycznych. Wskazać bowiem należy, że należności - rozumiane jako przychód należny, a więc uwzględniony przy ustaleniu podstawy opodatkowania (art. 14 ust. 1 cytowanej ustawy) - w momencie sprzedaży będą obojętne podatkowo.

W przypadku sprzedaży zobowiązań - jako części składowej sprzedawanego majątku przedsiębiorstwa - następuje zwolnienie sprzedającego z obowiązku ich uregulowania. Sprzedaż zobowiązań, które zostały uwzględnione w cenie sprzedaży składników przedsiębiorstwa, nie skutkuje jednak powstaniem dla sprzedającego przychodu z działalności gospodarczej, odpowiadającego wartości przejętego długu.

Natomiast nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że przychody uzyskane ze sprzedaży składników majątku, jak i rzeczy ruchomych, niewpisanych do ewidencji środków trwałych, należeć będą do przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a i lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli do przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i innych rzeczy, a także że przychody uzyskane z odpłatnego zbycia nieruchomości i innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a i lit. d nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, albowiem odpłatne zbycie nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło nabycie.

W przedmiotowej sprawie uznać bowiem należy, że odpłatne zbycie wszystkich składników majątku mających związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, niezależnie od faktu jak długo Zainteresowany dany składnik majątku posiada, powoduje powstanie przychodu ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z treścią powołanego przez Wnioskodawcę w opisie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d cytowanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r., wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a w całości - jeżeli ich nabycie nastąpiło w drodze spadku lub darowizny. Natomiast w myśl art. 21 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 32 i 32a nie mają zastosowania, jeżeli przychód ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1.

Należy jednak zauważyć, że przytoczone przez Wnioskodawcę ww. przepisy nie mają w przedmiotowej sprawie zastosowania, ponieważ - jak już wskazano - przychody uzyskane ze sprzedaży wymienionych we wniosku składników majątku wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej - mimo tego, że nie wszystkie uwzględniono w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - zaliczane są do źródła pozarolnicza działalność gospodarcza, a nie do źródła o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy.

W omawianej sytuacji należy uznać, że sprzedaż ww. składników majątku związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą jako wykorzystywanych w tej działalności, będzie zaliczana do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (tekst jedn.: skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania składników majątku) wniosek rozpatrzono w dniu 3 marca 2015 r. interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-1297/14-5/AG. Natomiast wniosek w zakresie problematyki dotyczącej podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębnymi pismami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl