ILPB1/415-1292/11-2/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2011 r. (data wpływu 18 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej wraz z drugim wspólnikiem. W umowie spółki cywilnej wspólnicy spółki określili wartość wkładów wniesionych do spółki oraz iż wkład ten zostanie wniesiony w formie aportu.

Aportem jest oprogramowanie komputerowe (autorskie prawo majątkowe) wytworzone we własnym zakresie przez wspólników spółki. Autorskie oprogramowanie ujęto w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy amortyzacja oprogramowania komputerowego będzie stanowiła koszt uzyskania przychodów dla wspólnika spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, amortyzacja oprogramowania będzie stanowiła koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Aby określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Przepis art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Stosownie do treści art. 22b ust. 1 cytowanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną:

W związku z powyższym za podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną w rozumieniu ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może zostać uznana jedynie taka wartość niematerialna i prawna wskazana w ww. art. 22b ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym, która została przez podatnika nabyta. Jednak w myśl art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jedyny wyjątek pozwalający na ustalenie wartości początkowej według wartości rynkowej dotyczy osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Jednakże wyjątek ten nie dotyczy wnoszonych wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie. Nie można zatem ustalić wartości początkowej wnoszonych do spółki wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie. W konsekwencji nie jest możliwe dokonywanie odpisów amortyzacyjnych oprogramowania komputerowego wytworzonego przez wspólnika we własnym zakresie, stanowiącego autorskie prawo majątkowe.

W opisie stanu faktycznego Zainteresowany wskazał, że wraz ze wspólnikiem, z którym prowadzi spółkę cywilną określił w umowie spółki wartość wniesionych do niej wkładów oraz że wkład ten zostanie wniesiony w formie aportu. Aportem jest oprogramowanie komputerowe (autorskie prawo majątkowe) wytworzone we własnym zakresie przez wspólników spółki.

Biorąc pod uwagę cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż skoro nie jest możliwe ustalenie wartości początkowej wnoszonych do spółki wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie, ww. oprogramowanie komputerowe, które stanowi autorskie prawo majątkowe nie może zostać amortyzowane. Zatem, Zainteresowany nie będzie uprawniony do dokonywania od tego oprogramowania komputerowego odpisów amortyzacyjnych. Tym samym amortyzacja oprogramowania komputerowego nie będzie stanowiła kosztu uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Reasumując, amortyzacja oprogramowania komputerowego nie będzie stanowiła kosztu uzyskania przychodów dla wspólnika spółki.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.