ILPB1/415-1294/13-2/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2013 r. (data wpływu 25 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika:

* w części dotyczącej przychodu u pracownika - jest nieprawidłowe,

* w części dotyczącej zwolnień z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej zwolnień z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest prawidłowe.

W dniu 25 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

"A" wchodzi w skład struktury spółki "B" jest nowoczesną walcownią, przetwarzającą elektrolitycznie rafinowaną miedź katodową na walcówkę miedzianą i wyroby z miedzi beztlenowej o stabilnej jakości, spełniające wysokie wymagania producentów kabli, przewodów elektrycznych i producentów przemysłu elektrotechnicznego. "A" przerabia na walcówkę miedziane katody z dwóch hut "B" (codziennie około 1000 ton).

"B" jest przedsiębiorstwem z ponad 50-letnią tradycją, które zatrudnia ponad 18 tys. pracowników. W skład wielooddziałowego przedsiębiorstwa, oprócz "A"wchodzi centrala oraz 9 pozostałych oddziałów, w tym 3 zakłady górnicze i 2 kolejne huty. Działalność Spółki ogranicza się w głównej mierze do kopalnictwa rud miedzi, produkcji miedzi, produkcji metali szlachetnych i pozostałych metali nieżelaznych. Podstawowa produkcja "B" jest w pełni zintegrowanym technologicznie procesem, w którym produkt końcowy jednej fazy technologicznej stanowi półprodukt wykorzystywany w kolejnej fazie. Dlatego właściwa komunikacja i współpraca między oddziałami a także wewnątrz oddziałów jest kluczowa dla prawidłowego funkcjonowania Spółki. Ze względu na wielkość, rozmieszczenie w różnych lokalizacjach, a także wielooddziałowy charakter Spółki proces integracji między oddziałami oraz między pracownikami wymaga od Spółki podjęcia docelowych działań w tym kierunku.

Co więcej, Spółka przykłada dużą wagę do dbania o swoją kulturę organizacyjną, a tradycje górnicze oraz hutnicze kultywowane są ze szczególną starannością. Takie tradycje wiążą się ze specyfiką tych zawodów i kształtują zasady współżycia społecznego wśród ich przedstawicieli. Przyjęły się one na co dzień w życiu oddziałów "B", a podtrzymywane są dzięki różnym uroczystościom rocznicowym, świętom okolicznościowym oraz imprezom towarzyszącym. Organizacja imprez łączących kwestie związane z prowadzeniem zaawansowanego i wielooddziałowego przedsiębiorstwa z elementami integracyjnymi (wydarzenia biznesowo-integracyjne) stanowi również wyraz poszanowania wieloletnich zwyczajów i obyczajów branżowych, które kształtują zasady współżycia społecznego wśród osób związanych z branżą górniczo-hutniczą.

Spółka organizuje różnego rodzaju wydarzenia biznesowo-integracyjne dla pracowników w celu zwiększenia zaangażowania w pracy, a także kultywowanie tradycji Spółki tak ważnych dla prawidłowego jej funkcjonowania. Efektem takich imprez jest zgodna współpraca między oddziałami i identyfikacja pracowników z tradycjami i celami Spółki. Celem organizacji tych spotkań nie jest generowanie przysporzenia po stronie pracownika. To pracodawca odnosi tu główną korzyść, bo dzięki narzędziom jakimi są spotkania wewnątrzfirmowe ma możliwość budowania kultury organizacyjnej - kluczowego elementu sukcesu Spółki i jednego z jej priorytetów, a także możliwość zwiększenia efektywności współpracy międzyoddziałowej i wewnątrzoddziałowej.

Jednym z celów organizacji imprez jest osiągnięcie korzyści biznesowych, a ostatecznie zwiększenie przychodów operacyjnych "B" poprzez: motywację pracowników i tym samym maksymalizację ilości i jakości efektów ich pracy, zwiększenie rozpoznawalności Spółki w gronie nie tylko pracowników, ale także ich rodzin, znajomych, dostawców, podwykonawców innych odbiorców, którzy mogli chociażby dowiedzieć się o spotkaniach lub nawet w nich uczestniczyć w określonych przypadkach, promocję Spółki jako potencjalnego pracodawcy na lokalnym rynku pracy. Co do zasady, od pracowników oczekuje się uczestnictwa w imprezach, choć nie zawsze jest ono obowiązkiem. Uczestnictwo w spotkaniach należy natomiast do obowiązków pracowniczych niektórych uczestników (np. dla kadry kierowniczej).

Podsumowując, imprezy takie są konieczne z perspektywy prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej, a czas poświęcony na nie przez pracowników przynosi wymierne korzyści dla Spółki.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca organizuje m.in. następujące imprezy:

Spotkanie kadry zarządzającej z emerytami i rencistami zakładu.

W celu uhonorowania i podziękowania zasłużonym pracownikom "A" za ich wkład w rozwój Spółki, podczas obchodów Dnia (...) organizowane są spotkania kadry zarządczej z emerytami i rencistami "A". Impreza jest nieodpłatna, a dla wszystkich uczestników przygotowywany jest poczęstunek. Koszt poczęstunku przypadającego dla kadry zarządczej pokrywany jest z dotacji udzielanej przez "B". Emeryci i renciści otrzymują bony podarunkowe finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (dalej: ZFŚS). Ze względów praktycznych (imienne zaproszenia dla uczestników, odbiór bonów jest kwitowany oraz skierowanie imprezy do konkretnej grupy zaproszonych) obecność poszczególnych uczestników na imprezie jest weryfikowana.

Wycieczki, rajdy.

