ILPB1/415-123/13-2/AA

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 17 kwietnia 2013 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/415-123/13-2/AA

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2013 r. (data wpływu 1 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego do osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest radcą prawnym, prowadzącym działalność gospodarczą w ramach Kancelarii Radcy Prawnego (w ramach tej działalności świadczy usługi prawnicze). Przychody z tej działalności zalicza do źródła pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zainteresowana jest jednocześnie wspólnikiem - komplementariuszem w spółce komandytowej (dalej: "spółka"). Na dzień składania niniejszego wniosku został złożony wniosek o wpis spółki do Krajowego Rejestru Sądowego i toczy się postępowanie sądowe o dokonanie takiego wpisu. Przedmiotem działalności spółki jest świadczenie usług prawniczych (świadczenie pomocy prawnej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 z późn. zm.).

Wspólnikami w spółce mają być również inne osoby fizyczne (w szczególności radcowie prawni).

W umowie spółki został określony sposób podziału zysku wykazywanego przez spółkę między komplementariusza (Wnioskodawczynię) i komandytariusza spółki. W przypadku zmiany składu osobowego spółki w umowie spółki sposób podziału zysku wykazywanego przez spółkę między komplementariusza lub komplementariuszy (w tym Wnioskodawczynię) i komandytariusza (komandytariuszy) spółki zostanie stosownie zmieniony.

Niezależnie od bycia wspólnikiem w spółce, Wnioskodawczyni zamierza odpłatnie świadczyć na rzecz spółki usługi prawnicze. Usługi te mają być świadczone na podstawie stosownej umowy cywilnoprawnej zawartej między spółką a Wnioskodawczynią.

Jednocześnie Wnioskodawczyni informuje, że świadczenie tych usług prawniczych na rzecz spółki będzie odbywać się w ramach prowadzonej przez Nią indywidualnej działalności gospodarczej (Kancelarii Radcy Prawnego).

W związku z tym, Wnioskodawczyni - w relacjach ze spółką - będzie występować jako odrębny podmiot gospodarczy (posiada odrębne od spółki numery REGON i NIP).

Za wykonywanie tych usług prawniczych na rzecz spółki (wykonywanych na podstawie umowy cywilnoprawnej) Wnioskodawczyni będzie otrzymywać od spółki wynagrodzenie (dalej: "wynagrodzenie Wnioskodawczyni").

Wnioskodawczyni informuje również, że świadczone na rzecz spółki usługi będą dokumentowane wystawianymi przez Wnioskodawczynię fakturami VAT.

Wynagrodzenie Wnioskodawczyni będzie zaliczane do Jej przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej (źródło pozarolnicza działalność gospodarcza).

Zakłada się, że na podobnej zasadzie usługi prawnicze na rzecz spółki będą świadczone również przez innych wspólników spółki, będących osobami fizycznymi i prowadzącymi własne indywidualne działalności gospodarcze (dalej: "wspólnicy"). Poszczególni wspólnicy będą zatem obciążać spółkę wynagrodzeniem za wykonane na rzecz spółki usługi prawnicze i wystawiać z tego tytułu na spółkę faktury VAT. Każdy ze wspólników kwotę swojego wynagrodzenia będzie zaliczać do przychodów z tytułu prowadzenia własnej działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni pragnie zaznaczyć, że żaden ze wspólników nie będzie Jej małżonkiem, ani dzieckiem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1.

Czy wartość świadczonej przez Wnioskodawczynię (w ramach samodzielnie prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej) na rzecz spółki usługi będzie stanowić koszt uzyskania przychodów dla wszystkich wspólników spółki, w tym Wnioskodawczyni.

2.

Czy wartość świadczonej przez wspólników spółki (w ramach samodzielnie prowadzonych przez tych wspólników działalności gospodarczych) na rzecz spółki usługi będzie stanowić dla Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawczyni, świadczone przez Nią (w ramach samodzielnie prowadzonej działalności gospodarczej) na rzecz spółki usługi prawnicze będą stanowiły koszty uzyskania przychodów u wszystkich wspólników spółki (w tym także Zainteresowanej), w wysokości wynikającej z przepisu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm., dalej "ustawa o PIT"), tj. określone proporcjonalnie do prawa każdego wspólnika w udziale z zysku spółki.

