ILPB1/415-128/14-4/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2014 r. (data wpływu 3 lutego 2014 r.), uzupełnionym w dniu 8 kwietnia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w części dotyczącej:

* momentu zaliczenia wstępnej opłaty leasingowej do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe,

* uwzględnienia straty - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 31 marca 2014 r., znak ILPB1/415-128/14-2/AA, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 2 kwietnia 2014 r., a w dniu 8 kwietnia 2014 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 4 kwietnia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 4 grudnia 2013 r. firma (...), mająca status małego podatnika, dokonała zakupu samochodu ciężarowego, na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Środek transportu zakupiony został w Niemczech, za kwotę 53.000 EURO, co w przeliczeniu na złote dało kwotę 222.769,60 zł.

Ze względu na słabą kondycję finansową podjęto decyzję o pozyskaniu źródła finansowania zakupionego wcześniej środka transportu. W tym celu w dniu 20 grudnia 2013 r. zawarto umowę leasingu, na okres do dnia 30 listopada 2017 r. Zgodnie z warunkami wynikającymi z podpisanej umowy przedmiot transakcji - samochód ciężarowy - używany jest przez kupującego, w ramach zawartej pomiędzy kupującym a sprzedającym umowy leasingu operacyjnego. Cenę przedmiotu ustalono na kwotę netto: 184.000,00 zł. W umowie, oprócz opłaty wstępnej oraz rat, określono również opłatę końcową - cenę po jakiej korzystający zobowiązuje się nabyć przedmiot leasingu po zakończeniu umowy.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów. Natomiast zawarta umowa leasingu operacyjnego spełnia warunki określone w art. 23b ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy firma ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów stratę z tytułu zbycia przedmiotu leasingu oraz wstępną opłatę leasingową, jednorazowo w dacie ich poniesienia, tj. za miesiąc grudzień 2013 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwanej dalej u.p.d.o.f.).

W myśl art. 23a u.p.d.o.f., przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwale lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

W świetle art. 23b ust. 1 u.p.d.o.f. opłaty ustalone w umowie leasingu ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, jeżeli umowa spełnia następujące warunki:

Interpretacja Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 11 lutego 2010 r. (ITPB3/423-686/09/AW) potwierdza możliwość zawarcia umowy leasingu zwrotnego, tj. zbycia przedmiotu umowy przez dotychczasowego właściciela (korzystającego) finansującemu, który następnie oddaje przedmiot umowy do używania korzystającemu, którym jest zbywca, na zasadach leasingu operacyjnego.

Zawarta umowa spełnia zatem, w świetle u.p.d.o.f., warunki umowy leasingu i jest klasyfikowana podatkowo jako leasing operacyjny. Skutkiem takiej klasyfikacji umowy leasingu jest to, że opłaty ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy stanowią dla niego koszt uzyskania przychodów. Należy również podkreślić, iż treścią ekonomiczną zawartej umowy nie było osiągnięcie zysków a jedynie polepszenie płynności finansowej firmy.

Rozstrzygając kwestię momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wstępnej opłaty leasingowej oraz straty ze zbycia przedmiotu leasingu należy brać pod uwagę ogólne zasady potrącania kosztów, które zostały uregulowane w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisami wynikającymi z ww. art. koszty uzyskania, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Z tego względu opłatę wstępną oraz poniesioną stratę z tytułu sprzedaży przedmiotu leasingu należy kwalifikować jako koszty uzyskania przychodów inne niż te bezpośrednio związane z przychodami i potrącić w dacie ich poniesienia.

Organy podatkowe wielokrotnie stały na stanowisku, iż opłaty wstępne należy uznać za koszt uzyskania przychodów w dacie faktycznego poniesienia kosztu.

Stanowisko takie prezentuje przykładowo Urząd Skarbowy w Siedlcach, w piśmie z dnia 12 września 2007 r., nr 1426/US/415-36/07/AD: "Leasingobiorca ma prawo ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wszystkich opłat ponoszonych w okresie obowiązywania umowy, w tym czynszu inicjalnego, czynszu zerowego oraz opłaty manipulacyjnej pod warunkiem, że przedmiotowe koszty zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy. Jeżeli z zawartej umowy leasingu wynika, że przedmiotowe opłaty podatnik musi ponieść z góry, aby umowa mogła być zawarta (...) to opłaty te nie podlegają rozliczeniu w czasie i stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie faktycznego poniesienia".