"A" organizuje również różnego rodzaju wycieczki, kompleksowa organizacja których zlecana jest biurom turystycznym, do udziału w których zapraszani są emerytowani i obecni pracownicy wraz z rodzinami. Poprzez wspólnie spędzony czas wzmacniane są więzi między pracownikami, co owocuje lepszą współpracą i atmosferą w "A" i całej Spółce. Ze względu na częściowo odpłatny charakter tych imprez, sporządzane są listy obecności na podstawie złożonych wniosków. Imprezy są częściowo dofinansowane z ZFŚS, uwzględniając sytuację materialną i rodzinną pracowników przy ustalaniu kwoty dofinansowania.

Koszty organizacji wyżej opisanych imprez co do zasady mają charakter ryczałtowy. Biorąc pod uwagę zmienną liczbę osób uczestniczących oraz niemożność oceny stopnia skorzystania z dostępnych elementów spotkania (nie jest prowadzona ewidencja np. skonsumowanych potraw) Wnioskodawca nie jest w stanie w żaden sposób określić poziomu faktycznych korzyści (nie zna precyzyjnie ich zakresu, ilości, rodzajów) dla poszczególnych osób uczestniczących w spotkaniu. Jednocześnie Wnioskodawca oferuje podczas tych wydarzeń świadczenia indywidualne, które są przypisywane konkretnym osobom i których wartość można określić.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy z tytułu uczestnictwa w wydarzeniach, takich jak opisane w stanie faktycznym, (w stosunku do kosztów ogólnych organizacji imprezy) po stronie pracowników Wnioskodawcy powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu p.d.o.f., a w konsekwencji czy Wnioskodawca jako płatnik jest obowiązany obliczyć i pobrać zaliczkę na p.d.o.f.

2. Czy w przypadku, gdy Wnioskodawca przekazuje konkretnym pracownikom indywidualnie oznaczone świadczenia w ramach organizowanych wydarzeń biznesowo-integracyjnych, stanowią one przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu p.d.o.f., a w konsekwencji czy Wnioskodawca jako płatnik jest obowiązany pobrać od pracowników zaliczkę na p.d.o.f.

3. Czy w przypadku zindywidualizowanych i oznaczonych świadczeń finansowanych z ZFŚS są one zwolnione z p.d.o.f. pod warunkiem spełnienia wymogów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o p.d.o.f., a w konsekwencji czy Wnioskodawca jako płatnik nie jest obowiązany do obliczenia i pobrania od pracowników zaliczki na p.d.o.f. z tytułu przekazania tych świadczeń.

4. Czy Wnioskodawca jest obowiązany wystawić informację PIT-8C dla uczestników wydarzeń, takich jak opisane w stanie faktycznym, którzy nie są pracownikami Wnioskodawcy zgodnie z art. 42a ustawy o p.d.o.f.

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu uczestnictwa w wydarzeniach, takich jak opisane w stanie faktycznym, organizowanych przez Wnioskodawcę (w stosunku do kosztów ogólnych organizacji imprezy) po stronie pracowników nie powstaje przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu p.d.o.f.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, indywidualnie oznaczone świadczenia, skierowane do konkretnego pracownika stanowią przychód ze stosunku pracy, a w konsekwencji na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika, o ile przychód z tego tytułu nie będzie zwolniony na podstawie przepisów ustawy o p.d.o.f.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku oznaczonych i zindywidualizowanych świadczeń finansowanych z ZFŚS będą one zwolnione z p.d.o.f. pod warunkiem spełnienia wymogów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy O p.d.o.f. (które w opisanym stanie faktycznym są spełnione), w związku z czym Wnioskodawca nie jest obowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki na p.d.o.f. z tego tytułu (jeśli w ciągu roku świadczenia nie przekraczają kwoty 380 zł).

Ad. 4

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on obowiązany do wystawienia informacji PIT-8C uczestnikom wydarzeń, takich jak opisane w stanie faktycznym, niebędącym pracownikami Wnioskodawcy jedynie w przypadku indywidualnie oznaczonych świadczeń, skierowanych do konkretnego uczestnika. Ponadto, jeżeli przychód można ustalić lecz spełnia on warunki określone w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy O p.d.o.f. (jak ma to miejsce w opisanym stanie faktycznym), jest to przychód zwolniony z opodatkowania. W takiej sytuacji Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia informacji PIT-8C.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy.

Ad. 1

Brak realnego przysporzenia po stronie pracownika.

Zgodnie z powyższym stanem faktycznym imprezy organizowane przez Wnioskodawcę służą opisanym w nim celom Spółki, a w konsekwencji to pracodawca odnosi korzyści z ich organizacji z perspektywy prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Korzyści te Wnioskodawca osiąga poprzez integrację pracowników z przedsiębiorstwem oraz dbanie o dobre relacje między obecnymi i emerytowanymi pracownikami, a także promocję Spółki jako pracodawcy.

Ewentualna korzyść dla pracownika jest elementem drugorzędnym - istniejącym jedynie potencjalnie. We wszystkich imprezach korzyść pracownika występuje przy okazji realizacji celu Wnioskodawcy jakim jest integracja wielooddziałowego przedsiębiorstwa i jej wartość jest niemożliwa do oszacowania. Ponadto, wszystkie organizowane wydarzenia zawierają element biznesowy, ponieważ promują Spółkę i jej działalność gospodarczą, zarówno wśród pracowników jak i na zewnątrz.

Brak możliwości ustalenia wartości świadczenia.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wnioskodawca uważa, że sam udział w wydarzeniu biznesowo-integracyjnym nie rodzi dla jego pracownika skutków podatkowych, ponieważ "A" nie jest w stanie ustalić jakie konkretne świadczenia otrzymał (z wyjątkiem indywidualnie oznaczonych świadczeń, o których mowa w dalszej części wniosku). W efekcie nie jest również możliwe ustalenie jego przychodu z tego tytułu, który należałoby doliczyć do przychodu ze stosunku pracy.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika (czyli pracownika) w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zasadniczym kryterium zaistnienia przychodu z tytułu otrzymania świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń przez podatnika, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., jest zatem ich faktyczne otrzymanie przez podatnika. Ustawodawca rozróżnia tutaj wyraźnie wartości pieniężne, które wystarczy że będą postawione do dyspozycji podatnika, od świadczeń w naturze, które muszą być otrzymane, aby stanowiły przychód.