Jednocześnie, na zasadzie wynikającej z art. 8 ust. 1 ustawy o PIT, dla Wnioskodawczyni kosztem uzyskania przychodów będzie również wydatek spółki w postaci wynagrodzenia za usługi świadczone przez wspólników spółki (w ramach samodzielnie prowadzonych przez tych wspólników działalności gospodarczych).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy PIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy PIT. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1a, przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT, lub działów specjalnych produkcji rolnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4, osiąganych przez podatników opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c (a więc tych, którzy wybrali liniową metodę opodatkowania), nie łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy PIT.

Stosownie zaś do art. 8 ust. 2 ustawy PIT, zasady wyrażone w art. 8 ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat, a także do ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Z przytoczonych powyżej regulacji jednoznacznie wynika, że osobowe spółki prawa handlowego, w tym spółka komandytowa, na gruncie podatku dochodowego, nie są podatnikami.

Podatnikami są wyłącznie wspólnicy spółek osobowych. W związku z tym, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy PIT, spółka nie będzie uznawana za podatnika podatku dochodowego. Podatnikami podatku dochodowego będą poszczególni wspólnicy spółki, w tym Wnioskodawczyni.

Przychody uzyskiwane w związku z prowadzeniem działalności przez spółkę, jak i koszty ich uzyskania, dzielone będą między poszczególnych wspólników spółki (w tym między Wnioskodawczynię) przy uwzględnieniu proporcji odpowiadającej udziałowi w zysku spółki. W związku z tym, Wnioskodawczyni uważa, że każdy wspólnik (również ona sama) ma prawo do wykazywania - jako kosztu uzyskania przychodów - odpowiedniej części kosztów ponoszonych przez spółkę w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z art. 22 ust. 1 ustawy PIT wynika, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy PIT. W związku z tym, wydatek może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeśli:

* jest poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu (ma on pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu);

* nie znajduje się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy PIT,

* jest właściwie udokumentowany.

W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym wydatek w postaci wynagrodzenia wspólnika, czy też wynagrodzenia Wnioskodawczyni za świadczone usługi pozostawać będzie w bezpośrednim związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez spółkę. Ma zatem wpływ na osiągany przez Nią przychód z tytułu udziału w zyskach spółki. Przedmiotem działalności gospodarczej spółki jest bowiem świadczenie usług prawniczych na rzecz klientów zewnętrznych. W związku z tym Wnioskodawczyni uważa, że zarówno Jej wynagrodzenie, jak i wynagrodzenie wspólnika będzie pozostawać w związku przyczynowym z przychodem uzyskiwanym przez Nią jako wspólnika spółki. Wnioskodawczyni będzie miała zatem możliwość zaliczenia odpowiedniej części wynagrodzenia Wnioskodawczyni, jak i wynagrodzenia wspólnika - ustalonej przy uwzględnieniu posiadanego udziału w zysku spółki - do kosztów uzyskania przychodów.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że wynagrodzenie wspólnika, ani wynagrodzenie Wnioskodawczyni nie zostało wyłączone z kosztów uzyskania przychodów w art. 23 ust. 1 ustawy PIT. W szczególności - w odniesieniu do wynagrodzenia Wnioskodawczyni - nie znajdzie zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy PIT.

Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także małżonków małoletnich dzieci wspólników. Wnioskodawczyni uważa, że z uwagi na formę, jaką przybierze współpraca gospodarcza pomiędzy Nią a spółką (współpraca dwóch, niezależnych podmiotów gospodarczych) nie można uznać, że wynagrodzenie Wnioskodawczyni stanowi "wartość własnej pracy podatnika".

Zainteresowana jeszcze raz podkreśla, że relacje jakie będą łączyć spółkę i Ją, to relacje pomiędzy dwoma odrębnymi podmiotami gospodarczymi, za czym przemawia dodatkowo okoliczność, że Wnioskodawczyni będzie wystawiała spółce faktury VAT. Nie można zatem uznać, że świadczenie usług w ramach prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej stanowić będzie "pracę własną", o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy PIT.