Podobne stanowisko prezentuje Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 23 marca 2010 r., sygn. II FSK 1733/08 oraz wyroku WSA w Warszawie z dnia 17 czerwca 2008 r., sygn. III SA/Wa 24/08. Sąd uznał, iż: "wstępna opłata leasingowa ma charakter opłaty samoistnej nieprzypisanej do poszczególnych rat leasingowych, zaś jej poniesienie jest warunkiem koniecznym do realizacji umowy leasingu, co oznacza, że nie można powiedzieć, iż dotyczy ona okresu, na jaki umowa została zawarta. Zdaniem Sądu w płaszczyźnie podatkowej wstępna opłata leasingowa powinna zostać zaliczona do kosztów jednorazowo, bez konieczności rozliczenia jej w czasie. Opłata inicjalna dotyczy nie tyle samego trwania umowy leasingu, lecz w ogóle prawa do korzystania z niego. Opłatę wnosi leasingobiorca, zanim jeszcze leasing zostanie uruchomiony. Z zasady to właśnie od niej zależy, czy do leasingu w ogóle dojdzie".

Podobne stanowisko Naczelny Sąd Administracyjny prezentuje w wyrokach z dnia 19 marca 2010 r., sygn. II FSK 1731/08, z dnia 23 marca 2010 r., sygn. II FSK 1733/08 oraz dnia 18 listopada 2011 r., sygn. II FSK 864/10. Jak wynika z orzecznictwa opłata początkowa - wstępna, stanowiąca część wynagrodzenia, mająca charakter należności warunkującej uruchomienie realizacji umowy leasingu, co do zasady stanowi koszt uzyskania przychodów jednorazowo w dacie jej poniesienia zgodnie z art. 22 u.p.d.o.f.

Departament Podatków Dochodowych w piśmie z dnia 5 grudnia 2011 r. nr DD6/033/87/ORK/11/PK-1299, zamieszczonym w Biuletynie Skarbowym Ministra Finansów nr 1/2012, informuje: (...) przychylając się do prezentowanej przez sądy administracyjne linii orzeczniczej wyjaśnił, że wstępna opłata leasingowa powinna być zaliczona do kosztów podatkowych jednorazowo w momencie poniesienia, a nie proporcjonalnie do czasu trwania umowy leasingu. Taką linię orzecznictwa prezentują m.in. wyroki: WSA w Białymstoku z dnia 1 kwietnia 2009 r., sygn. I SA/Bk 614/08, WSA w Gorzowie Wlkp. z 28 maja 2009 r., sygn. I SA/Go 214/09, WSA w Warszawie z 20 lutego 2009 r., sygn. III SA/Wa 1519/08.

W związku z powyższym wstępna opłata leasingowa oraz strata powstała w wyniku zawarcia umowy leasingu zwrotnego, w ramach której nastąpiło zbycie przedmiotu umowy przez dotychczasowego właściciela (korzystającego) finansującemu, który następnie oddał przedmiot umowy do używania korzystającemu, którym jest zbywca (na zasadach leasingu operacyjnego), stanowi koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, tj. w miesiącu grudniu 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie kosztów uzyskania przychodów w części dotyczącej:

* momentu zaliczenia wstępnej opłaty leasingowej do kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe,

* uwzględnienia straty jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, ze kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku maiło lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób fizycznych reguluje rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 23a pkt 1 ww. ustawy, przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Z treści art. 23b ust. 1 powołanej ustawy wynika, że opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

Zgodnie z art. 23b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

- do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.

Z powyższych przepisów wynika że, jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 ww. ustawy, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, w tym także wydatek związany z uiszczeniem pierwszej raty leasingowej oraz wszystkich pozostałych rat leasingowych.

Jednocześnie powołany przepis art. 23b ww. ustawy nie precyzuje, w którym momencie korzystający winien zaliczać ww. opłaty związane z leasingiem do kosztów uzyskania przychodów. Zatem rozstrzygając tę kwestię należy brać pod uwagę ogólne zasady potrącania kosztów przez podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, uregulowane w art. 22 ust. 4-6 i ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedmiotowa umowa leasingu operacyjnego spełnia warunki zawarte w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym Wnioskodawca - korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, w tym także wydatek związany z uiszczeniem pierwszej raty leasingowej.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że wstępna opłata leasingowa jest kosztem pośrednim, ponieważ nie można jej bezpośrednio powiązać z konkretnymi przychodami osiąganymi przez podatnika.