W przypadku wydarzeń biznesowo-integracyjnych organizowanych przez Wnioskodawcę, ponosi on wiele kosztów ogólnych organizacji tj. catering, opłata ryczałtowa dla organizatora zewnętrznego. Ponadto, "A" ponosi również koszty związane z zaangażowaniem własnych pracowników w organizację (np. w ramach współpracy z biurem turystycznym przy organizacji wycieczek i wyborze ich programu), które to koszty są trudne do określenia. Wszystkie te koszty mają charakter ryczałtowy i są niezależne zarówno od liczby osób uczestniczących w imprezie jak i od faktu skorzystania oraz stopnia skorzystania z danych świadczeń przez poszczególnych uczestników. Brak jest podstaw do ustalenia przychodu dla konkretnego pracownika z tytułu kosztów ogólnych, które ponosi pracodawca. Koszty te nie mają bowiem bezpośredniego przełożenia na wartość świadczeń otrzymanych, dlatego obliczenie tej wartości nie jest możliwe na ich podstawie.

Należy również zwrócić uwagę, iż otrzymanie świadczenia musi być przypisane konkretnemu pracownikowi, aby podlegało ono opodatkowaniu. Wynika to z przepisów art. 3 ust. 1 ustawy p.d.o.f., zgodnie którym podatnikiem p.d.o.f. jest osoba fizyczna, a nie grupa osób. W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca nie jest w stanie określić czy, ani w jakim stopniu dany uczestnik skorzystał z dostępnych świadczeń takich jak catering i inne świadczenia ogólne skierowane do szerokiej grupy osób, a nie przyporządkowane określonym uczestnikom. Niemożliwym jest ustalenie lub ewidencjonowanie jakie świadczenia otrzymali konkretni uczestnicy ze względów praktycznych (jest wiele atrakcji dostępnych dla każdego itp.).

Samo uczestnictwo pracowników w organizowanej imprezie, nawet przy możliwości określenia uczestników z imienia i nazwiska, nie będzie skutkować możliwością ustalenia prawidłowego przychodu u każdego z uczestników. Warto zwrócić uwagę, iż co do zasady każdy uczestnik korzysta ze świadczeń, w różnym stopniu. Niewykluczona jest też sytuacja, iż pracownik bierze udział w spotkaniu firmowym, ale z różnych przyczyn nie korzysta z oferowanych przez organizatora świadczeń.

Podkreślenia wymaga fakt, że ustawodawca nie przewidział możliwości ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń poprzez dokonanie matematycznego działania polegającego na dzieleniu całkowitych kosztów imprezy na liczbę jej uczestników. Ustawodawca mówi bowiem precyzyjnie o świadczeniu otrzymanym, niebędącym świadczeniem statystycznym bądź hipotetycznym. Jakiekolwiek szacunkowe wyliczenie wartości świadczeń i przypisanie jej konkretnym pracownikom nie miałoby podstawy prawnej, gdyż nie ma możliwości ustalenia przychodu i opodatkowania go w przypadku jeśli bezpłatne towary lub usługi są jedynie postawione do dyspozycji pracownika. Szacunkowe podzielenie kosztów ogólnych w celu przyporządkowania wartości świadczeń uczestnikom nie odzwierciedlałoby nigdy stanu faktycznego, co wiązałoby się z naliczeniem błędnej wartości podatku. Nie do pogodzenia zarówno z art. 11 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., jak i z zasadą praworządności byłaby teza, iż podatek należy zapłacić od świadczenia jedynie postawionego do dyspozycji pracowników, a tym samym od wyższej wartości przychodu niż faktycznie otrzymany lub zapłacić nawet gdy przychód nie został w ogóle otrzymany.

Innymi słowy, o przychodzie pracownika można mówić wówczas, gdy skorzystał faktycznie z postawionych do jego dyspozycji nieodpłatnych świadczeń, a ponadto możliwe było ustalenie wartości otrzymanego świadczenia według zasad określonych w art. 12 ust. 3 ustawy o p.d.o.f.

Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym nie ma możliwości ustalenia wartości świadczeń praktycznie otrzymanych przez każdego z uczestników, co więcej nie jest również możliwe przypisanie uczestnikom konkretnego świadczenia (z wyjątkiem indywidualnie oznaczonych świadczeń).

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku, gdy wartości świadczeń pracowniczych nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów wydarzenia biznesowo integracyjnego. W takiej sytuacji wartość poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów ogólnych organizacji wycieczek nie stanowi dla pracownika przychodu podatkowego, a po stronie pracodawcy nie powstają obowiązki płatnika. Opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany przez pracownika, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania z tego świadczenia).