Z uwagi na powyższe należy uznać, że wynagrodzenie Wnioskodawczyni może być kosztem uzyskania przychodu związanym z prowadzeniem działalności przez spółkę. Skoro natomiast spółka nie jest odrębnym podatnikiem, gdyż podatnikami są poszczególni jej wspólnicy, to koszt ten może być rozliczony przez każdego wspólnika, w tym również i przez Wnioskodawczynię proporcjonalnie do udziału w zysku spółki.

Podobnie będzie w przypadku wydatku spółki w postaci wynagrodzenia za usługi świadczone przez wspólników spółki (w ramach samodzielnie prowadzonych przez tych wspólników działalności gospodarczych) - w tym przypadku, z uwzględnieniem art. 8 ust. 1 ustawy o PIT, wydatek ten będzie stanowić dla Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodów.

Jednocześnie Wnioskodawczyni pragnie zwrócić uwagę na rozstrzygnięcia organów podatkowych, które zapadły na tle omawianych wyżej przepisów ustawy o PIT. Organy podatkowe potwierdziły stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawczynię w niniejszym wniosku.

Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w piśmie z dnia 23 czerwca 2009 r., analizował stan faktyczny identyczny do przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Interpretacja tego organu dotyczyła bowiem świadczenia przez wspólnika spółki komandytowej usług prawniczych na rzecz spółki. Usługi te były świadczone przez wspólnika w ramach prowadzonej przez Niego jednoosobowej działalności gospodarczej. Za świadczone usługi wspólnik miał uzyskiwać wynagrodzenie na podstawie wystawionej faktury VAT. Na tle tak zarysowanego stanu faktycznego organ podatkowy uznał poniższą konstatację Wnioskodawcy za prawidłową i odstąpił od uzasadnienia: "Mając powyższe na uwadze, w opinii Zainteresowanego wynagrodzenia, które będzie otrzymywać od spółki z tytułu świadczenia na jej rzecz usług prawniczych w ramach indywidualnej działalności gospodarczej, będą stanowić dla Wnioskodawcy - jako jej wspólnika (komandytariusza) - koszty uzyskania przychodów z działalności spółki w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w jej zyskach."

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu zaprezentował analogiczny pogląd również w interpretacji z dnia 21 kwietnia 2009 r.,.

Ponadto Wnioskodawczyni pragnie zwrócić uwagę na interpretacje, które zostały wydane w zbliżonych stanach faktycznych lub zdarzeniach przyszłych (różnice dotyczą jedynie przedmiotu działalności spółki, a co za tym idzie - również rodzaju usług świadczonych przez wspólników - co pozostaje bez wpływu w kontekście niniejszego wniosku):

1.

interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 23 czerwca 2009 r., znak ITPB1/415-310/09/DP,

2.

interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 25 maja 2009 r., znak ITPB1/415-217/09/PSZ,

3.

interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z19 lutego 2009 r., znak ITPB1/415-773/08/HD,

4.

interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 6 listopada 2009 r., znak ILPB1/415-940/09-2/AMN,

5.

interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 22 września 2008 r., znak ILPB1/415-449/08-2/AG,

6.

interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 21 kwietnia 2008 r., znak IBPB1/415-67/08/KB,

7.

interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 listopada 2007 r., znak IPPB1/415-288/07-2/AJ,

8.

interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 20.07.2011.r., znak IPPB1/415-405/11-2/KS,

9.

interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 21 października 2010 r., znak IPPB1/415-785/10-2/AM,

10.

interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 18 grudnia 2008 r., znak ILPB1/415-768/08-2/AA,

11.

interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 22 listopada 2010 r., znak IBPBI/1/415-842/10/AB.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawczyni, która wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

