ILPB1/415-1264/13-5/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2013 r. (data wpływu 18 listopada 2013 r.), uzupełnionym w dniu 4 lutego 2014 r. oraz w dniu 25 lutego 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie korekty informacji PIT-11 - jest prawidłowe.

W dniu 18 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika oraz dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie korekty informacji PIT-11.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2, art. 14b § 3, art. 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 23 stycznia 2014 r. znak ILPB1/415-1264/13-2/MN, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 27 stycznia 2014 r., wniosek uzupełniono w dniu 4 lutego 2014 r. (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 30 stycznia 2014 r.) oraz w dniu 25 lutego 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2011 r. zostały przedstawione do realizacji dwie umowy o dzieło z przeniesieniem praw autorskich, które zostały zrealizowane zgodnie ze wskazanym stanem faktycznym na dzień wypłaty. Autorka umowy i rachunki opatrywała miejscem zamieszkania oraz identyfikacją podatkową polską, wskazywała urząd skarbowy zgodny z miejscem zamieszkania. Nie wpłynęło żadne oświadczenie, że przebywa poza granicami kraju.

Został naliczony i odprowadzony podatek od osób fizycznych w wysokości 19%. Płatnik rozliczając rok podatkowy 2011 wystawił informację PIT-11, terminowo doręczył do wskazanego urzędu skarbowego zgodnie z miejscem zamieszkania oraz Autorce.

W listopadzie 2013 r. pełnomocnik Autorki zwrócił się do Wnioskodawcy o wystawienie korekty PIT-11 i wydanie druku IFT-1R za 2011 rok, ponieważ Autorka w chwili wykonywania umowy była rezydentem podatkowym USA.

Z przedstawionych wówczas dokumentów nie wynikało, że osoba jest obcokrajowcem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Płatnik ma obowiązek dokonania korekty złożonej deklaracji PIT-11 za 2011 rok.

Zdaniem Wnioskodawcy w roku podatkowym 2011 podatnik na wystawionych rachunkach jako miejsce zamieszkania wskazał terytorium Polski wpisując nr PESEL, nr identyfikacji podatkowej NIP i właściwy względem zamieszkania urząd skarbowy. Każdorazowo dokumenty były przez zleceniobiorcę podpisane. Nie było podstaw do kwestionowania poprawności danych.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jego postepowanie było prawidłowe.

Wystawione dokumenty PIT-11 odpowiadały przedstawionym dokumentom i były odpowiednie do prawidłowo wypłaconego wynagrodzenia.

Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokonania korekty prawidłowo wystawionego rozliczenia PIT-11 za 2011 r., korekty swojego sporządzonego rozliczenia podatkowego PIT za 2011 rok powinna dokonać sama podatniczka we własnym zakresie.

Opis stanu faktycznego, pytanie oraz własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego wynikają z uzupełnienia wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z powyższego wynika, że ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno-technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast, przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa.

Płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niedobrany lub podatek pobrany a niewpłacony - art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej.

Zatem za podatek nie pobrany od podatnika, mimo takiego obowiązku, odpowiada płatnik, a nie podatnik.

Stosownie do treści art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z powyższego przepisu wynika, iż obowiązek poboru zaliczki na podatek od wypłacanych wynagrodzeń spoczywa na płatniku, tj. na pracodawcy, który jednocześnie zobowiązany jest do rocznego rozliczenia pracownika.

Natomiast zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zatem płatnik, zaliczkę pobiera, stosując przy tym zasady określone w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 39 ust. 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Zgodnie z art. 39 ust. 2 cytowanej ustawy, jeżeli obowiązek poboru przez płatników, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, zaliczek na podatek ustał w ciągu roku, płatnicy na pisemny wniosek podatnika, w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, są obowiązani do sporządzenia i przekazania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, lub urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, imiennej informacji, o której mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nakłada na płatnika obowiązek obliczenia, pobrania i wpłacenia podatku na rachunek organu podatkowego. W przypadku niewykonania jakiejkolwiek z tych czynności, płatnik ponosi odpowiedzialność za wszystkie działania, których efektem jest niewpłacenie w prawidłowej wysokości podatku na rzecz właściwego organu podatkowego.

W przedmiotowej sprawie, jeżeli Wnioskodawca, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych wykonał obowiązki wynikające z ustawy zgodnie z jej wymogami, tj. obliczył, pobrał i odprowadził należny podatek we właściwym terminie, to nie musi przejąć odpowiedzialności za niedopełnienie obowiązków przez podatnika w zakresie przekazania płatnikowi informacji o danych osobowych, mających wpływ na sposób i wysokość opodatkowania.

Zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Stosownie do treści art. treścią art. 81 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

W myśl art. 81 § 2 ww. ustawy, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym, poprawnym wypełnieniu formularza, z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w związku z realizacją przez autorkę umów o dzieło (rezydenta polskiego, według wiedzy jaką wtedy Wnioskodawca posiadał) naliczył i odprowadził podatek od osób fizycznych oraz wystawił informację PIT-11, którą terminowo doręczył do wskazanego urzędu skarbowego zgodnie z miejscem zamieszkania oraz autorce. Umowy i rachunki autorka opatrywała miejscem zamieszkania wrocławskim oraz identyfikacją podatkową polską, wskazywała urząd skarbowy zgodny z miejscem zamieszkania. Nie wpłynęło żadne oświadczenie, że przebywa poza granicami kraju. Z przedstawionych wówczas dokumentów nie wynikało, że osoba jest obcokrajowcem.

Zatem z opisanych informacji wynika, że Wnioskodawca na dzień wystawienia informacji PIT-11 nie posiadał żadnych informacji, które wskazywałyby, że osoba na rzecz której wystawiono informację PIT-11 jest nierezydentem. W takim zatem przypadku Wnioskodawca postąpił prawidłowo wystawiając informację PIT-11. W związku z tym Wnioskodawca jako płatnik nie ma obowiązku dokonania korekty złożonej informacji PIT-11 za 2011 rok.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto Organ wskazuje, że do wniosku Wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny przedłożonych wraz z wnioskiem dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę. W związku z tym analizie pod kątem stosowania przepisów prawa podatkowego został poddany tylko opis zaistniałego stanu faktycznego przedstawiony na wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.