Wnioskodawca pragnie również podkreślić, że przedstawiony wyżej podgląd jest zgodny z linią orzeczniczą sądów administracyjnych, wskazującą, że przychodem pracownika z tytułu nieodpłatnych świadczeń mogą być jedynie świadczenia faktycznie otrzymane, których wartość bezspornie możliwa jest do ustalenia, zgodnie z treścią przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Znajduje to potwierdzenie, m.in. we wskazanych niżej wyrokach sądów administracyjnych:

* Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 14 kwietnia 2011 r., sygn.: akt II FSK 2147/09: "Naczelny Sąd Administracyjny w całej rozciągłości podziela tezę, iż przychód nie może zostać hipotetycznie przypisany en bloc (grupie podatników czy też - w rezultacie przeprowadzenia prostej operacji matematycznej - jednemu podatnikowi). Przeciwnie, powinien on poddawać się weryfikacji w sensie możności jego wyliczenia i skonkretyzowania. Tylko taki punkt widzenia odpowiada zasadom określonym w art. 2 i art. 217 Konstytucji RP";

* Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: WSA) w Rzeszowie z dnia 7 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Rz 95/11: "Przepis art. 11 ust. 1 uPDOF, warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia jego otrzymaniem. W przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia). Niewykluczona jest sytuacja, iż pracownik bierze udział w spotkaniu jubileuszowym, ponieważ takie jest oczekiwanie pracodawcy, ale z różnych przyczyn nie korzysta z postawionych do jego dyspozycji świadczeń";

* Wyrok NSA z dnia 20 lutego 2013 r., sygn. akt II FSK 1256/11: "Nie jest zatem rzeczą ani sądów, ani organów podatkowych zastępowanie ustawodawcy w tworzeniu przepisów prawa. Skoro ustawodawca nakazuje określenie wartości nieodpłatnego świadczenia dla celu ustalenia przychodu według ceny jego zakupu (czyli zgodnie z tą ceną), to niedopuszczalne jest ustalanie tej wartości w inny sposób. Jeżeli ceny takiej nie da się ustalić w odniesieniu do pracowników korzystających z tego rodzaju świadczeń (otrzymujących nieodpłatne świadczenie), to brak jest podstawy do uwzględnienia w podstawie opodatkowania przychodu ze stosunku pracy w odniesieniu do tych pracowników;"

* Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 30 lipca 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 868/13:

"przychodem pracownika z tytułu nieodpłatnych świadczeń mogą być jedynie świadczenia faktycznie otrzymane, których wartość bezspornie możliwa jest do ustalenia";

* Wyrok NSA z dnia 24 stycznia 2013 r., sygn. akt II FSK 1064/11: "Okoliczności stanu faktycznego zawarte we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wyraźnie wskazują na brak możliwości przypisania konkretnemu pracownikowi skonkretyzowanej wartości świadczenia jakie otrzymał, czego konsekwencją - przy zaaprobowaniu stanowiska wnoszącego skargę kasacyjną - mogłoby być opodatkowanie wartości świadczeń, które przez podatnika nie zostały otrzymane. Istotą natomiast podatków dochodowych jest opodatkowanie skonkretyzowanego przysporzenia, a nie potencjalnej możliwości jego uzyskania.";

* Wyrok NSA z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt II FSK 1828/11: "Należało zatem uznać, że Sąd pierwszej instancji dokonał prawidłowej wykładni art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. i trafnie zastosował wskazane przepisy do stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy. Słusznie uznał, że nieodpłatne świadczenie dokonywane przez Spółkę na rzecz pracowników, w sytuacji kiedy nie można ustalić, którzy pracownicy i w jakim zakresie korzystali z tego świadczenia, nie powoduje powstania obowiązku podatkowego po stronie pracownika. Brak bowiem możliwości ustalenia jednego z elementów stosunku prawnopodatkowego czyni niemożliwym powstanie obowiązku podatkowego, a w konsekwencji ustalenie zobowiązania";

* Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 lipca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 61/13: "Dla spełnienia więc norm prawnych cytowanych przepisów, zdaniem Sądu, nie jest wystarczające uczestnictwo w imprezie integracyjnej bez względu na to czy pracodawca wydaje pracownikowi polecenie uczestniczenia w niej czy też uczestnictwo ma charakter dobrowolny. Istotą podatków dochodowych jest opodatkowanie skonkretyzowanego przysporzenia, a nie potencjalnej możliwości jego uzyskania".

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach, wydawanych przez Ministra Finansów, w tym m.in. w:

* Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 lipca 2013 r., sygn. ILPB1/415-421/10/13-S/TW: "Reasumując, z uwagi na brak możliwości zindywidualizowania otrzymanych przez pracowników świadczeń, z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej, wartość tych świadczeń nie stanowi dla pracowników źródła przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych";

* Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 sierpnia 2013 r., sygn. IBPBII/1/415-561/13/HK: "Zatem w przypadku, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika (jak to ma miejsce w rozpoznawanej sprawie), gdzie opłata jest wnoszona ryczałtowo, bez względu na to, czy pracownik ze świadczeń korzystał czy też nie korzystał, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanej imprezy. Nie można bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał owe świadczenie i jaka jest jego wartość."

Wnioskodawca jest świadomy, iż powyższe wyroki i interpretacje dotyczą konkretnych spraw podatników osadzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast przedstawiane w nich stanowisko świadczy o aktualnym, jednolitym podejściu sądów administracyjnych oraz organów podatkowych w przedmiotowej kwestii w ocenie Wnioskodawcy powinny one zostać uwzględnione w ramach oceny prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy. Podobne twierdzenia zostały także zawarte w wyroku WSA w Łodzi (sygn. I SA/Łd 911/12) z 3 października 2012 r., w którym Sąd podniósł, że:"Nie sposób też zaakceptować poglądu organu interpretacyjnego, wedle którego orzeczenia sądów administracyjnych, potwierdzające prezentowane przez skarżącą we wniosku o interpretację stanowisko, nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości objętego wnioskiem zagadnienia, pomimo iż stanowią one cenne źródło co do wykładni prawa, nie stanowią one źródła prawa i jako dotyczące indywidualnej sprawy nie są wiążące w tej sprawie. Ten pogląd organu pozostaje w sprzeczności z treścią art. 14e § 1 Op, wedle którego minister właściwy do spraw finansów publicznych może z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeśli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Skoro zatem na gruncie tego przepisu Minister Finansów obowiązany jest zmienić już podjętą interpretację celem uwzględnienia orzecznictwa sądowego, to tym bardziej jest obowiązany uwzględnić to orzecznictwo przy wydawaniu interpretacji".