Na mocy art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6 powołanej ustawy, zasady określone w ust. 5-5c, z zastrzeżeniem ust. 6b, mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Podkreślić przy tym należy, że zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Opłata wstępna, o której mowa we wniosku, ma charakter opłaty samoistnej, bezzwrotnej, nieprzypisanej do poszczególnych rat leasingowych, a poniesienie jej jest warunkiem koniecznym do realizacji umowy leasingu. Opłata ta, jest wydatkiem jednorazowym związanym z zawarciem umowy leasingu, a w konsekwencji i wydaniem samego przedmiotu leasingu. W takim przypadku na płaszczyźnie powołanych przepisów, wstępna opłata leasingowa powinna zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo, bez konieczności rozliczania jej w czasie.

Reasumując, wydatki związane z uiszczeniem wstępnej opłaty leasingowej, o której mowa we wniosku, powinny zostać zaewidencjonowane w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo w dacie ich poniesienia, tj. w grudniu 2013 r.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w tej części uznano za prawidłowe.

Ponadto w niniejszej sprawie, wyjaśnienia wymaga specyfika instytucji leasingu zwrotnego. Umowa leasingu zwrotnego jest wykorzystywana w celu finansowania (kredytowania) nabycia na własne potrzeby środków trwałych (np. samochodów, maszyn). Leasing zwrotny polega generalnie na niezwłocznej po nabyciu odsprzedaży firmie leasingowej składnika majątku i uzyskaniu tym samym natychmiastowego zwrotu zaangażowanego kapitału (co w ujęciu ekonomicznym stanowi alternatywę dla kredytu lub pożyczki). Koszt finansowania (odsetki kredytowe) ponoszony jest w trakcie opłacania kolejnych rat leasingowych.

Pierwszym etapem transakcji leasingu zwrotnego jest zbycie przedmiotu umowy przez dotychczasowego właściciela finansującemu, który następnie - w drugim etapie - oddaje nabyte składniki aktywów do używania korzystającemu, którym jest zbywca, na zasadach leasingu operacyjnego.

Zgodnie natomiast z treścią art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa (...).

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca 4 grudnia 2013 r. na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej zakupił samochód ciężarowy. Środek transportu zakupiono za kwotę 222.769,60 zł. Jednak ze względu na słabą kondycję finansową Zainteresowany podjął decyzję o pozyskaniu źródła finansowania zakupionego wcześniej środka transportu, w związku z czym 20 grudnia 2013 r. zawarł umowę leasingu operacyjnego, spełniającą warunki zawarte w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Cenę przedmiotu ustalono na kwotę netto 184.000,00 zł. Zgodnie z umową Wnioskodawca uregulował opłatę wstępną. Zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością Zainteresowany ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Wyjaśnić należy, że do środków trwałych zalicza się składniki majątku o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok. W konsekwencji, jeżeli przewidywany okres używania ma wynosić poniżej 1 roku, nie ma możliwości potraktowania takiego składnika majątkowego jako środka trwałego podlegającego amortyzacji. Ponieważ zakupiony składnik majątku został sprzedany na rzecz finansującego w ramach umowy określanej "leasingiem zwrotnym", powstał przychód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Nie ma więc powodów, aby nie potraktować zakupionego składnika majątkowego jako kosztu uzyskania przychodu w momencie zakupu.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Natomiast stosownie do treści art. 9 ust. 3 ww. ustawy o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że strata nie jest podatkowo obojętna, bowiem ustawodawca zawarł uregulowania, zgodnie z którymi strata ze źródła przychodów może być rozliczana przez podatnika w następnych latach podatkowych z tego źródła. Strata jest nadwyżką kosztów uzyskania przychodów nad sumą przychodów i określana jest za rok podatkowy. Podstawowym warunkiem dla zaistnienia możliwości rozliczenia (odliczenia) straty podatkowej przez podatnika jest wystąpienie dochodu do opodatkowania.

Zatem, za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, że strata powstała w wyniku zawarcia umowy leasingu zwrotnego w ramach której nastąpiło zbycie przedmiotu umowy przez dotychczasowego właściciela (korzystającego) finansującemu, który następnie oddał przedmiot umowy do używania korzystającemu, którym jest zbywca, stanowi koszt uzyskania przychodów w dacie jej poniesienia, tj. w grudniu 2013 r. Wyjaśnić bowiem należy, że w przedmiotowej sprawie koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej stanowi cena nabycia składnika majątku, natomiast jego sprzedaż powoduje powstanie przychodu ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków Sądów Administracyjnych tut. Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.) zostały one wydane w indywidualnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.