ILPB1/415-1238/10-5/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2010 r. (data wpływu 29 października 2010 r.), uzupełnionym w dniach 2 listopada 2010 r. oraz 17 stycznia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w części odnoszącej się do zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup narzędzi o wartości nieprzekraczającej 3500 zł, (pokryte ze środków z dotacji) zaliczanych do wyposażenia - jest prawidłowe.

W dniu 29 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 29 grudnia 2010 r. znak ILPB1/415-1238/10-3/AMN na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie prawidłowo doręczono w dniu 4 stycznia 2011 r., wniosek uzupełniono w dniu 17 stycznia 2011 r. (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 13 stycznia 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W miesiącu wrześniu 2010 Wnioskodawca będąc osobą bezrobotną dostał dotację z urzędu pracy (pomoc de minimis udzielana z Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach projektu "Człowiek") na rozpoczęcie działalności gospodarczej. Od dnia X października 2010 r. zainteresowany otworzył działalność i zakupił za dotację narzędzia do prowadzenia usług w zakresie uzdatniania wody oraz instalacji wod-kan, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych. Za część środków Wnioskodawca zakupił narzędzia zaliczane do wyposażenia, a jedno urządzenie jest o wartości 3.600 zł (odkurzacz przemysłowy), które zalicza do środków trwałych.

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych - art. 21 ust. 1 pkt 121 - wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności gospodarczej, a więc od tych środków Wnioskodawca nie płaci podatku dochodowego i nie uwzględnia ich w kpir. Jeżeli chodzi o środek trwały sfinansowany z dotacji to odpisy amortyzacyjne nie są kosztem uzyskania przychodów - art. 23 ust. 1 pkt 45.

Do wyposażenia Zainteresowany zalicza narzędzia o wartości nieprzekraczającej 3.500 zł: analizator spalin, miernik ciśnienia gazu, czujnik gazu, szlifierkę kątową, młotowiertarkę opalarkę elektryczną, zgrzewarkę do rur pp, elektryczne cęgi do lutowania, akumulatorową wiertarko-wkrętarkę, nożyce do rur pcv, klucz żabka 2", urządzenie do usuwania kamienia kotłowego (łączny koszt 14.174,13 zł).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy narzędzia zakupione ze środków z dotacji zaliczane do wyposażenia o wartości nieprzekraczającej 3.500 zł stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów i Zainteresowany może je wpisać do kpir pomimo, że dochód z dotacji nie jest wykazywany w kpir i nie jest odprowadzany od niego podatek dochodowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia, są wolne od podatku dochodowego.

Co do zaliczenia zakupu narzędzi w koszty uzyskania przychodu jedynie ograniczenia są przy środku trwałym, bo nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (...) odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym - art. 23 ust. 1 pkt 45.

W ww. artykule nie ma słowa o tym, że nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów wydatków sfinansowanych z otrzymanego dofinansowania na zakup wyposażenia. Zainteresowany uważa, że wydatki te można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności, gdyż pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy, mimo że dochód z dofinansowania jest wolny od podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 14, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Wydatek taki nie może ponadto znajdować się w katalogu kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy.

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1 jak i art. 23 ww. ustawy, wskazuje że co do zasady, nie ma przeszkód, aby zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia (tj. składników majątku niebędących środkami trwałymi) sfinansowane ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy.

Warunkiem zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest jednakże istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi wydatkami, a przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej oraz należyte udokumentowanie poniesionych wydatków.

Zauważyć przy tym należy, iż zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.) przez wyposażenie rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych.

W myśl art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Z powyższego wynika, że składniki majątkowe o wartości nieprzekraczającej 3.500 zł, mogą być zaliczone do wyposażenia.

Sfinansowanie wydatków na zakup wyposażenia ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej, nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001, z późn. zm.).

Fakt, iż wydatki sfinansowane zostały z dotacji, ma natomiast znaczenie w przypadku zakupionych z dotacji środków trwałych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Co do zasady zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów podlegają odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23, co wynika z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie jednak do art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszt, uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Odpisy amortyzacyjne od tej części wartości środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która pokryta została z otrzymanej dotacji, nie stanowią zatem kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego, wskazać należy, iż wydatki na zakup składników majątku - niezaliczonych do środków trwałych, a więc stanowiących wyposażenie, poniesione ze środków z Urzędu Pracy - można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast zakupione z dofinansowania środki trwałe - zarówno wydatki na ich nabycie, jak i odpisy amortyzacyjne - nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 1 i pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, wydatki na zakup narzędzi o wartości nieprzekraczającej 3.500 zł, (pokryte ze środków z dotacji) zaliczanych do wyposażenia, stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja dotyczy możliwości zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup narzędzi o wartości nieprzekraczającej 3500 zł, (pokryte ze środków z dotacji) zaliczanych do wyposażenia. Rozstrzygnięcie przedstawionego we wniosku pytania w części dotyczącej słuszności ujmowania wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów poniesionych na zakup narzędzi o wartości nieprzekraczającej 3500 zł, (pokryte ze środków z dotacji) zaliczanych do wyposażenia, zawarto w postanowieniu z dnia 28 stycznia 2011 r. nr ILPB1/415-1238/10-6/AMN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.