ILPB1/415-1250/09-5/AK - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków i kosztów sfinansowanych ze środków pieniężnych pochodzących z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2009 r. (data wpływu 19 listopada 2009 r.), uzupełnionym w dniu 27 stycznia 2010 r. oraz pismem z dnia 29 stycznia 2010 r. (data wpływu 2 lutego 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 19 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14f § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 22 stycznia 2010 r. Nr ILPB1/415-1250/09-2/AK wezwano Zainteresowanego do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 26 stycznia 2010 r., natomiast w dniach 27 stycznia 2010 r. oraz 2 lutego 2010 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 26 sierpnia 2009 r. Wnioskodawca zawarł z Prezydentem Miasta umowę o przyznanie z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) środków finansowych na podjęcie działalności gospodarczej w ramach pomocy de minimis, polegającej na sprzedaży artykułów chemicznych i maszyn oraz urządzeń do przemysłowego utrzymania czystości.

Środki te są przyznawane osobie niepełnosprawnej na podstawie art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 października 2007 r. w sprawie przyznania osobie niepełnosprawnej środków na podjęcie działalności gospodarczej, rolniczej albo na wniesienie wkładu do spółdzielni socjalnej.

Zgodnie z treścią zawartej umowy otrzymane przez Wnioskodawcę środki mają zostać przeznaczone na zakup regałów do lokalu, zakup towarów do handlu oraz koszty adaptacji lokalu związanych z rozpoczęciem działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Zainteresowany otrzymał środki na swoje konto bankowe przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej. Po rozpoczęciu prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca wykorzystuje otrzymane środki pieniężne zgodnie z ich przeznaczeniem wynikającym z treści umowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Czy wydatki i koszty sfinansowane ze środków pieniężnych pochodzących z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) (środki pieniężne wskazane w opisie stanu faktycznego) mogą stanowić koszty podatkowe Wnioskodawcy, jako koszty uzyskania przychodu ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki i koszty sfinansowane ze środków pieniężnych pochodzących z Państwowego Funduszu rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) (środki pieniężne wskazane w opisie stanu faktycznego) mogą stanowić koszty podatkowe Wnioskodawcy ze źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Zasada ta nie dotyczy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których nabycie zostało sfinansowane z wyżej wskazanych środków pieniężnych - odpisy te nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów.

W świetle art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Jednocześnie zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116,122 i 129 ww. ustawy.

Jak widać wśród wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe ustawodawca wymienił koszty i wydatki sfinansowane jedynie pewną grupą przychodów zwolnionych z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a nie wszystkim środkami pochodzących z wszystkich przychodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie art. 21 ww. ustawy. Tym samym a contrario należy przyjąć, iż wydatki i koszty sfinansowane z przychodów zwolnionych z opodatkowania, które to przychody nie zostały jednocześnie wymienione przez ustawodawcę w treści art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, mogą co do zasady stanowić koszty uzyskania przychodów podatnika. Zdaniem Wnioskodawcy przychody otrzymane na rozpoczęcie działalności gospodarczej korzystają ze zwolnienia, wymienionego w treści przepisu art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tego konkretnego zwolnienia ustawodawca nie wymienił w treści przepisu art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, z pewnymi wyjątkami niżej wskazanymi, koszty i wydatki sfinansowane ze środków otrzymanych przez Wnioskodawcę (środki przedstawione w opisie stanu faktycznego) będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy (oczywiście jeżeli koszty te i wydatki zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów). Podobne stanowisko w tej sprawie wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 2 października 2008 r., sygn. IPPB1/415-784/08-4/JK.

Kosztem podatkowym nie będą jednak mogły być odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Wnioskodawcę od wartości początkowej tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których nabycie zostało sfinansowane otrzymanymi przez Wnioskodawcę środkami z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Zgodnie bowiem z treścią art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie tub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W ocenie Zainteresowanego w sytuacji, gdy za otrzymane środki zostaną nabyte środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne należy uznać, iż wydatki na ich nabycie w istocie zostały zwrócone Wnioskodawcy. W konsekwencji z uwagi na treść przepisu art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których nabycie zostało przez Wnioskodawcę sfinansowane otrzymanymi z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, nie będą stanowiły kosztów podatkowych Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Artykuł 23 ww. ustawy określa negatywny katalog wydatków, które nie należą do kosztów uzyskania przychodu podatkowego. Kosztem uzyskania przychodów nie są bowiem wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu powinien, w myśl powołanych przepisów spełniać łącznie następujące warunki:

Sfinansowanie wydatków na zakup towarów oraz wyposażenia ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 27 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki sfinansowane z tych środków nie zostały bowiem wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Fakt, iż wydatki sfinansowane zostały z dotacji, ma natomiast znaczenie w przypadku zakupionych z dotacji środków trwałych podlegających amortyzacji. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Stosownie zaś do art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Odpisy amortyzacyjne od tej części wartości środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która pokryta została z otrzymanej dotacji, nie stanowią zatem kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca nie może zaliczyć wydatków na zakup środka trwałego, ani też odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od środka trwałego zakupionego z otrzymanej dotacji. Z kolei wydatki na zakup towarów handlowych czy też wyposażenia, o ile spełniają przesłanki wymienione w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z działalności, pomimo sfinansowania ich ze środków pochodzących z dotacji z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego został rozstrzygnięty w dniu 10 lutego 2010 r. interpretacją indywidualną Nr ILPB1/415-1250/09-4/AK.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma urzędowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.