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza również wypowiedź Ministra Finansów na temat imprez integracyjnych opublikowana dnia 23 września 2013 r.:

"Nasze interpretacje wskazały już, że w przypadkach, w których jest możliwość wyodrębnienia zindywidualizowanego świadczenia, należy określić przychód pracownika. Jeśli natomiast nie ma takiej możliwości to nie można mówić o świadczeniu i przychodzie."

Zarówno powyższe wyroki, indywidualne interpretacje podatkowe, jak i przytoczona wypowiedź Ministra Finansów świadczą o słuszności stanowiska Wnioskodawcy, że sam udział pracownika w opisanych w stanie faktycznym wydarzeniach biznesowo-integracyjnych nie może stanowić dla niego przychodu zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., a tym samym Wnioskodawca jako płatnik nie jest obowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki na p.d.o.f. z tego tytułu.

Ad.2

Zgodnie z wcześniej przytoczonym art. 11 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. przychodem podatnika jest m.in. wartość otrzymanych świadczeń w naturze. Świadczenie otrzymane podlegające opodatkowaniu p.d.o.f. ma miejsce jeśli możliwe jest określenie i przyporządkowanie danego świadczenia konkretnemu podatnikowi a także określenie wartości tego świadczenia.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca oferuje pracownikom szereg świadczeń, których wartości nie można przyporządkować konkretnym osobom. Świadczenia te związane są z kosztami ogólnymi organizacji imprez, które mają charakter ryczałtowy. Jednocześnie Wnioskodawca oferuje również świadczenia indywidualne, które są przypisywane konkretnym osobom i których wartość można określić. Do takich świadczeń należą świadczenia przyznawane podczas organizowanych wycieczek (np. bilety wstępu). W powyższych sytuacjach Wnioskodawca jest w stanie stwierdzić, które osoby otrzymały świadczenie, a także określić jego wartość. Świadczenia te mają bowiem wartość faktyczną, a nie hipotetyczną (statystyczną, szacunkową). Nie ma więc wątpliwości co do tego czy dany pracownik skorzystał z określonego świadczenia, ani co do określenia wartości świadczenia.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że po stronie pracownika powstaje przychód podlegający opodatkowaniu, a na Wnioskodawcy jako płatniku ciąży obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki w p.d.o.f. od tego przychodu. Należy podkreślić, że istnieje znacząca różnica pomiędzy świadczeniami indywidualnymi, a świadczeniami ogólnymi, która ma decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania przychodów związanych z tymi świadczeniami. Ponadto za przychód w przypadku świadczeń o charakterze częściowo odpłatnym (jak ma to miejsce w przypadku organizowanych wycieczek), będzie uznana jedynie część nieodpłatna - niepokryta ze środków własnych pracownika, zgodnie z art. 11 ust. 2b ustawy o p.d.o.f.

W związku z powyższym - zdaniem Wnioskodawcy - poniesiony koszt udziału pracowników w wydarzeniach biznesowo-integracyjnych będzie przychodem pracownika ze stosunku pracy tylko w tej części, w jakiej świadczenie na rzecz pracownika będzie zindywidualizowane, tj. imiennie adresowane, otrzymane przez niego i konkretne. W takiej sytuacji Wnioskodawca będzie zobowiązany potraktować te świadczenia jako dodatkowy przychód pracownika, podlegający opodatkowaniu p.d.o.f. z zastosowaniem odpowiednich zwolnień przewidzianych w ustawie o p.d.o.f.

Ad.3

Niezależnie od kwestii rozważanych w poprzednich punktach, "A" zwraca uwagę, że część zindywidualizowanych i oznaczonych świadczeń otrzymanych przez pracowników Wnioskodawcy np. obiad wydawany podczas imprez sportowo-rekreacyjnych jest dofinansowana z ZFŚS zgodnie z przepisami ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych z (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 592 z późn. zm.; dalej: ustawa o ZFŚS).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o p.d.o.f., wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków ZFŚS lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS, działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Niewątpliwie, finansowanie świadczeń podczas wycieczek dla pracowników z rodzinami, stanowi wyraz działalności Wnioskodawcy w zakresie działalności na rzecz różnych form wypoczynku, sportowo-rekreacyjnej oraz działalności kulturalno-oświatowej.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż jeśli dofinansowanie z ZFSŚ spełnia powyższe kryteria, a dodatkowo to dofinansowanie nie przekracza kwoty 380 zł rocznie wspólnie z innymi formami dofinansowania z ZFŚS to przychód z tytułu świadczeń związanych z organizacją wycieczek i rajdów otrzymanych przez pracowników "A" jest zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o p.d.o.f., a w konsekwencji Wnioskodawca nie ma obowiązku odprowadzenia zaliczki na podatek z ich tytułu.

Ad.4

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o p.d.o.f. przychodem są "inne źródła". Katalog przychodów z innych źródeł określony w art. 20 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. jest katalogiem otwartym, o czym przesądza użycie przez ustawodawcę sformułowania "w szczególności". Zatem do tej kategorii przychodów należy zaliczyć również inne przychody niż wymienione wprost w tym przepisie a nie mieszczące się w innych kategoriach przychodów, ściśle określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy o p.d.o.f.

W ocenie Wnioskodawcy do przychodów wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o p.d.o.f. należy zaliczyć także przychody otrzymane przez osoby niebędące pracownikami "A", które uczestniczyły w organizowanych przez nią imprezach (wycieczki, spotkania z emerytami i rencistami) jeśli można byłoby uznać, że taki przychód w ogóle powstał.