W świetle powyższego uregulowania, jeżeli wydatek nie jest objęty katalogiem wydatków wymienionych w art. 23 wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów i jednocześnie istnieje wskazany powyżej związek przyczynowy między poniesionym wydatkiem a przychodem-wydatek stanowi koszt uzyskania przychodu.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w ramach Kancelarii Radcy Prawnego. Jednocześnie Wnioskodawczyni jest wspólnikiem - komplementariuszem w spółce komandytowej, która prowadzi działalność w zakresie usług prawniczych. W ramach indywidualnej działalności gospodarczej (Kancelarii Radcy Prawnego) Wnioskodawczyni będzie świadczyć usługi na rzecz spółki komandytowej, której jest wspólnikiem. Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że wykonywanie usług następować będzie na podstawie stosownej umowy cywilnoprawnej zawartej między Wnioskodawczynią a spółką.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazuje, że na podobnej zasadzie usługi prawnicze na rzecz spółki będą świadczyć inni wspólnicy spółki, będący osobami fizycznymi i prowadzącymi własne indywidualne działalności gospodarcze.

W związku z powyższym, na gruncie przedmiotowej sprawy powołany art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał zastosowania, gdyż wykonywanie usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie jest pracą wspólnika w rozumieniu tego przepisu.

Należy przyjąć, że wydatki spółki na nabycie usług świadczonych przez jednego ze wspólników w ramach prowadzonej przez niego indywidualnej działalności gospodarczej, będą miały na celu uzyskiwanie przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę. Wobec tego spełnione zostały kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy i o ile zostaną właściwie udokumentowane, można zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i start (ust. 2 pkt 1).

Z przytoczonych powyżej regulacji jednoznacznie wynika, że osobowe spółki prawa handlowego, w tym spółka komandytowa, na gruncie podatku dochodowego, nie są podatnikami. Podatnikami są wyłącznie wspólnicy spółek osobowych. W związku z tym, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Spółka nie będzie uznawana za podatnika podatku dochodowego (jest ona transparentna podatkowo). Podatnikami podatku dochodowego będą poszczególni wspólnicy Spółki, w tym Wnioskodawczyni. Przychody uzyskiwane w związku z prowadzeniem działalności przez Spółkę, jak i koszty ich uzyskania, dzielone są między poszczególnych wspólników Spółki (w tym między Wnioskodawczynię) przy uwzględnieniu proporcji odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki. W związku z tym, każdy wspólnik (również Wnioskodawczyni) ma prawo do wykazywania - jako kosztu uzyskania przychodów - odpowiedniej części kosztów ponoszonych przez Spółkę w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują ograniczenia w zakresie możliwości zawierania umów między odrębnymi podmiotami gospodarczymi, w których ta sama osoba fizyczna prowadząca indywidualną działalność gospodarczą świadczy usługi na rzecz spółki komandytowej, w której jest wspólnikiem. Jednakże zawieranie tego typu transakcji przyporządkowane jest określonym wymogom.

Prowadzący takie odrębne działalności gospodarcze, zawierający umowy między sobą powinni mieć na uwadze treść przepisów art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczących transakcji między podmiotami powiązanymi.

Stosownie do treści art. 25 ust. 5 w związku z art. 25 ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli w wyniku powiązań majątkowych pomiędzy podmiotami krajowymi zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Zatem, sam fakt, że wspólnikiem spółki komandytowej jest ta sama osoba, która świadczy usługi na rzecz spółki, nie stanowi przeszkody dla możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki, wydatków na nabycie usług wspólnika - świadczonych przez niego w ramach prowadzonej odrębnie indywidualnej działalności gospodarczej. Jednakże ustalając warunki ww. usług, należy uwzględnić zapisy wskazywanego powyżej art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, zarówno wartość świadczonej usługi przez Wnioskodawczynię, jak i przez innych wspólników spółki w ramach samodzielnie prowadzonych działalności gospodarczych będzie mogła stanowić koszt uzyskania przychodów w części przypadającej proporcjonalnie do wielkości udziałów Wnioskodawczyni w spółce komandytowej.

Jednocześnie należy zauważyć, że stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje się w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawczyni i nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników spółki osobowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl