ILPB1/415-1282/10-4/AGr

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2010 r. (data wpływu 10 listopada 2010 r.), uzupełnionym w dniu 27 stycznia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 10 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 20 stycznia 2011 r. nr ILPB1/415-1282/10-2/AGr wezwano do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 24 stycznia 2011 r., natomiast w dniu 27 stycznia 2011 r. Wnioskodawca wniosek uzupełnił.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza objąć pracowników opieką medyczną oferowaną przez firmę XXX. Firma XXX zaoferowała pakiety usług obejmujące następujące grupy świadczeń medycznych:

Wszyscy pracownicy spółki pracują przy komputerach, w pozycji siedzącej, w pomieszczeniach wyposażonych w klimatyzację.

Koszty abonamentu za świadczenia z grup 1-2 będą pokrywane przez pracodawcę, a z grup 3-4 przez pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty abonamentu za świadczenia medyczne z grup wymienionych w punktach 1 i 2 (medycyna pracy i profilaktyka zdrowotna) ponoszone przez pracodawcę stanowią podstawę do naliczania podatku dochodowego pracowników.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 229 § 6 zdanie pierwsze Kodeksu pracy koszty badań wstępnych i okresowych obciążają pracodawcę. Wykonanie przez pracodawcę obowiązku ustawowego nie może być traktowane jako świadczenie na rzecz pracownika. W efekcie nie może być traktowane jako przychód pracownika, a tym samym jako podstawa do naliczania podatku dochodowego.

Z kolei zdanie drugie art. 229 § 6 obciąża pracodawcę "innymi kosztami profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy". Grupa świadczeń profilaktycznych jest ściśle dostosowana do potrzeb związanych z warunkami pracy u Wnioskodawcy. Tym samym mamy do czynienia z realizacją obowiązku pracodawcy, a nie dodatkowym świadczeniem na rzecz pracownika powodującym powstanie przychodu. Tym samym także świadczenia profilaktyczne nie mogą stanowić podstawy do naliczania podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, działalność wykonywaną osobiście.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Jednakże zgodnie z art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy.

Wartość świadczeń medycznych, do których ponoszenia zobowiązują pracodawcę przepisy Kodeksu pracy nie stanowią dla pracownika przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca zamierza objąć opieką medyczną swoich pracowników. Wnioskodawca będzie pokrywał koszty abonamentów medycznych w zakresie medycyny pracy oraz profilaktycznej opieki zdrowotnej niezbędnej z uwagi na warunki pracy.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż koszty abonamentu za świadczenia medyczne z zakresu medycyny pracy oraz profilaktycznej opieki zdrowotnej niezbędnej z uwagi na warunki pracy, wynikające z Kodeksu pracy, ponoszone przez Wnioskodawcę nie będą stanowiły dla pracownika przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym nie będą stanowiły podstawy do naliczenia przez Zainteresowanego podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo należy wskazać, iż w ramach interpretacji indywidualnej tut. Organ nie badał, czy świadczenia medyczne wymienione w punkcie drugim wniosku są innymi kosztami profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy, o których mowa w art. 229 § 6 ww. ustawy - Kodeksu pracy.

Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Przepis art. 3 pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy m.in. ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

W związku z powyższym analiza przepisów ustawy - Kodeks pracy nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

Ponadto należy dodać, iż dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydawanej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.