W myśl art. 42a ustawy o p.d.o.f. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń z wyżej wskazanych "innych źródeł" przychodów, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację PIT-8C o wysokości przychodów.

Natomiast, zgodnie z wcześniej przywołanym art. 11 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zasadniczym kryterium zaistnienia przychodu z tytułu otrzymania świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń przez podatnika, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., jest zatem ich faktyczne otrzymanie przez podatnika. Ustawodawca rozróżnia tutaj wyraźnie wartości pieniężne, które wystarczy że będą postawione do dyspozycji podatnika, od świadczeń w naturze, które muszą być otrzymane, aby stanowiły przychód.

Biorąc zatem pod uwagę, że koszty ogólne imprez mają charakter ryczałtowy i są niezależne zarówno od liczby osób uczestniczących w imprezie jak i od faktu skorzystania oraz stopnia skorzystania z danych świadczeń brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego uczestnika imprezy kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez Wnioskodawcę kosztów ogólnych wycieczek, spotkań z rencistami emerytowanymi pracownikami pomimo prowadzenia ewidencji uczestników.

Powyższe stanowisko potwierdzają argumenty przedstawione szczegółowo we wcześniejszej części wniosku, a także przytoczone wyroki sądów administracyjnych oraz indywidualne interpretacje podatkowe.

Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym nie ma możliwości ustalenia wartości świadczeń, co więcej nie jest również możliwe przypisanie uczestnikom konkretnego świadczenia (z wyjątkiem indywidualnie oznaczonych świadczeń).

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretną osobę, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnej osoby kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez organizatora kosztów imprezy biznesowo-integracyjnej. W takiej sytuacji wartość poniesionych przez Spółkę kosztów udziału w imprezie nie stanowi dla uczestnika przychodu podatkowego, a po stronie organizatora nie powstają obowiązki informacyjne, wynikające z art. 42a ustawy o p.d.o.f. Opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany przez uczestnika, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania z tego świadczenia).

W efekcie Wnioskodawca nie jest zobowiązany do sporządzenia informacji PIT-8C w zakresie dotyczącym kosztów ogólnych, z powodu braku możliwości ustalenia czy konkretna osoba uzyskała w związku z uczestnictwem w imprezie okolicznościowej świadczenie oraz jaka jest jego wartość.

Powyższe stanowisko potwierdza również interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 sierpnia 2012 r. (sygn. IPPB2/415-518/12-2/LS), gdzie organ wskazał, że: "Reasumując, stwierdzić należy, iż z tytułu uczestnictwa pracowników Spółki w imprezach okolicznościowych nie powstał po ich stronie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, którego wartość Spółka zobowiązana jest doliczyć do przychodu pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zorganizowane przez Spółkę imprezy okolicznościowe nie zostały skierowane tylko do pracowników, ale do szerokiego kręgu odbiorców, tj. pracowników Spółki oraz zaproszonych gości takich jak przedstawiciele władz firm współpracujących i władz lokalnych zaproszonych w imię budowania dobrej współpracy. Po stronie zaproszonych gości również nie powstanie przychód, zatem brak jest podstaw do wystawienia PIT-8C".

Natomiast w zakresie świadczeń indywidualnych, które są przypisywane konkretnym osobom i których wartość można określić, Wnioskodawca jest w stanie stwierdzić, które osoby otrzymały świadczenie, a także określić jego wartość. Wartość tych wyżej wymienionych świadczeń jest wartością faktyczną, a nie hipotetyczną (statystyczną, szacunkową). Nie ma też wątpliwości co do tego czy dana osoba skorzystała z określonego świadczenia, ani co do określenia wartości świadczenia. W związku z powyższym świadczenia te skutkują powstaniem przychodu u konkretnego emeryta lub rencisty "A".

W ocenie Wnioskodawcy w tym przypadku należy odnieść się do przepisu art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o p.d.o.f., wskazującym, iż świadczenia otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych są zwolnione z opodatkowania do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy przychód emerytów "A" z tytułu otrzymania nieodpłatnych świadczeń podczas imprez biznesowo-integracyjnych korzysta ze zwolnienia z opodatkowania jeśli spełnia warunki art. 21 ust. 1 pkt 38 tzn. nie przekroczy kwoty 2280 zł (w roku podatkowym), tym samym Wnioskodawca nie jest obowiązany w tej sytuacji wystawić informacji PIT-8C. Natomiast w przypadku niemożności zastosowania powyższych zwolnień Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawienia informacji PlT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie obowiązków płatnika:

* w części dotyczącej przychodu w pracownika jest nieprawidłowe,

* w części dotyczącej zwolnień z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe,

* w części dotyczącej zwolnień z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy, bądź od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W praktyce, w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, jaką uzyskał podatnik.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższej definicji przychodów pracownika wynika, że ustawodawca zaliczył do nich nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usług, bądź udostępniania rzeczy lub praw.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, że w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, że do przychodów ze stosunku pracy (stosunku służbowego) zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy (art. 12 ust. 3 ww. ustawy). Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl bowiem przepisu art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Mając na względzie powołane wcześniej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podkreślić należy, że przychód ze stosunku pracy powstaje w każdym przypadku, w którym mamy do czynienia z uzyskaniem przez pracownika realnej korzyści. Najistotniejszą więc kwestią do rozstrzygnięcia pozostaje zidentyfikowanie samego świadczenia oraz momentu jego otrzymania przez pracownika. W tym też zakresie, zauważyć należy, że w przypadku organizowania przez pracodawcę spotkań o charakterze integracyjnym o powstaniu przychodu przesądza fakt uczestnictwa przez uprawnione osoby w tym spotkaniu integracyjnym oraz atrakcjach zapewnionych podczas tego spotkania, a nie samo otrzymanie przez te osoby możliwości skorzystania z spotkania. Tak więc, jeżeli pracownik nie weźmie udziału w spotkaniu to nie otrzyma nieodpłatnego świadczenia, a w związku z tym nie powstanie u niego przychód podatkowy.

Organizowanie spotkań o charakterze integracyjnym nie jest koniecznością wynikającą z przepisów powszechnie obowiązującego prawa.

Natomiast wzięcie udziału przez pracownika w takim spotkaniu, zorganizowanym i sfinansowanym przez pracodawcę jest równoznaczne z otrzymaniem przez tego pracownika nieodpłatnego świadczenia, którego wartość ustala się według zasad określonych w cytowanym wyżej art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nieistotne jest przy tym, co i ile dana osoba skonsumuje, czy i z jakich atrakcji skorzysta, gdyż koszty zakupu poszczególnych postawionych do dyspozycji świadczeń ponoszone będą niezależnie od tego czy uprawnione osoby skorzystają z nich w pełnym zakresie, czy też nie. Istotnym dla celów podatkowych jest to, że osoby te skorzystały z możliwości udziału w spotkaniu zaoferowanym im przez pracodawcę. Samo uczestnictwo pracownika w organizowanym spotkaniu, którego koszty pokrywa pracodawca posiada konkretny wymiar finansowy.

Nadmienić należy, że ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników, którzy będą uczestniczyć w spotkaniu, mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego. Tak więc, problemy techniczne związane z ujednoliceniem ogólnej kwoty kosztów zorganizowania imprezy nie mogą prowadzić do niemożności wyodrębnienia, jaka wartość (część) uiszczonej kwoty przypada na danego pracownika.

W przedmiotowej sytuacji możliwe będzie ustalenie uczestników imprez, które adresowane są do określonej grupy osób jak i kosztów ponoszonych w związku z ich zorganizowaniem, co pozwoli na ustalenie wartości świadczenia przypadającego na pracownika uczestniczącego w imprezie.

Samo skorzystanie z danego świadczenia przez uprawnioną osobę - wzięcie udziału w zorganizowanej imprezie - będzie skutkowało powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu u każdej z osób, która weźmie w niej udział. Techniczne trudności w ustaleniu wartości świadczenia nie mogą bowiem stanowić podstawy do uznania, że dana osoba świadczenia nie otrzymała. Jest to tylko problem organizacyjny możliwy do rozwiązania.

Fakt, że świadczenie kierowane jest do szerokiego grona osób, nie wyklucza możliwości określenia przychodu otrzymanego przez konkretną osobę. Wnioskodawcy, skoro ma zapewnić świadczenia i atrakcje zaproszonym osobom (np. konsumpcję), znana jest ilość osób (choćby potencjalna), do których skierowano zaproszenie do uczestnictwa w imprezie. Wnioskodawca zatem winien jedynie określić konkretne osoby, które uczestniczyły w imprezie.

Zatem ustalenie przychodu u poszczególnych uczestników jest sprawą oczywistą, nawet jeżeli zapłata za usługi obce nastąpi w sposób zryczałtowany i nie będzie określała jednostkowej ceny tego świadczenia. Nieistotne jest przy tym, co i ile dana osoba skonsumuje albo czy uczestniczy w całości imprezy, gdyż koszty zakupu poszczególnych postawionych do dyspozycji świadczeń ponoszone będą niezależnie od tego czy uprawnione osoby skorzystają z nich w pełnym zakresie, czy też nie.

Zaakcentować należy, że stanowisko takie potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, z dnia 3 czerwca 1998 r., sygn. akt I SA/Ka 1719/96. Sąd stwierdził w nim, że "ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego."

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy pracodawca zorganizuje spotkanie o charakterze integracyjnym poniesie koszty związane ze zorganizowaniem tego spotkania, winien ustalić wartość nieodpłatnego świadczenia dla każdej uprawnionej osoby, która weźmie w niej udział.

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, (...).

Zatem, przychód powstały w ten sposób po stronie pracowników Wnioskodawcy, podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, jako przychód ze stosunku pracy. Obliczoną wartość świadczeń, przypadających na pracownika, należy doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, w przypadku organizacji imprez o charakterze integracyjnym, pracownikom Spółki z tytułu udziału w tych imprezach należy przypisać przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i od łącznego dochodu z tytułu wypłaconego wynagrodzenia w danym miesiącu obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy.

Należy przy tym wskazać, że jedynie u pracowników, u których uczestnictwo w spotkaniach ma charakter obowiązkowy, nie powstaje przychód ze stosunku pracy. Pracownicy bowiem uczestnicząc w tych spotkaniach będą wykonywać swoje obowiązki pracownicze.

Stąd też nieprawidłowym jest stanowisko Wnioskodawcy stanowiące, że w przypadku uczestnictwa w wydarzeniach, o których mowa we wniosku, przychód powstanie tylko i wyłącznie wówczas, gdy znana jest konkretna osoba której świadczenie przyznano i wręczono oraz znana i określona jest wartość tego świadczenia.

W sytuacji natomiast, gdy świadczeniem objęty jest również członek rodziny pracownika - to wartość tego świadczenia stanowić będzie przychód pracownika ze stosunku pracy, bowiem świadczenie to związane jest ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą. Należy zwrócić bowiem uwagę, że gdyby nie łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy, członek rodziny nie otrzymałby tego świadczenia.

Odnosząc się do kwestii dotyczącej otrzymania przez pracowników Wnioskodawcy świadczeń sfinansowanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych Spółki, zauważyć należy co następuje.

W sytuacji, gdy źródłem finansowania świadczeń zagwarantowanych pracownikom są środki zakładowego funduszu świadczeń socjalnych - przychód ten może być zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zostaną spełnione wszystkie przesłanki zawarte w tym przepisie. Stanowi on, że zwalnia się od podatku dochodowego, wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

W myśl postanowień art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Zatem zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych możliwe jest jedynie wówczas, gdy spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

* świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej,

* świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,

* jest finansowane ze środków pochodzących z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* jego wysokość wraz z innymi otrzymanymi świadczeniami nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Jeśli źródłem finansowania świadczenia adresowanego dla pracowników jest zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, finansowanie musi uwzględniać sytuację dochodową pracowników. Oznacza to, że dofinansowanie z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych będzie różne dla poszczególnych pracowników, gdyż musi uwzględniać kryteria socjalne określone w regulaminie tego funduszu. Tego rodzaju dofinansowanie jest dla pracownika świadczeniem pieniężnym. W takiej sytuacji zastosowanie znajduje cytowany wyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 67. Jednakże od nadwyżki kwoty 380 zł. Wnioskodawca winien naliczyć podatek dochodowy.

Z uwagi na powyższe, w przypadku gdy źródłem finansowania świadczenia w postaci uczestnictwa w danym wydarzeniu jest zakładowy fundusz świadczeń socjalny, to otrzymane świadczenie, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł, jest zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym.

Wobec powyższego, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w przypadku świadczeń finansowanych z ZFŚS, będą one zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych, pod warunkiem spełnienia wymogów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 67 powołanej ustawy, w związku z czym Wnioskodawca nie jest obowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek od wartości tych świadczeń, jeżeli w ciągu roku podatkowego ich wysokość nie przekroczy 380 zł.

Z kolei odnosząc się do świadczeń otrzymanych przez emerytów i rencistów oraz ich rodziny, tut. Organ wskazuje co następuje.

Jak wynika z treści przepisu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych katalog przychodów zaliczanych do tzw. przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym. Treść wyżej wskazanego przepisu mówi bowiem, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Stąd więc do tego źródła przychodów należy zaliczyć wszystkie inne przychody, które nie mogą być zakwalifikowane do pozostałych kategorii źródeł, szczegółowo wymienionych w treści art. 10 ust. 1 powołanej ustawy. Zatem do innych źródeł należy zaliczyć m.in. świadczenia przekazywane byłym pracownikom (emerytom lub rencistom) oraz członkom ich rodzin.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 - w wysokości 10% należności.

Jednocześnie wyjaśnić należy, że aby otrzymane świadczenie korzystało ze zwolnienia na podstawie powołanego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych muszą być spełnione następujące warunki:

* świadczenie musi otrzymać emeryt lub rencista,

* świadczenie to musi być przyznane ww. osobom w związku z istniejącym uprzednio stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, oraz przez związki zawodowe,

* wartość świadczenia nie może przekroczyć w roku podatkowym wysokości 2280 zł.

Należy wyjaśnić, że zwolnienie na mocy powołanego przepisu ww. ustawy dotyczy jedynie otrzymywanych przez emerytów i rencistów świadczeń rzeczowych lub ekwiwalentów pieniężnych w zamian tych świadczeń, którymi są np. bony podarunkowe.

Mając na uwadze okoliczności faktyczne przedstawione we wniosku oraz powołany powyżej stan prawny stwierdzić należy, że świadczenia przyznane i sfinansowane przez Spółkę emerytom i rencistom oraz ich rodzinom wyłącznie z powodu łączącego uprzednio emeryta lub rencistę stosunku pracy ze Spółką, skutkuje powstaniem przychodu u tych osób w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który zakwalifikować należy do przychodów z innych źródeł, określonych w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy.

Przychody te korzystają ze zwolnienia od podatku w granicach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, gdy świadczeniem objęty jest również członek rodziny emeryta lub rencisty, to wartość tego świadczenia stanowić będzie przychód tego emeryta lub rencisty, bowiem świadczenie to przyznane jest wyłącznie z powodu łączącego uprzednio emeryta i rencistę z zakładem pracy (Spółką) stosunkiem pracy. Należy zwrócić bowiem uwagę, że gdyby nie łączący uprzednio emeryta lub rencistę ze Spółką stosunek pracy, członek rodziny nie otrzymałby tego świadczenia.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 - w wysokości 10% należności.

Zatem, zwolnieniu z art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają świadczenia otrzymane przez emerytów lub rencistów wraz z członkami ich rodzin, do wysokości nieprzekraczającej w danym roku podatkowym kwoty 2280 zł. Z kolei, od nadwyżki powyżej limitowanej kwoty, zgodnie z przepisem art. 30 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy - Spółka jest zobowiązana do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 10% należności.

Należy przy tym zauważyć, że w tym przypadku na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki wystawienia świadczeniobiorcom (emerytom i rencistom) informacji PIT-8C. Należy bowiem zauważyć, że w myśl art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Tak więc w sytuacji, gdy na Wnioskodawcy ciążyć będzie obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego, nie wystąpi obowiązek wystawienia świadczeniobiorcom deklaracji PIT-8C.

Tutejszy organ wskazuje przy tym, że do ustalenia wysokości przychodów z tytułu otrzymanych przez te osoby świadczeń, należy zastosować zasady i metodykę analogiczne do wskazanej w niniejszej interpretacji, dotyczące przychodów osiąganych przez pracowników.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie należy wskazać, że powołane w treści wniosku wyroki sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując treści tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu, podobnie jak orzeczenia prezentujące odmienne stanowisko, np.: wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II FSK 2740/11 oraz II FSK 1017/10. Zauważyć przy tym należy, że np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II FPS 1/10 (choć dotyczący tematu opodatkowania pakietów medycznych) potwierdza stanowisko wyrażone w niniejszej interpretacji przez tutejszy Organ co do kwestii powstania przychodu u świadczeniobiorcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.